سیدحسین مرعشی
دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران
«مِنَ المُؤمِنينَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيهِ ۖ فَمِنهُم مَن قَضى نَحبَهُ وَمِنهُم مَن يَنتَظِرُ وَما بَدَّلوا تَبديلًا، در میان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده‌اند؛ بعضی پیمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشیدند)، و بعضی دیگر در انتظارند؛ و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند.»
ارتحال سیدمحمود دعایی از مبارزان قدیمی و خوش‌سابقه و از یاران و نزدیکان امام در دوران تبعید در نجف و از انقلابیونی که بر مدار اعتدال و میانه‌روی ۴۳ سال پس از انقلاب را سپری کرد و به ظواهر فریبنده دنیای سیاست و ریاست بی‌اعتنا بود، خبر بسیار تلخی بود. روحانی با فضیلت و آزاده‌ای که پناه همه آزادگان و همراه یاران دیرین انقلاب بود. آقای دعایی هرگز خود را گم نکرد و یارانش را نیز فراموش نکرد و در تمام سال‌های مدیریت در موسسه اطلاعات، این موسسه را به شایستگی اداره کرد و به همت مرحوم سیدمحمود دعایی امروز موسسه اطلاعات که در آستانه ۱۰۰ سالگی است، صاحب امکانات بی‌نظیری است که هیچ یک از موسسات مشابه ندارند. آقای دعایی از معدود چهره‌هایی ماند که هیچگاه به دنبال پاک کردن گذشته‌ها نرفت. این مزید ایشان بود. زندگی سیاسی‌اش با انقلاب آغاز شد. یار امام بود و با پرواز پیروزی همراه با امام به ایران آمد. با این‌حال هرگز ایران را از سال ۱۳۵۷ آغاز نمی‌کرد و چنین دیدگاهی نداشت و به دنبال پاک کردن گذشته نبود. یکی از معدود مدیران بعد از انقلاب بود که به بنیانگذار موسسه اطلاعات -موسسه‌ای که خود پس از انقلاب ریاست و مدیریت آن را بر عهده گرفته بود- احترام می‌گذاشت و مرحوم عباس مسعودی بنیانگذار این موسسه را تکریم می‌کرد. هنوز میز و دفتر مرحوم مسعودی در موسسه اطلاعات که آقای دعایی سال‌های زیادی آن را مدیریت می‌کرد، پابرجا و برقرار است.
از آن سو آقای دعایی هیچگاه رابطه خود را با جامعه روشنفکری ایران کمرنگ نکرد و هرگز مدیرانی را که کنار گذاشتند مانند مرحوم حبیبی، آقای مهاجرانی و اخیرا دکتر ظریف را تنها نمی‌گذاشت و رها نمی‌کرد. درهای موسسه اطلاعات و دفتر او همیشه بر روی همه باز بود و امکان حضور و کار رسانه‌ای را در این مجموعه برای بسیاری فراهم کرد تا در خدمت فرهنگ کشور باشند.
ایشان ۶ دوره نیز نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی بود. در این شش دوره هیچگاه به دنبال منافع مادی و فردی نرفت. از امکانات و حقوق مجلس و از آنچه به صورت عرفی و عمومی در اختیار نمایندگان بود استفاده نکرد. ایشان به معنی واقعی ساده‌زیست، منزه، کم‌هزینه، پرکار، پرتلاش و اهل اعتدال و میانه‌رو و مدارا و در عین حال مصمم برای ایجاد آشتی بین نیروهای مختلف در نظام و برای دفاع از حقوق جمهوری اسلامی بود. ایشان پناه همه ما بود خودش را فدا می‌کرد تا بتواند از کسی دفاع کند. روح ایشان شاد و یادشان بخیر. جریان اصلاحات و میانه‌رو، بزرگِ بزرگمردی را از دست داد. رحلت ایشان با سالروز شهدای ۱۵ خرداد و قیام امام نیز هماهنگ شد. یادش گرامی و نامش تا ابد بلند باد.
منبع: روزنامه سازندگی