فرزانه ترکان، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

آنچه در هفته‌های اخیر درباره صدور قطعنامه‌ای در شورای حکام علیه ایران رخ داد از جانب بسیاری از فعالین سیاسی و رسانه‌ها به بازگشت به دوران آقای احمدی‌نژاد تشبیه شد. وجه قیاس هم سیاست خارجی، ادبیات دولت و رئیس دولت و به صورت کلی سیاست‌های دولت سیزدهم درباره نحوه تعامل با دنیا است. این قیاس البته از یک نظر ابدا صحیح به نظر نمی‌رسد چراکه تحمل جامعه در قبال قطعنامه و رویکردهای کلی در زمان دولت‌های آقای احمدی‌نژاد با آنچه امروز در حال رخ دادن است قابل قیاس نیست و کشور درگیر مشکلات اقتصادی نبود. اگر اصولگرایان می‌گویند مردم موافق سیاست‌های فعلی هستند به این دلیل است که اصولگرایان در مصدر کار هستند و نمی‌خواهند موقعیت خود را چنین نشان دهند. اما آیا قاطبه‌ی مردم موافق سیاست‌های فعلی دولت یا مجلس هستند؟ و آیا چنین حرف‌هایی را درباره درجه و توان تاب‌آوری خود قبول دارند؟ مجلس و دولت شعارهایی در خصوص بهبود معیشت مردم بیان کردند اما فشارهای اقتصادی افزوده شد. اگر تدبیر مرحوم آیت‌الله هاشمی در سال‌های پایانی عمر ایشان مبنی بر لزوم حل مشکلات سیاست خارجی محقق شده بود، امروز در سفره‌های مردم نیز شعار دیده نمی‌شد. متاسفانه حالا در زمانه‌ای ایستاده‌ایم که حرف‌های پوپولیستی در حال تکرار است. هنوز بعد از سال‌ها در حال تحمل کردن عواقب آن کاغذپاره‌ها هستیم و دوباره عده‌ای اطراف رئیس‌جمهور را گرفته‌اند و می‌گویند این‌ها بی‌اثر است و نباید به آن توجهی کرد. این فشارها در نهایت ما را به ته وضعیتی می‌رساند که مشکلات افزون‌تر می‌شود. تجربه ملل مختلف ثابت کرده است که اقتصاد و سفره مردم مساله‌ی مهمی است. به هر صورت سیاست خارجی ایران و بهبود وضعیت اقتصادی در هم تنیده است. سیاست‌‌های فعلی در حوزه مسائل و روابط خارجی از نقطه نظرات کارشناسان، گره‌گشای مشکلات فعلی اقتصاد نیست. ما باید در منطقه با کشورهای مسلمان و همسایه‌ها ارتباط موثر برقرار کنیم. دوستان ما فعلا روسیه و چین هستند اما بارها دیدیم در زمانی که پای منافع خودشان در میان باشد به راحتی منافع ما را قربانی می‌کنند. البته این قاعده بازی سیاست خارجی است که هر کشوری اولویت را به منافع ملی خود اختصاص می‌دهد و اگر ما فکر کنیم جز این دور مورد در مورد دوستان ما رخ می‌دهد. در هر صورت پشتوانه و سرمایه اجتماعی را باید تقویت کنیم. دلسوزان نگران هستند و براندازان در حال شادی هستند. از بین راهبردهای موجود باید به اصلاحات بازگشت. راه‌حل مشکلات کشور نه شورش است و نه براندازی؛ تنها راه حل اصلاحات است.

منبع: روزنامه سازندگی