ویدا ربانی: غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران، در شماره امروز به بخش دوم سوالات خوانندگان پاسخ گفته است.
علیرضا: آیا اصلاح‌طلبان شعار «رفع حصر» را به ابزاری برای رای آوری تبدیل کرده‌اند و اراده‌ای واقعی برای پایان دادن به این مسئله ندارند؟
هیچگاه مساله حصر فراموش نشده ولی تصمیم درباره آن در اختیار اصلاح‌طلبان نبوده است. طبیعی است شعارهای انتخاباتی برآیند مطالبات مردم است و کاندیداها تلاش می‌کنند با گرایش‌های فکری که دارند مطالبات مردم را نمایندگی کنند. نباید به طرح این مطالبات به صورت ابزاری نگاه شود. حصر مسئله‌ای است که دردولت احمدی‌نژاد شروع شده و پرسش‌هایی درباره آن وجود دارد. در دولت گذشته می‌گفتند حصر برای محافظت از جان این افراد صورت گرفته است. اما اصلاح‌طلبان هرگاه که مجالی یافته‌اند از دولت و حاکمیت خواسته‌اند به این مساله بپردازند. اتفاقات مثبتی هم در این زمینه رخ داده است. اگر این مسئله بر اساس گرایشی که در دولت اول روحانی وجود داشت حل وفصل شده بود دیگر کسی از آن حرفی نمی‌زد. شاید در بین اصلاح‌طلبان کسانی باشند که به دلیل حساسیتی که بخشی از جامعه به این مسئله دارد از آن صحبت کنند اما در مجموعه کارهای خود اقدامی که موجب رفع حصر می‌شود، انجام ندهند. اما واقعیت این است که در جریان انتخابات هم این مردم بودند که این مسئله را مطرح کردند و اگر اصلاح‌طلبان به این مطالبه پاسخ ندهند و بگویند که نمی‌خواهند به این مسئله بپردازند هم مورد انتقاد قرار خواهند گرفت.
حسن رضایی: چرا گفتمان رسیدگی به محرومین و فقرا از ادبیات جناح اصلاح‌طلبان حذف شده است؟
رسیدگی به طبقات پایین جامعه هیچگاه از ادبیات اصلاح‌طلبان حذف نشده است. شعار یا برنامه‌ای که اصلاح‌طلبان همواره دنبال کرده‌اند این بوده است که فقر، محرومیت و گرفتاری‌های اقتصادی جامعه با اقدامات پوپولیستی و عوام فریبانه حل وفصل نمی‌شود. اصلاح‌طلبان به دنبال راه حل‌هایی مانند توزیع نقدینگی برای حل مشکلات طبقات محروم نیستند. هرچند که ممکن است لازم ببینند اقشاری تحت پوشش سازمان بهزیستی یا کمیته امداد قرار بگیرند. واقعیت این است که کیک اقتصادی که در کشور وجود دارد با توجه به رشد جمعیت پاسخگوی نیاز جامعه نیست. یک زمانی ما 40 یا 50 میلیون جمعیت داشته‌ایم و در آن شرایط بیش از یک درصد اقتصاد کلان جهان را داشته‌ایم. 15 سال پیش تولید ناخالص بین‌المللی 35 هزار میلیارد دلار بوده، تولید ناخالص داخلی ما حدود 400 میلیارد دلار بوده است. امروز آن تولید ناخالص بین‌المللی به 77 هزار میلیارد دلار رسیده در حالی که تولید ناخالص ملی ما تقریبا كمی بیشتراز 400 میلیارد دلار باقی مانده است یعنی حدودنیم درصد تولید ثروت جهانی. در شرایط افزایش جمعیت این میزان تولید ناخالص ملی به معنای فقر، نارسایی اقتصادی، بیکاری و...است. در چنین شرایطی اصلاح‌طلبان قطعا به دنبال پاسخ به مطالبات اقتصادی مردم هستند اما توزیع پول و اعانه ملی را راه کار نمی‌دانند. معتقدند باید شرایطی در کشور برای سرمایه‌گذاری خارجی و رشد تولید ملی ایجاد شود تا با ایجاد اشتغال پایدار و افزایش درآمد سرانه، مردم بتوانند نیازهای خود را مرتفع کنند، نه اینکه دائما مجبور باشند دست نیاز به سمت دولت بلند کنند.
کریم رنجبر: جدا از سوابق آقای احمدی‌نژاد ایشان و دوستانشان خواستار برگزاری دادگاه علنی شده‌اند البته طبق قانون اساسی. موضع شما و اصلاح‌طلبان در این مورد چیست؟
ما حتما باید با هر نوع قانون‌شکنی در جامعه مخالفت کنیم و بگوییم که با قانون‌شکنی مخالف هستیم. اما در عین حال مظلوم‌نمایی و دروغ‌پردازی کسانی که می‌دانیم در مقام عمل به حرف‌هایی که می‌زنند التزامی نداشته و ندارند را باید به یاد داشته باشیم. کسانی که می‌دانیم در حال استفاده ابزاری از سخنان درست هستند. اینکه فرد به دلیل خلاف‌هایی که در زمان مسئولیتش رخ داده است در محکمه صالحه مورد رسیدگی قرار بگیرد، مورد مخالفت هیچ‌کسی نیست. اما باید موازین قانونی رعایت شود. تا جایی که ظواهر امر نشان می‌دهد فردی را فراخوانده‌اند، مورد پرسش و پاسخ قرار داده‌اند، فرد هم از وکیل برخوردار بوده، سخنان خود را هم رسمی و علنی در کوچه، خیابان، سایت، روزنامه، فضای مجازی و واقعی با صدای بلند اعلام می‌کند. به جای یک نفر که خود و وکلایش هم حضور دارند، مسئولان رده اول هم این اجازه را پیدا می‌کنند که بایستند و با صدای خیلی بلندتر اعتراضات خود را اعلام کنند. مسئولانی که در زمان خود با افرادی به اتهام خس و خاشاک، فتنه و... بدترین نوع برخورد را داشتند. شروع همین حصری که درباره آن صحبت م یکنیم در زمان آقای احمد ینژاد و زمانی بوده که ایشان رئیس شورای عالی امنیت ملی بود هاند و این اتفاق در زمان او رخ داده است. حالا برای اینکه کسی را فراخوانده‌اند و هنوز هم حکمی صادر نشده و اگر حکمی هم صادر شده قطعی و اجرا نشده است، صدای خود را بلند می‌کنند. تمام حرف‌های خود را در ملاء عام عنوان می‌کنند، اعم از اینکه قانونی یا غیرقانونی باشد، روشن است که دارند با این برخوردهایی که صورت می‌گیرد احساسات را تحریک می‌کنند تا بهره‌برداری سیاسی کنند. به نظر من اصلاح‌طلبان شعارهای روشنی دارند و هیچ یک از آنها راضی به حکم خلاف قانون نیستند. اصلاح‌طلبان خود همیشه در معرض این اتفاق بوده‌اند، اما مطابق آنچه آیین دادرسی است با آنها برخورد نشده در حالی که آیین دادرسی برای این افراد رعایت شده است. اما اگر اصلاح‌طلبان سکوت می‌کنند یا صدای بلندی در این زمینه ندارند به این دلیل است که باور ندارند این صحنه واقعی است. به نظر می‌رسد این عده به دنبال این هستند که بگویند اصلاح‌طلبان به دنبال اینکه دادرسی قانونی صورت بگیرد نیستند و اینها تنها مسائل خود را می‌بینند. به دلیل برخوردهای دوگانه نوعی تصنع و مظلوم‌نمایی در رفتار آنها دیده می‌شود. اصلاح‌طلبان اما به مواضع اصولی خود پایبند بوده و استاندارد دوگانه ندارند. اگر برخورد خلاف قانونی با هر کسی صورت بگیرد معتقد هستند که باید از آن جلوگیری شده و با آن مخالفت شود. منبع: روزنامه سازندگی