سیدحسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران

جوامع بشری در پی قرن‌ها و در طول حیات خود تجربیاتی را کسب می‌کنند و آن تجربیات را اهل حکمت در قالب ضرب‌المثل‌ها فشرده می‌کنند تا برای همه قابل درک باشد. براساس همین تجربیات است که حکیم بزرگ سعدی می‌گوید: «به کارهای گران مرد کاردیده فرست». حکایتی که این روزها در تصاویر تلخ مرزهای ایران و عراق به کرات دیده می‌شود یادآور همین ضرب‌المثل است.
از مشاهده تصاویری که اخیرا از زوار کربلا منتشر شده‌است بسیار متاسف شدم. در شرایطی که در دنیای امروز امکانات دسترسی مجازی و سیستم‌های دیجیتال به اندازه‌ای کارها را آسان کرده که میلیون‌ها نفر مسافر، برای تهیه بلیت هواپیما حتی تاکسی و اتوبوس می‌توانند آنلاین اقدام و حتی غذای بین‌راهی خود را رزرو کنند و حتی صدها میلیون مسافر بر اساس یک سیستم منظم کار خود را انجام دهند که هیچ مشکلی برای هیچ‌ یک از افراد رخ ندهد، آنچه در مرزهای ایران و عراق می‌بینیم باعث تاسف است.
جای تاسف است که در عصر دیجیتال و برنامه‌ریزی و سهل شدن همه امور، این همه بی‌برنامه‌گی در یک مراسم مذهبی رخ می‌دهد و چنین صحنه‌های زشتی به نمایش ‌گذاشته می شود. جای پرسش است که آن همه تبلیغات شبانه‌روزی برای رفتن مردم به کربلا و شرکت در یک امر مذهبی به چه دلیل بود که اکنون مرتبا از مردم می‌خواهید به مرزها نیایند؟ چرا اینگونه کارهای مهم را ناشیانه، با سستی و هیاتی و بدون برنامه‌ریزی جلو می‌برید؟
بی‌شک قابل پیش‌بینی بود که به طور حتم امسال با توجه به تجربه و حضور ویروس کرونا در سال‌های اخیر، جمعیت زیادی از مردم کشورمان از مراسم هر ساله اربعین استقبال کنند. خاصه آن که تبلیغات حکومتی هم مثمرثمر بود. قطعا جمعیتی که برای حضور در این مراسم مذهبی بزرگ به سمت عراق رفتند بسیار بیشتر از ایام پیش از کرونا بود اما نکته قابل تاسف این است کسانی که چنین مراسمی را باید مدیریت کنند و در جایگاه مسئول هستند، ظاهرا از قبل هیچ پیش‌بینی‌ای از حضور مردم نداشتند و چندان که باید برنامه‌ریزی منظم و دقیقی انجام ندادند.
آنچه در این میان باید مورد توجه قرار می‌گرفت وضعیت سیاسی جدید در کشور عراق بود. متاسفانه تنها تبلیغات وسیعی برای حضور در راهپیمایی اربعین صورت می‌گرفت بدون آن که با مقامات سیاسی و دولتی عراق رایزنی‌های موثری برای فراهم نمودن شرایط انجام گیرد. بر کسی پوشیده نیست که دولت عراق درگیر یک بحران سیاسی عمیق است. مسئولان ما با چه رویکردی به این مساله نگاه می‌کردند؟ اگر رخدادی که چندی قبل از سوی طرفداران مقتدی صدر در عراق رخ داد و ناامنی جدی را رقم زد، در زمان حضور چند میلیون زائران ایرانی در عراق رخ دهد دولت ایران چه پاسخی در این خصوص دارد؟
در شرایطی که عراق دچار ناامنی، بی‌دولتی و فقدان زیرساخت برای برگزاری این مراسم است و هیچ هماهنگی‌ای نیز بین ایران و عراق صورت نگرفته، عده‌ای تنها یک تریبونی را در دست گرفته‌اند و برای یک مانور سیاسی از احساسات پاک مردم ایران به اباعبدالله(ع) استفاده کرده تا به نام خودشان تمام ضعف‌های مدیریتی را پنهان کنند. حتما بعد از این هم خواهند گفت که مراسم اربعین را باشکوه برگزار کردیم. خود همین خیال خام بود که شد «از قضا سرکنگبین صفرا فزود، روغن بادام خشکی می‌فزود».
این چه کار اشتباهی بود که سوار بر احساسات پاک مردم در شرایطی که هیچ هماهنگی‌ای صورت نگرفته و حتی اتوبوس‌هایتان نیز آماده نیست و عراق آماده پذیرایی نیست، میلیون‌ها ایرانی را به سمت عراق روانه کرده‌اید؟
ارزیابی از وضعیت سیاسی و زیرساختی عراق پیشکش، مسئولان ایران حتی ظرفیت جاده‌های کشور را نیز درست محاسبه نکردند و از 70 تا 80 کیلومتر مانده به مرزها ترافیک وحشتناکی ایجاد شد و مردم گرفتار در این شرایط نه راه پس داشتند و نه راه پیش، بازی سیاسی تا کجا؟ تا کجا از احساسات مذهبی مردم برای بازی سیاسی وام می‌گیرید؟ همین اقدامتان شد نمایش کارنامه ناکارآمدی که امروز هم‌وطنانمان در شرایط سخت و نگران‌کننده در مرز گرفتار شده‌اند. سوال تلخ من کماکان این است که در این دنیای مدرن و پرنظم چرا باید هموطنان نتوانند از چند نقطه مرزی به راحتی و آرامی عبور کنند؟ بنده به عنوان کسی که تجربه این دست از کارها را در امور گردشگری و میراث فرهنگی داشتم به صراحت اعلام می‌کنم که این رخداد ناشی از تلاش دولت فعلی برای ثبت احساسات مردم ایران به سیدالشهدا به نام کارنامه سیاسی خودشان است و البته همین رخداد هم باعث روسیاهی‌شان شد.

منبع: روزنامه سازندگی