حامد منتظری، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران پنجمین کنگره سراسری حزب کارگزاران سازندگی ایران با حضور پررنگ اعضای فعال حزب در حالی برگزار شد که فضای سیاسی سرد کشور همه جا را گرفته است و همین امر و این کنگره، جای تبریک و تفاخر دارد. در میان سخنرانی‌هایی اصلی برنامه بار دیگر بر اهمیت حضور و مشارکت مردم در انتخابات که منجر به اقتدار کشور می‌شود، تاکید شد. در همین سخنرانی‌ها یادآوری شد که بارها در دهه‌های پس از انقلاب، دشمنان نظام قصد حمله حتى حمله نظامی به کشور را داشته‌اند و با دیدن حضور و پشتیبانی مردم در صحنه‌های سیاسی و اجتماعی به خصوص انتخابات پا پس کشیده‌اند اما این برداشت‌ها یک روی سکه‌اند و روی دیگر سکه اتفاقاً اهداف و برنامه‌هایی است که براندازان دارند و گرم‌کنندگان تنور انتخابات را به طور عام و اصلاح‌طلبان را به طور خاص، سوپاپ اطمینان نظام جلوه می‌دهند. توضیح آنکه گفته می‌شود جمهوری اسلامی هر از چندی به صورت تاکتیکی راه مشارکت را باز می‌کند و پس از رفع خطر ابزار رفع خطر را کنار می‌گذارد و به مسیر اصلی خود باز می‌گردد. موافقان مشارکت حداکثری در انتخابات نیز که عموماً دگرگونی را ممکن یا مطلوب نمی‌دانند معمولاً به یادآوری این مسائل می‌پردازند که خطر جنگ و ویرانی و تجزیه از خطرات جدی است و نباید از آنها غافل شد. برخی نیز بدتر شدن شرایط سیاسی را مطرح می‌کنند تا به نفع مشارکت در انتخابات استدلال کرده باشند. این استدلال شاید درست باشد اما کم‌کم گوش شنوایی برای آن باقی نمی‌ماند. گزاره‌ها و شعارهای سلبی کاربرد همیشگی ندارند و برای همیشه و همگان اقناع‌کننده نیستند. تجربه تلخی‌های انقلاب کم‌کم در ذهن جامعه رنگ می‌بازد و دیگر اثر گذشته را ندارد و نسل‌های جدید را از تغییرات دیگر نمی‌ترساند.
باید دید آیا حضور جبهه اعتدال و اصلاحات در انتخابات، باعث تغییری در نگرش یا حداقل رویه‌های جاری در حاکمیت می‌شود یا برعکس این جبهه‌ها برای سهیم شدن در قدرت باید رویه یا حتی نگرش خود را تنظیم کنند؟ اینکه ما خود را از نظام و حامی آن بدانیم به این معنا نیست که در آن‌سو، هسته سخت قدرت نیز ما را از خود یا حامی خود بداند. همچنین باید روند کلی دهه‌های اخیر را بررسی کرد که آیا مشارکت عمومی راه را برای توسعه سیاسی یا اجتماعی یا اقتصادی باز کرده است یا مسیر را برای یکدست‌سازی‌های بعدی و بزرگ‌تر هموار کرده و وضعیت معیشتی را دشوارتر می‌کند. از طرفی این نکته مهم است که داشتن ایده‌های موجه و درستی مثل توسعه نیز به تنهایی نشان نمی‌دهد که در جایگاه و مسیر درستی تلاش می‌کنیم. باید گزاره‌های اثباتی و ایجابی برای تایید روش و جایگاه خودمان داشته باشیم و آن را به کار ببریم و نشان دهیم این مسیر، کشور را به آن ایده‌ها می‌رساند. اگر تعریفی یا جایگاهی ایجابی همراه با برنامه برای حضور یا همراهی با هر یک از موقعیت‌های سیاسی درون نظام از جمله انتخابات پیدا نکنیم، انتظار همراهی از مردم انتظار بی‌جایی است. مردمی که وضع‌شان و حال‌شان حالا هم خوب نیست و امیدی به بهتر شدن هم ندارند را فقط با ترس از بدتر شدن شرایط نمی‌توان راضی کرد. منبع: روزنامه سازندگی