علی جمالی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

دو عامل انتخاب کابینه با میانگین سنی بالا و محافظه‌کاری برابر فشارهای سیاسی و اقتصادی از سوی جریان‌های موثر خارج از دولت باعث ضعیف شدن دولت شده است. وزرای موثر دولت به دلیل سن بالا و مدت زمان طولانی قرار داشتن در مناصب دولتی رفتارهای محافظه‌کارانه دارند. این وزرا ترجیح می‌دهند برای در امان ماندن از فشارهای جریان مخالف دولت از دست زدن به طرح‌ها و برنامه‌های جدی و موثر پرهیز کنند. حتی این موضوع باعث نگرانی رئیس‌جمهور هم شده و بارها نسبت به این موضوع تذکراتی داده شده است. از سویی نیز جریان موسوم به «دولت پنهان» پس از شکست‌های متوالی در انتخابات اخیر، عزم خود را جزم کرده‌اند تا دولت نتواند ماموریت خود را به پایان برساند. در غالب تحولات دو سال اخیر اعم از تکان‌های بازار، اعتراضات خیابانی و حتی مشکلات حوزه دیپلماتیک می‌توان رد پای این جریان را مشاهده کرد. با این تفاسیر تغییر در کابینه می‌تواند موجبات بهبود اوضاع را فراهم آورد به شرط آن‌که رئیس‌جمهور خود پیشگام شکستن این فضا شود و با تغییرات موثر خصوصاً در تیم اقتصادی و انتخاب نیروهای جوان و خلاق و پاکدست امید را به تیم خود و به جامعه تزریق کند. طبعاً به دلیل گستردگی حوزه دولت مسئولیت اصلی گرانی‌ها به عهده دولت است اما در همین موضوع هم مشاهده می‌شود که فضاسازی‌ها بیشتر با هدف فشار به دولت است تا معطوف به حل موضوع! نکته مهم در این میان آن است که دولت روحانی تلاش کرده تا بیشترین حد شفافیت را داشته باشد. این موضوع در مقطع تصویب بودجه به بهترین شکل نشان داده شد که سهم نهادها و موسسات خارج از حوزه دولت به نسبت پاسخگوی یشان چقدر است! از قضا معتقدم در این زمینه عملکرد دولت به جهت شفافیت و رعایت موضوع بد نبوده است. احزاب و جریان‌های سیاسی قلب تپنده جامعه‌اند. همچنین در این مقطع حساس جامعه بیشتر از هر زمان دیگری نیازمند امید برای ماندن در مسیر اصلاح‌طلبی است. احزاب و جریان‌های سیاسی هستند که باید مولد این امید باشند. اختلاف میان احزاب و گروه‌ها امری طبیعی است و نمی‌توان و نباید مانع آن شد ولی مرز این اختلافات ملی و عمومی است. این اختلافات بیش از هر چیز نباید باعث سلب امید و اعتماد عمومی شود. گفت‌وگوی ملی موثرترین شیوه برای ایجاد وحدت و همدلی است. همان‌گونه که بارها گفته شده «گفت‌وگوی ملی» در سطوح مختلف میان جامعه و حاکمیت و بخش‌های مختلف حاکمیت توأم با یکدیگر است و این امر علاوه بر ایجاد همبستگی و وحدت ملی باعث می‌شود که پیام واحدی به جامعه جهانی داده شود و این تصور را که «افزایش فشار باعث شکست می‌شود» از بین خواهد برد.

منبع: روزنامه سازندگی