شهربانو امانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران و شورای شهر تهران
دومین استعفای شهردار تهران در کمال نارضایتی شورای شهر مورد قبول واقع شد. نجفی به بیماریای دچار است که بسیاری از مردان به خصوص در سنین بالا به آن دچار میشوند. متحمل شدن استرسهای زیادی که به شهردار وارد شده بود بر وخیم شدن بیماری نیز تاثیر گذاشت. او در آخرین جلسه شورا در اسفندماه، اولین استعفای خود را فرستاد و شورا هم قرار شد ابعاد استعفا را بررسی کند تا چنانچه امکان ادامه مدیریت آقای شهردار وجود دارد ایشان کماکان به خدمت در شهرداری ادامه دهد.تمام تلاش شورای شهر و شخص شهردار این بود که بیماری آقای نجفی موجب کم شدن توان اجرایی ایشان نشود اما شخص شهردار اعتقاد داشت که اگر حتی قرار است درمانش طولانی شود، این مدت طولانی اثرات منفیای بر خدمترسانی به مردم خواهد داشت. لذا با اینکه 21 نفر رای به آقای نجفی داده بودند و خودشان از نجفی درخواست کرده بودند که شهرداری تهران را بپذیرند، مجبور شدند سرانجام با استعفای وی موافقت کنند.
شورا تمام سعی خود را بر این گذاشت که کاملا شفاف و در حضور رسانهها بحث استعفای آقای نجفی بررسی شود. ما از نجفی خواهش کرده بودیم که استعفای خود را ندهد و به مرخصی برود و طول درمان را طی کند اما او بر استعفایش پافشاری داشت که با این اوصاف ادامه کار برای ایشان میسر نیست. برهمین اساس استعفای دوم را نوشت. هدف شورا این بود که در افکار عمومی اینطور جا نیفتد که نمیگذارند شهردار تهران به فعالیتش ادامه دهد.
اما متاسفانه تعدادی از افراد آن سعه صدری را که باید در جایگاههای ویژهشان داشته باشند نداشتند و ضمن دخالت در افکار عمومی، به نوعی نگرانی ایجاد کردند. ما 21 نفر وظیفه خودمان را در چارچوب قانون انجام دادیم و کاملا هم در عدم قبول رای استعفای آقای نجفی و هم در قبول کردن استعفای دوم او و با استناد به مر قانون وظیفه خودمان را انجام دادیم. طبق قانون همان اول باید سرپرست انتخاب میکردیم زیرا شهرداری نباید یک روز هم بدون شهردار بماند اما چون پروسهای دارد که طی آن باید نهادهای امنیتی تایید و وزارت کشور صادر و ابلاغ کند، طول کشید. آقای نجفی هرکجا در این 40 سال خدمت کرده، ثابت کرده است که شخصیتا یک مدیر برنامهمحور و پاکدست است. مسئلهای که حتی رقبا و مخالفانش هم دقیقا آن را اذعان دارند و در واقع این خصلت به نام نجفی ثبت شده است.
او در نزدیک به یک سال حضورش در شهرداری تلاش کرد این رویه را هم بازسازی و هم به مردم عرضه کند. باید از جریان رقیب پرسید که مردم تهران در انتخابات و با شیوه مسالمتآمیز ساعتها در صف ایستادند تا نظرشان را اعمال کنند و رای مردم که در آن نفر آخر لیست امید با نفر اول لیست رقیب، حدود 500 هزار رای اختلاف دارد، گویای همه چیز است. این درحالی است که فقط انگشت اتهام به دیگران به خصوص به شهرداری نشانه میروند. درست است که نجفی بیمار بود اما تا آخرین لحظه پشت میزش حضور داشت و هیچوقت کار را بر زمین نگذاشت. ای کاش رقبایی که مردم به آنها رای ندادند و لیستشان بازنده انتخابات بوده، به رای مردم تمکین کنند. زیرا این مردم سه برابر انتخابات شورای قبلی شرکت کردند و این شورا را خیلی جدیتر از قبل گرفتند.