سیدمصطفی هاشمی طبا، عضو هیئت موسس حزب کارگزاران سازندگی ایران

برای آنکه عملکرد دولت روحانی را در سال 97 ارزیابی کنیم باید ماهیت این دولت و فضای زیست دولت را بررسی کنیم تا به نتیجه صوابی برسیم. دولت روحانی همان‌طورکه از ابتدا اعلام شد دولت اعتدال یعنی دولت شبه‌لیبرالی بوده و اصولا شخصیت ایشان و انتخاب‌‏های او به‌معنی قدم گذاشتن در فضای آرام و البته برحسب منافع ایران می‏‌تواند تعبیر شود، و نه دولت او و نه فضای مجلس شورای اسلامی دوستدار اقدامات دولت‌گرایانه برای ورود در بحران‌‏ها شبیه آنچه در دولت دفاع مقدس انجام شد نبوده‏‌اند. موفقیت روحانی و ظریف وزیر خارجه ایشان در دوره اول در امضای توافق‌نامه برجام یک پیروزی بزرگ برای ملت ایران بود و بی‏‌تردید این خدمت و این موفقیت در تاریخ ماندگار خواهد بود که در آن مقطع بسیاری از معضلات و مشکلات را یا حل کرد یا مانع بروز خطرات بزرگ برای کشور شد. اما در همین راستای نگاه خاص ایشان به مسائل، آقای روحانی در مبارزات انتخاباتی دور دوم اعلام کردند که کلیه تحریم‌‏ها را برمی‌دارند. این عبارت یعنی نوعی خودبزرگ‌بینی همراه با عدم پیش‌بینی کامل آینده. این عبارت یعنی آنکه دولت برای رفع تحریم‏‌ها آماده است و نه مقابله با بحران‌‏ها و البته با نگاه دیگر اگر دولت روحانی می‌خواست مثل دولت موسوی عمل کند متهم به پیگیری روش‌‏های سوسیالیستی و انحراف از انقلاب می‌‏شد همچنان که در دولت دفاع مقدس نیز این اتهام به دولت موسوی از سوی روزنامه‌هایی شبیه میزان و انقلاب اسلامی و حتی برخی اعضای دولت مطرح می‌شد و کوپونیسم را مترادف با کمونیسم می‏‌خواندند و شایع کردند دولت مخالف بخش خصوصی است و می‏‌خواهد همه چیز را دولتی کند.

و البته بر همین اساس سیاست‏‌های شبه‌لیبرالی بود که دولت روحانی اعلام کرد ارز 4200 تومانی برای همه چیز داده خواهد شد و برخلاف آنچه به وضوح از سیاست‏‌های ترامپ دیده شد و باید کنترل کامل روی همه چیز صورت می‏‌گرفت مقادیر متنابهی ارز برای کالاهای مختلف داده شد و معلوم نیست با چه مکانیزمی این تخصیص صورت گرفت که می‌‏گویند بخش مهمی از ارز تخصیص یافته، از کشور خارج شده و کالا وارد نشده است. البته روحانی و دولت او در این عدم احساس بحران و شرایط غیرعادی کشور که ناشی از خروج آمریکا از برجام و تهدید همه کسانی است که با ایران مراوده دارند تنها نیستند و بسیاری دیگر که از روحانی انتقاد می‌‏کنند در برج عاج عدم بحران نشسته‌‏اند.

 بسیاری از مدعیان انقلاب نه‌تنها دولت روحانی را تنها گذاشته‏‌اند که ناجوانمردانه‌ترین حملات و اتهامات را به دولت وارد کرده و در همین شرایط بحرانی دائما به تحریک مردم مبادرت می‌‏ورزند و از دولت می‌‏خواهند معیشت مردم را بهتر کند و تأسف‌بار اینکه می‏‌گویند برجام عامل همه گرانی‌‏ها و مشکلات کشور است.

حقیقت آن است که دولت‌ متکفل وظایف بسیاری در کشور است و هزینه‏‌های سنگینی (که مجلس مجموعا در قوانین بودجه آن را سنگین‌‌‌تر می‌‏کند) برعهده دولت است و دولت نه می‏‌خواهد و نه می‌‏تواند بار خود را سبک کند. مکانیزم‏‌های قبلی دولت که می‌‏توانست تا حدی سیستم‌‏های نظارتی را فعال‌تر کند در دولت‌های نهم و دهم مغلوب تصمیم‌گیری‏‌های خلق‌الساعه شد و صدالبته دولت روحانی که باید برای مقابله با بحران‏ها دولتی سختگیر و مقتدر می‏بود با خیال فعال کردن مکانیزم‏های بازار (شبه‌لیبرالی) به فعالیت ادامه داد. این یک سوی کار است و سوی دیگر آنکه دولت نمی‌‏تواند برخلاف مخالفان هتاک همه حرف‏‌ها را بگوید چراکه دشمن از آنها علیه ملت ایران سوء‌استفاده می‏‌کند و واقعا گاه انسان از تحمل افرادی مانند ظریف تعجب می‌‏کند که به‌رغم همه فشارها، هتاکی‏‌ها را تحمل می‌‏کند اما سخنی که دشمن از آن سوء‌استفاده می‌‏کند بر زبان نمی‏‌آورد. در‏حالی‏که فضای علیه دولت در جریان است دولت با چنگ و دندان در اداره کشور می‏‌کوشد. اندکی بیندیشیم که در همین تامین برق، بهداشت همگانی، آب‌رسانی، گازرسانی و در مورد فروش نفت در این شرایط که حتی کشور چین هم به نوعی هم‌آوا با آمریکا شده است و نیز سایر امور جاری چه بار سنگینی دولت بردوش دارد و در همین فضای محاصره اقتصادی آنان‌که تنها هنرشان دهان‌شان است چگونه همه خدمات را نادیده می‏ان‌گارند و آرزوی‌شان حذف روحانی و دولت است، حذفی که هیچ دستاوردی برای کشور نخواهد داشت.

واقعیت آن است که هیچ‌کس در این شرایط هیچ ایده‌‏ای برای اداره کشور، بهبود زندگی مردم، مبارزه یا محاصره اقتصادی و پیشرفت کشور ندارد. همه انتقاد می‌‏کنند اما دریغ از ارائه راه حل و اگر برخی حرفی در مورد چگونه بودنِ اقتصاد می‏‌گویند و ارائه طریق می‌‏کنند حاضر نیستند تبعات آن ارائه طریق و سیاست‏‌های اقتصادی پیشنهادی که به هرحال برای کشور و مردم به‌جا می‌‏گذارد را تشریح کنند. هر تصمیمی تبعاتی دارد و انسان عالم و صادق آن است که وقتی می‌‏گوید چنین کنید بگوید چنان می‏‌شود و نه آنکه بخش اول را بگوید و در مورد بخش دوم با سکوت خود مردم فریبی نماید. با آنکه به روش دولت روحانی انتقاد وارد است اما توفیق در اداره کشور با همین شرایط و با همه محدودیت‏‌های موجود و دشمنی‌‏های دانسته یا ندانسته به هرحال موهبتی است که نصیب این دولت شده است و باید تلاش همه آنها را پاس بداریم. در طلیعه نوروز باستانی و بهار امیدوارم دل‌های همه به‌خصوص آنان‌ که به آینده کشور و مردم نمی‏‌اندیشند با استعانت از خداوند متعال به سوی راستی و صداقت تحول پیدا کند.

منبع: روزنامه سازندگی