یداله طاهرنژاد، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
سال 1397 با تمام فراز و فرودهای آن رو به اتمام است، سالی که نقطه عطفی در کارنامههای دکتر روحانی و دولت اوست. در این سال بهرغم اینکه دولت دوازدهم کمی بیش از 4 سال کار خود را آغاز کرده بود شروع خوبی نبود، فشار روانی ناشی از خروج آمریکا از برجام و آثار به جای گذاشته در عرصه اقتصاد و سیاست شرایط را به گونهای رقم زد که باور آن برای کسانیکه در آینده تاریخ این زمان را مطالعه میکنند، بسیار سخت و هضم آن بسیار سختتر خواهد بود، تقریبا تمامی دستاوردهای دولت اول آقای روحانی در معرض طوفان تحریمهای ناشی از خروج آمریکا از برجام از دست رفت تا نرخ تورخ، نرخ رشد و نرخ بیکاری که مولفههای بسیار حیاتی در حوزه اقتصاد ملی هستند و در دولت اول به طور باورنکردنی رو به بهبود گذاشته بود. رو به وخامت برود. در این سال آسیب و فشار گرانی و بیکاری زندگی را بر مردم سخت کرد و جایگاه اقتدار دولت در نزد افکار عمومی دچار خدشه جدی گردید، در عرصه سیاسی مخالفین برجام نهایت بهرهبرداری را از این طوفان تحریم به عمل آوردند و هر آنچه توانستند بر رئیسجمهور و دولت تاختند به گونهای که تعدادی از وزرای دولت تحت فشار افکار عمومی و ناهماهنگی داخلی دولت از دولت کناره گرفتند و نتوانستند با شرایط پیشآمده خود را تطبیق دهند. همچنان فشار اقتصادی و سیاسی بر ملت ادامه دارد و به نظر نمیرسد در آینده نزدیک بهبود ملموسی در روند تحولات اقتصادی پدید آید و با چنین شرایط ویژهای به استقبال سال 98 میرویم که تمامی شواهد و قرائن حاکی از آن است که در سال 98 نیز این فشارها با شدت بیشتری ادامه یابد مضافا اینکه در سال 98 علاوه بر تنگناهای شدید اقتصادی و فضای تند سیاسی احتمال بروز تکانههای اجتماعی نیز دور از ذهن نیست زیرا سال انتخابات مجلس شورای اسلامی است و در سال انتخابات معمولا فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی تحت تاثیر تحرکات سیاسی قرار میگیرد و بستر ایجاد ناآرامیهای انتخاباتی را ممکن است به همراه داشته باشد که مراقبت ویژهای را میطلبد، آنچه درحالحاضر قابل پیشبینی است آنکه درآمدهای دولت از محل درآمد نفت و مالیات ممکن است با عدم تحقق جدی مواجه گردد که در این صورت دولت برای ارائه خدمات با کمبود منابع مواجه خواهد شد و این عاملی در جهت تشدید نارساییهای اجتماعی خواهد شد.
با شروع فعالیتهای انتخاباتی آمریکا و درگیر شدن افراطیون کاخ سفید با مسائل داخلی رحمتی ایجاد کند که در روابط بینالملل گشایش ایجاد گردد و از رهگذر این گشایش در نیمه دوم سال آینده شاهد آرامش بیشتری در فضای بینالمللی باشیم. در آن فضا امکان ترمیم شرایط مبادلات بهبود خواهد یافت که لازمه بهرهبرداری مناسب اتخاذ تصمیمات بهموقع است.
منبع: روزنامه سازندگی