سیدمصطفی هاشمی طبا، عضو هیئت موسس حزب کارگزاران سازندگی ایران
قانون منع به کارگیری بازنشستگان از جمله طرح‌های جنجالی مجلس شد که بسیاری از استانداران و شهردار تهران را وادار به استعفا و کناره‌گیری کرد. با این حال رهبری گفته است این قانون باید اصلاح شود. در این باره باید گفت که این نوع قانونگذاری که در مجلس که سه بار مطرح شده و هر بار تبصره‌هایی به آن اضافه شده است و هدف آن‌هم جوانگرایی بوده است آسیب‌زاست. باید بدانیم که جوانگرایی به چه معناست. اینکه بازنشستگان را از به کارگیری منع می‌کنید همچنان که رهبری هم فرمودند ممکن است کسی با 45 سال سن بازنشسته شده باشد درحالی‌که کسانی با 60 سال سن همچنان مشمول این قانون نشوند. بنابراین با این نوع قانونگذاری بحث جوانگرایی به خوبی محقق نمی‌شود. به علاوه وقتی که شما به دنبال جوانگرایی باشید باید فلسفه
آن را بپذیرید نه اینکه صرفا با لفظ منع بازنشستگی به دنبال جوانگرایی باشید. در کنار این موضوع بازنشستگان می‌توانند در زمینه‌های مختلف به مدیران کمک کنند. این درست است که شرایط بازگشت به کار در بعضی از مقررات آمده است ولی درباره نحوه به کارگیری دچار ابهام بود. بنابراین بهتر است با تاملی نحوه به‌کارگیری بازنشستگان مورد بازنگری قرار گیرد و اجازه داده نشود به صورت عام بازنشستگان به کار بازگردند در عین حال هم مانع کمک‌رسانی آنها نشوند. این موضوع در گذشته به تشخیص دولت بود و دولت می‌توانست به برخی برای بازگشت به کار مجوز بدهد تا در مدت محدودی نگاه به مجربین باید تغییر کند آنها جایی را خراب نمی‌کنند در حالیکه با این نوع برخوردها یک نوع قفل‌شدگی در کار به وجود می‌آید. بنابراین، این قانون نیاز به بازنگری دارد. ما در کشور برای ایجاد شغل باید سرمایه‌گذاری کنیم، اینکه می‌گویند ما باید یک کاری کنیم که اشتغال ایجاد شود با منع به‌کارگیری بازنشستگان دراین باره اتفاقی رخ نمی‌دهد. اشتغال زمانی ایجاد می‌شود که سرمایه‌گذاری در کشور ایجاد شود، تولید ثروت شود و خیل عظیم بیکاران به این واسطه وارد مشاغل شوند وگرنه اینکه ما با منع به‌کارگیری بازنشستگان فقط جا خالی کنیم و نتوانیم به جای آنها شغل مولد ایجاد کنیم نتیجه‌ای جز پشیمانی ندارد و امیدواریم که این اصلاحات صورت بگیرد.
جدای از این مسائل منع به کارگیری بازنشستگان موجب جوانگرایی نمی‌شود چراکه ممکن است کسانی وارد عرصه بشوند که سن‌شان از بازنشستگان بالاتر باشد برای اینکه ما بسیاری از اشخاص را داریم که بازنشسته شده‌اند، ولی سن بالایی دارند و بالعکس. اگر بخواهیم جوانگرایی کنیم باید بگوییم که در سطوح مختلف چه سن‌هایی باید مورد توجه باشد. به عنوان مثال در فدراسیون‌های ورزشی نمی‌توان فرد جوانی را به کارگرفت. چون ورزش یک امر هیجان‌آفرین و مشکل‌زاست. معمولا کسانی باید مورد استفاده قرار بگیرند که انسان‌های باتجربه‌ای هستند و در این کار سابقه دارند تا در برابر تنش‌ها بتوانند مقاومت کنند و هیجان‌زده نشوند یا به‌عبارتی دیگر دچار حواشی نشوند. اما ما اصرار داریم که در فدراسیون‌های ورزشی نباید از آنها استفاده کرد. جوانگرایی یک اعتقاد است که به صرف ورود نیروهای جوان محقق نمی‌شود بلکه نگاه باید جوان باشد. چنانچه این مسئله را نادیده بینگاریم دچار مشکل می‌شویم. بعید می‌دانم که فلسفه این موضوع جوانگرایی باشد. در همه دنیا نیز در همه مشاغل از بازنشستگان استفاده می‌کنند ولی یک محدودیت‌های نفری ایجاد می‌کنند مثلا هر وزارتخانه می‌تواند از افراد بازنشسته به طور محدود و مدت محدود استفاده کند. باید دراین باره آزادی عمل داده شود و به نظرم با اصلاح این قانون می‌توان امید بیشتری به پیشرفت جامعه داشت.
منبع: روزنامه سازندگی