طاهره میرساردو
در روز قدس، روز همبستگی ملی، روز خروش بر سر اسرائیل غاصب و نشان دادن مظلومیت ملت فلسطین، بار دیگر گروهی بدون توجه به منافع ملی به مسئولین مملکتی و ریاست قوه مجریه که آرا بیش از 25 میلیون شهروند این کشور را در حمایت از خود دارد حمله بردند و به او توهین کردند.
آیا این حرکت چیزی جز پاشیدن بذر تفرقه و انشقاق است؟ در کشوری که قوه قصائیه و قانون دارد، در کشوری که امن‌ترین کشور خاورمیانه است، این خودسری‌ها و شکستن حرمت‌ها جز نشانه رفتن وحدت و همبستگی چه معنای دیگری دارد؟
این‌ها از چه ناراحتند، از یکپارچگی ملت، از حضور در صحنه در ۲۹ اردیبهشت؟ چرا زمانی که در این کشور سه هزار میلیارد اختلاس شد، سکوت اختیار کردند؟ چرا زمانی که در برابر نظر رهبری ایستادگی شد و ۱۱ روز خانه‌نشینی اختیار شد، این دلواپسان سکوت کردند؟
امروز که با پشتوانه ملت ایران و علی‌رغم تنگناهای فراوان دولت و جامعه مدنی در مسیر توسعه و رونق در حرکت است، عده‌ای که نه عرق ملی دارند و نه پایبند ارزشهای مذهبی اند در روزی که آمده بودند اسرائیل را هدف قرار دهند به رئیس قوه مجریه توهین کردند.
جمهوری اسلامی تشکیل شد برای اعاده عدالت از دست رفته، چه شده که امروز واقعیت را می‌بینند و انکار می‌کنند! چه شده که تا دیروز میزان رای ملت بود و امروز رییس جمهوری که بیش از 25 میلیون رای پشتوانه‌اش است را به هیچ می‌شمرند.
مطالبه ملت بزرگ ایران از قوه قضائیه این است که با این افراد خودسر و مجرم برخورد قاطع نماید تا دو باره شاهد این حرمت شکنی ها نباشیم