فرزانه ترکان، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
بالغ بر یک سال است که کشور ما همچون نقاط بسیاری از دنیا درگیر مساله بیماری کرونا است. در کنار بسیاری از نواقص از جمله کوتاهی و اهمال در رعایت و الزامی و اجباری کردن پروتکل‌های بهداشتی، منع عبور و مرور و بسیاری از مسائل دیگر در حوزه ساخت یا خرید واکسن، در یک سال و اندی گذشته مشکل جدی دیگری نیز در کشور ما وجود داشت که منجر به تلفات و صدمات سنگینی شد. این‌که در این زمان بسیار حساس در مواجهه با بیماری همچون کرونا که زمان تشخیص و آغاز مداوا در آن بسیار مهم است گروهی مردم را از درمان‌های پزشکی مورد اعتماد در همه جای دنیا دور کردند و به سمت درمان‌های سنتی سوق دادند مساله‌ای بسیار تاسف‌بار بود. عجیب‌تر از آن این که اخیرا فیلم کوتاهی از یکی از وعاظ پخش شد که در آن به نمایندگان مجلس تاکید می‌شد که نباید به وزیر بهداشت پیشنهادی در صورتی که تاکید و اراده‌ای به اجرای طب سنتی و یا بر اساس برخی برداشت‌های طب اسلامی ندارد، رای اعتماد بدهند. این مساله را در کنار خبر چند ماه گذشته از مجلس یازدهم قرار دهید که نمایندگان مجلس طرحی را برای تاسیس و راه‌اندازی طب اسلامی و ایرانی تدوین کردند که طرح توسط هیئت رئیسه مجلس هم اعلام وصول شد و در نوبت بررسی است. وزیر بهداشت جدید نیز در روز رای اعتماد در مجلس و قبل از آن تاکید کردند که برنامه‌هایی برای توسعه ظرفیت‌های طب سنتی دارند.
شاهد مدافعان این طب نیز بعضا استناد موارد و ادله آن به احادیث و روایات است گویی که هر کسی که اعتقادات مذهبی دارد باید این شیوه طب را نیز به طور حتم قبول و حتی جایگزین طب مدرن کند.
مساله باعث تاسف این است که ما در بسیاری از مسائل دینی و فقهی دچار کج‌فهمی هستیم. این که حیطه‌های لازمی که مسائل دینی درباره آن‌ها دستورات یا توصیه‌هایی داشته باید مورد توجه و دقت باشند مورد تردید هیچ‌کسی نیست اما مساله باعث نگرانی این است که ما حیطه‌هایی را که در این‌باره باید مشخص کنیم بیش از اندازه از نظر کیفی و کمی بزرگ کردیم و مثل هر موضوع دیگری این مساله را هم از حد گذرانده‌ایم.
در یک بررسی صحیح و کارشناسی از دروس حوزه‌های علمیه حتی تا سطح خارج متوجه می‌شویم اطلاعات پزشکی و متون مستدل علمی در این مباحث طرح نشده است. این که استخراج احادیث برای استناد به مطالب پزشکی وایجاد یک طب در نظر گرفته شود بدعت غلطی است که با آن درگیر هستیم. این تصمیمات باعث به انحراف کشیدن مردم بی‌گناه می‌شود. در بیمارستان‌ها صحنه‌های بسیار دردناکی در این زمینه‌ها ثبت شده است؛ بیمارانی بدحال که دست پزشکان برای نجات آن‌ها بسته است شرح حال می‌گویند از این که زمان و هزینه زیادی را صرف درمان‌های سنتی کرده‌اند و فرصت طلایی مداوا از بین رفته است. حتی زمانی که بیمار به ورطه نابودی و مرگ کشیده نمی‌شود بعضا تا سال‌ها با عوارض داروهای موسوم به طب سنتی درگیر است. مریض جوانی که مبتلا به پرفشارخونی است به توصیه همین قشر داروهای خود را قطع کرد و به سمت استفاده از داروهای سنتی رفت. نیمه‌شب در حالت کما با خونریزی مغزی جوان را به بیمارستان منتقل کردند و از دست رفت. این بدعت‌های خطرناک جان بیماران را در معرض خطر قرار می‌دهد اما این موارد توسط مدافعان این شیوه درمان برای مردم بازگو نمی‌شود.
آسیب به سلامت مردم بعد روشن و در معرض دید بدعت خطرناکی است که در این زمینه گذاشته شده است.
بعد پنهان این مساله آسیبی است که به دین‌داری مردم به خصوص قشر جوان زده می‌شود. نسل جوان ما زمانی که می‌بیند به نام طب اسلامی و سنتی جان مردم از دست می‌رود از مسائل اخلاقی و الگوهای اجتماعی دین- که اصل مساله دین همین مسائل است- روی‌گردان می‌شوند. متاسفانه تاثیر منفی این موضوع در اذهان عمومی به خصوص نسل جوان باقی می‌مانند.
بسیار باعث تاسف است که همه‌ساله شاهد هستیم منابر ماه محرم به جای آن که در خدمت و تبیین انگیزه‌ها و فلسفه قیام امام حسین (ع) باشد به سمت مسائل سیاسی و اجتماعی رفته و حالا دیگر در جهت خط و نشان کشیدن برای مجلس برای قانون‌گذاری و تایید وزیری است که به دنبال تسلط این طب باشد. باز هم باعث تاسف است که ما در کشوری زندگی می‌کنیم که به جای آن که ارزیابی وزرا توسط یک گروه علمی انجام شود، در این ادبیات و توسط گروه‌های خاص سیاسی تعیین می‌شود. این فاجعه و بدعت خطرناک در پزشکی هر روز در حال جدی‌تر شدن است. طب سنتی به هیچ وجه پایه و اساس جدی ندارد. همین امروز مردم زیادی قربانی این رویکرد غلط شده‌اند وای به روزی که این گروه شماره نظام طب سنتی هم بگیرند و بیش از حالا سلامت جامعه را در معرض خطر و تهدید قرار دهند.
منبع: روزنامه سازندگی