احمد نقیب زاده، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
با اتمام برگزاری انتخابات و شمارش آراء تحلیل‌های مختلف درباره مشارکت مردم و علت پایین بودن این نرخ در کنار پیش‌بینی درباره رویکرد این مجلس با دولت فعلی مطرح است. واقعیت این است که از قبل نیز مشخص بود که مشارکت در این دوره از انتخابات پایین خواهد بود. این افت و عدم رغبت ناشی از مسایل مختلفی بود که نخست تحت تاثیر حوادث اخیر و درگیری‌های معیشتی مردم و بعد از آن نیز متاثر از حذف چهره‌های سرشناس در گردونه ردصلاحیت‌ها از جانب شورای نگهبان و نهادهای نظارتی بود. علاوه بر این در چند ماه منتهی به انتخابات مسائلی رخ داد که فضای فکری مردم را تحت تاثیر قرار داد. این فضای ناامیدکننده زیر سایه تبلیغات جدی و منفی برخی از اصولگرایان نیز قرار گرفت. فضایی که در نهایت به این جمع‌بندی ذهنی منتهی شد که تفاوت قابل توجه و چندانی بین روحانی و احمدی‌نژاد و غیره و ذالک نیست بنابراین چه فرقی دارد که چه کسانی در نهادهای تصمیم‌گیر باشند چراکه در زندگی روزمره مردم تاثیری ندارد. این دیدگاه اصل انتخابات را در اذهان بخشی از جامعه بی‌ثمر کرد و مردم انگیزه خود را از دست دادند. طبیعتا با عدم حضور همین گروه پای صندوق رای مشارکت پایین ثبت شد و پیروز انتخابات نیز طیفی بودند که شاهد آن هستیم. در شرایطی رقابت مفهوم خود را از دست داده بود و انتخابات به جای اینکه عرصه رقابت بین دو جناح و گفتمان باشد، دایره رقابت بین طیف‌ها و تشکل‌های قدیمی و نوظهور اصولگرایی شده بود، انتخابات برگزار شد. بدون تعارف باید قبول کنیم که مجلس آتی از اصولگرایان رادیکال هستند و با دولت روحانی وارد چالش می‌شوند و مواضعی که تا امروز گرفتند هم مواضع تندی بوده است و از این به بعد هم تندتر می‌شود به این واسطه باید یکسال را با تنش پشت سر بگذاریم تا انتخاب رئیس‌جمهور بعدی، آنها نیزمنتظر این هستند که آیا رئیس‌جمهور بعدی در خط این مجلس خواهد بود یا نه! نباید از یاد برد که طیفی که امروز در مجلس به عنوان نمایندگان حاضر شده‌اند از ابتدای آغاز به کار دولت روحانی – به خصوص در دولت دوم وی- مهم‌ترین اختلاف‌نظری که با روحانی و دولتش داشته‌اند مسئله سیاست خارجی است. آنها در تصورات خود رویه دیگری از سیاست خارجی را می‌پسندند که روحانی بر اساس مقابله با همان رویه تشکیل دولت داده است.
برخلاف این پیش‌بینی سطحی که مجلس آتی درجهت قانونگذاری برای خروج ایران از برجام حرکت می‌کند، این تصمیم توسط مجلس بعد اتخاذ نمی‌شود. آنها چنین مسئله‌ای را به نام خود تمام نمی‌کنند بلکه در مجموعه‌ای رفتار خواهند کرد که منتهی به اتمام توافق هسته‌ای شود. مجلس بعدی در ادامه اقدامات کاهش تعهدات هسته‌ای گام بر می‌دارد، نه به این صورت که تصمیم یک دفعه بگیرند و از برجام خارج شوند بلکه در این مسیر که ایران پله به پله تعهدات خود را نسبت به برجام کاهش می‌دهد و در عمل همان خروج از برجام در یک بازه زمانی محقق می‌شود.
اساسا رویکرد این گروه منتخب در این مجلس تمرکز بر سیاست خارجی است. آنها بیش از هرچیز در این حوزه با دولت روحانی درگیری دارند و مسئله سیاست داخلی چندان محل اختلا فنظر برای آنها نیست. نگرانی‌های این طیف در قبال روحانی بیشتر تصمیمات وی در حوزه سیاست خارجی بوده و هست، آنها در مجلس قبل نیز با تمرکز بر همین مسائل سعی در طرح عدم کفایت رئیس‌جمهور را داشتند. این پیشینه و آنچه آنها در شعارهای انتخاباتی خود مطرح می‌کردند این انتظار را به وجود می‌آورد که برخوردهای تندتری صورت بگیرد. بدون شک مجلس یازدهم و دولت روحانی در حوزه سیاست خارجی تنش‌های مختلفی را تجربه خواهند کرد. برخلاف این پیش‌بینی که این طیف در مجلس از تندروی‌های ایام انتخابات دست بر می‌دارند و معتدل‌تر رفتار می‌کنند، من تصور می‌کنم تندروی آنها حالا که در مسند تصمیم‌گیری نیز قرار گرفته‌اند بیش از پیش می‌شود. بعید است که مجلس یازدهم با رویه تعامل با دولت روحانی رفتار کند.
منبع: روزنامه سازندگی