سیدمصطفی هاشمیطبا، عضو هیئت موسس حزب کارگزاران سازندگی ایران
پنج ماه از آغاز مجلس یازدهم میگذرد و به نظر میرسد بازه زمانی اولیه برای اینکه بتوانیم ارزیابی از راه و راهبرد مجلس یازدهم داشته باشیم را در اختیار داریم. اگرچه عمر مجلس در همه ادوار 4 ساله است و در یک جمعبندی مفید درباره عملکرد باید زمان بیشتری صبر و بررسی کرد اما همین ایام نشان میدهد که به احتمال قریب به یقین راه این مجلس به کجا ختم میشود. همانگونه که «سالی که نکوست از بهارش پیداست» آنچه در 5 ماه گذشته پشتسر گذاشتیم نشان میدهد آقایان چند مرده حلاج هستند. اما در ارزیابی اولیه، مجلس یازدهم از چند بعد قابل بررسی است. به بیان روشنتر در سه محور میتوان برای مجلس یازدهم در آغاز ششمین ماه فعالیت آنها کارنامهای در نظر گرفت. کارنامهای که همانطور که تاکید شد ارزیابی راه و راهبرد این مجلس است و طبیعتا برای ارزیابی عملکردی هنوز زود است.
از نظر برنامه به روشنی باید گفت بر خلاف تمامی شعارهای تبلیغاتی مجلس یازدهم فاقد هر نوع برنامه برای برو نرفت از بحرانهای اخیر است. اینکه مکرر طرح و فراکسیون و کمیسیون ویژه در مجلس با شعار تلاش برای بهبود معیشت مردم تشکیل شود راه به جایی نمیبرد چراکه از اساس مشکلات معیشتی و اقتصادی ریشههای مشخصی دارد که مجلس یازدهم یا این مشکلات را نمیبیند یا نمیخواهد آنها را ببیند. بر اساس آماری که از خود مجلس بیرون میآید تعداد طرحهای ارائه شده در مدت زمان 5 ماهه مجلس برای خود نمایندگان نیز عجیب بوده است. واقعیت این است که مشکلات اقتصادی ما مشخصا پشت سد بزرگی به اسم تحریم و البته بیبرنامهگی برای سازگاری و حرکت با وجود تحریمها انباشته شده است. اعلام وصول ماراتنوار طرحها و اصلاح مکرر لوایح و یا تشکیل همایش و نشستهایی که بیشتر شوی تبلیغاتی است نمیتواند بر سفرههای مردم تاثیری بگذارد. منکر این نیستم که بهطور قطع بخشی از مجلس یازدهم نمایندگانی برخاسته از مردم هستند که مشکلات را درک میکنند اما در شاکله مجلس یازدهم برنامهریزی برای عبور از بحران وجود ندارد.
نکته دیگر مسئله رویه کار کارشناسی و به دور از سیاسیکاری یا تسویهحساب سیاسی است. برای ارزیابی این مسئله نگاه به ماجرای اخیر در خصوص اظهارات رئیسجمهور پیرامون ماجرای صلح امام حسن(ع) به خوبی نشان میدهد که رویههای مجلس یازدهم تا چه اندازه بر مبنای کار کارشناسی و تا چه حد بر مبنای مخالفت با دولت است. از همان ایام تبلیغات انتخاباتی مجلس یازدهم روشن بود که منتخبان این دور از مجلس که عوامل مختلفی باعث شد تا آنها به مجلس یازدهم راه یابند، بر اساس رویه انتقادی تند و حتی بعضا تندرویهای افراطی علیه دولت فعلی ترکیب مجلس یازدهم را تشکیل میدهند. تلاش برای طرح سوال از رئیسجمهور، تکرار مکرر ماجرای عزل بنیصدر توسط مجلس و همانندسازی بین بنیصدر و روحانی و تاکید بر لزوم عزل و استیضاح رئیسجمهور در شرایطی که کمتر از یک سال از کار دولت باقی مانده، نشان داد که نقطه مشترک آقایان در مجلس یازدهم، نه به حسن روحانی است. 5 ماه از فعالیت مجلس یازدهم گذشته و تاکنون دو بار رهبری در بیانات خود درباره رویه مجلس یازدهم در قبال رئیسجمهور توصیههایی را مستقیم و غیرمستقیم مطرح کردهاند. در بیانات اخیر ایشان کار از رهنمود درباره عملکرد مجلس هم گذشت و پندی اخلاقی درباره ادبیات خطاب به روسای قوا داده شد. مشخص بود زمانی که نماینده مجلس که در کار قانونگذاری است و باید وظیفه نظارت و پر کردن خلاءهای قانونی را انجام دهد از اعدام که از اساس حکمی قضایی و در اختیار دادگاه و دستگاه قضا است آن هم در مورد رئیس قوه مجریه میگوید و در صحبتهای خود از رهبری هم مایه میگذارد کار به همینجا کشیده میشود. مسئله این است که این گروه در مجلس یازدهم آمدهاند تا برای انتخابات 1400 کار کنند و مطابق یک سنت و رویه غلط تلاش برای فتح ریاستجمهوری با تخریب رئیسجمهور فعلی صورت میگیرد. به نظر میرسد در 5 ماه گذشته قدم از قدم در باب مشکلات کشور در مجلس یازدهم برداشته نشده است.
مجلس یازدهم که مدعی بود آمده تا کمکاریهای دولت دوازدهم را جبران کند باید مراقب باشد که با این رویه خود عامل تبلیغ گروهی نشود؛ گروهی که بگویند باید دولتی بر سر کار بیاید تا مجلس یازدهم را به مسیر بیاورد.
منبع: روزنامه سازندگی