شهربانو امانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران و شورای شهر تهران
واقعیت اینست که در این روزهای پرمسوولیت، دوشادوش دولت و بخش درمان، شوراها و شهرداری‌ها وظایف سنگینی بر عهده دارند و می‌توانند نقش کلیدی در کیفیت مدیریت بحران کرونا ایفا کنند. در جهان حاضر بیش از نیمی از مردم در شهرها و در تراکم و پویایی بالا زندگی می‌کنند و بحران کرونا، بیش از پیش نشان داد که «کیفیت جامعه»، اهمیت بسیار بالایی در کیفیت زندگی شخصی افراد دارد. کرونا نقش دولت‌ها در اداره اجتماع را پررنگ‌تر کرده است بر همین اساس رابطه «دولت-ملت» به قبل و بعد از کرونا تقسیم خواهد شد و منظورم از دولت، صرفا دولت‌های مرکزی نیست که اتفاقا دولت‌های محلی است. از یکسو، در دوران پسا کرونا، مردم خواهند پذیرفت و مطالبه خواهند کرد که جامعه باید بیش از گذشته مدیریت و کنترل شود و دولت‌ها و قدرت سیاسی، اقتدار بیشتری خواهند یافت. این تمایل، قطعا به نفع دموکراسی نخواهد بود و حکومت مردم را بر مردم، دچار پسرفت تاریخی خواهد کرد. راه‌حل، انتخاب بین این یا آن نیست که هر دو ضروری هستند. هم کنترل و مدیریت جامعه و هم حفظ حاکمیت مردم. علاوه بر توانمندسازی شهروندان، یک راه حل میانه و مهم، تقویت دولت‌های محلی است، می‌توان در عین مدیریت جامعه، از تمرکز قدرت سیاسی کاست و تعادل را برقرار کرد. مجالس و دولت‌های محلی، هسته‌ای نرم و بافتی مردمی و سرزنده از قدرت سیاسی را شکل خواهند داد.
در همین راستا سه ماموریت ضروری است: 1-پارلمان‌ها و دولت‌های محلی باید تقویت شوند و ارتقا یابند و حوزه ماموریت آنها، بخش‌های بیشتری از مدیریت محلی را شامل شود. 2 - ساختارهای هماهنگ قوی‌تری بین مدیریت‌های محلی و مرکز لازم خواهد بود. 3- ارتباطات بین‌المللی بین پارلمان‌ها و دولت‌های محلی باید شکل گیرد. همچنین به اندیشمندان و اصحاب رسانه پیشنهاد می‌کنم گفتمان‌هایی حول این موضوع شکل دهند تا زوایای آن دقیق‌تر شود. هر چند در شرایط تحریم هستیم ولی پیشنهاد می‌کنم شهرداری تهران امکان توسعه روابط بین‌المللی را بررسی کنند. همچنین ایجاد یک «بانک بین‌المللی» بین شهرداری‌های کلانشهرهای جهان می‌تواند یک گامی برای شروع باشد. تجربه موفقی از ایجاد بانک شهر در داخل کشور داریم که وابستگی‌ها را کاست. وجود چنین نهادی در سطح بین‌الملل، فواید زیادی خواهد داشت. از سوی دیگر شورای شهر، با تشکیل کمیت های، امکان تاسیس نهادی بین‌المللی بین شوراهای کلانشهرهای جهان را بررسی کند چراکه این موضوع، هم در راستای اهداف فوق است و هم دیپلماسی عمومی ایران را در سطح جهان تقویت خواهد کرد. همچنین شوراها با همکاری شورای عالی استان‌ها، ارتقای ماموریت‌ها و نقش شهرداری‌ها و شوراهای شهر را به طور جدی در دستور کار خود قرار دهد. جناب آقای رئیس‌جمهور، اقتصاد، بحران کرونا را دوچندان کرده است. فشار اصلی را نیز مردم تحمل می‌کنند و دست مریزاد که در خانه ماندند تا سیستم درمانی بتواند پاسخگو باشد. بسیاری از مردم در فشارند و بحران اقتصادی جدی دارند. برخلاف بیماری کرونا که موج‌هایی خواهند آمد و خواهند رفت، بحران اقتصاد، موجی ممتد خواهد داشت. جناب آقای رئیس‌جمهور، اقدام عاجل لازم است. از یکسو به یکپارچگی اقتصادی نیاز داریم زیرا منابع متمرکز نیست و از سوی دیگر به محرک‌های سریع. به ریاست دولت و با عضویت همه نهادهای سهامدار در اقتصاد، پیشنهاد می‌کنم برای مدیریت یک‌سال پیش رو «ستادی ملی» با قدرت تصمیم‌گیری بالا تشکیل شود. هیچ ایرادی ندارد که نامش را بگذارید ستاد 99. مردم پیامش را دریافت خواهند کرد.
شما با برجامِ خوب، خوب آغاز کردید، آرزو می‌کنم با فرجامِ خوب، خوب به پایان ببرید تا آغاز نیکی باشد بر قرن جدید. وگرنه با همین وضعیت غیرمتمرکز و پر از رخوت سیستماتیک، کعبه‌ای در انتظارمان نیست. جناب آقای دکتر حناچی، لایحه مالیات بر ارزش افزوده تصویب شد و به قول جنابعالی، سهم شهرداری‌ها از مالیات‌های محلی افزایش یافت. خبر بسیار خوشایندی است و بخشی از نگرانی‌های مربوط به مالیه شهری را رفع کرد. لکن اصل موضوع پابرجاست. چنانکه عرض کردم سال سختی خواهیم داشت و در این وضعیت، تهران نه فقط باید بر بحران‌های مالی پیش روی خود فائق آید، بلکه می‌تواند و باید به یک محرک توسعه در کشور تبدیل شود. ظرفیت تولید اقتصادی شهرها را نباید دست‌کم گرفت. کلانشهرها پتانسیل بسیار بزرگی در تبدیل سرمایه به ثروت و کار دارند. اقای شهردار، مدت طولانی است که تهران نیاز به بازسازی چه از جهت زیرساخت‌ها در حمل و نقل و انرژی و پسماند و غیره و چه از جهت بازآرایی شهری دارد. همه اینها محرک‌های توسعه‌اند و فراموش نکنیم که بیش از 2 هزار میلیارد تومان نقدینگی در کشور وجود دارد که به‌راحتی می‌تواند با گردش در اقتصاد شهری، هم شهر را بازآفرینی کند و هم شغل و مشکلات اقتصادی مردم را حل کند. ولی آیا ساختار فعلی در شهرداری، چابکی کافی در بهره‌مندی از این منابع عظیم را دارد؟ آیا ما نیز نباید به یک ستاد چابک و با قدرت تصمیم‌گیری بالا برای عبور از موج ممتد بحران اقتصادی سال 99 بیاندیشیم؟
منبع: روزنامه سازندگی