علی محمد نمازی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
عارضه ای که درکشور مردم را رنج داده،به امنیت و منافع ملی آسیب رسانیده و هزینه ها به ملت-دولت تحمیل نموده، بخشی نگری است. اینگونه عملکرد نتیجه به حاشیه رفتن نگرش ملی به امور کشور است. خود این معضل بزرگ به ساختار نظام و نحوه شکل گیری قدرت بر می گردد.
زمانی که کارکرد حزبی بر انتخابات کشور حاکم نباشد و کاندیداها شخصا و بعضا در جمع های محدود به دنبال تبلیغ و یافتن مخاطب و رای دهنده باشند،اولا توان تهیه برنامه جامع برای پاسخگویی به نیازها،عمران و آبادانی و توسعه و پیشرفت کشور و اداره مطلوب آن نخواهند بود ثانیا جوّ تبلیغات به جای آنکه، تبیین برنامه،مواضع،مناظره و نشستهای پرسش و پاسخ باشد،به سمت تبلیغات احساسی،توجه به نیازهای منطقه ای و محلی پیش خواهد رفت ثالثا معمولا کاندیداهایی موفق هستند که دست روی حساسیت های مردم گذاشته و با طرح وعده های جذاب و بدون پشتوانه علمی و بودجه نظر آنان را به خود جلب نمایند.ادامه این روند به همین جا ختم نخواهد شد.بلکه منتخبین برای وفای به عهد و انتخاب مجدد باید حتی الامکان به دنبال وعده های بخشی و شهرستانی باشند.در چنین شرایطی به هنگام انتخاب کابینه شرط رای دادن به کاندیدای وزارتخانه ها به جای توجه به شایستگی و صلاحیت افراد باشد،بیشتر قول و قرار ها حول تغییر مدیران شهرستانی و پروژه های مورد نظر نمایندگان در حوزه انتخابیه خواهد بود.
نتیجه ادامه چنین مسیری منجر به عدم تهیه و اجرای برنامه های ملی و عقب ماندگی کشور شده و موجب نارضایتی مردم خواهد بود و در ادامه به هنگام بر گزاری انتخابات،ابزار مخالف خوانی به جهت جلب آرا به شدت مورد استفاده قرار گرفته و در نتیجه علاوه بر زیان های بخشی نگری،دستاوردها و نقاط مثبت نیز در اذهان معکوس جلوه داده و کارنامه نظام زیر سوال خواهد رفت،وضعیتی که در کشورمان از انتخابات ریاست جمهوری نهم آغاز و کاندیدایی که بر اساس سابقه قبلی انتظار می رفت مراقب و مدافع دستاوردهای نظام باشد به منتقد جدّی و حتی در نقش اپوزسیون ظاهر گشت و مردم ناراضی از اوضاع جاری کشور از شعارهای ایشان استقبال نمودند.
جالبتر، سفرهای استانی این رییس جمهور و کابینه اش و تهیه و تصویب صدها برنامه و پروژی شهرستانی و محلی بدون پشتوانه کارشناسی و اعتباری در پایان هر سفر بود.آفت بخشی نگری و تبلیغ نگاه پوپولیستی در این ۸ سال به اوج خود رسید.
به عنوان نمونه در اولین سفر خود به استان چهارمحال و بختیاری در اجتماع طرفداران خود در شهرکرد اعلام نمود"من در اینجا اعلام می نمایم هرچه می خواهید آب از زایندرود پمپاش نمانید،اگر چیزی باقی ماند پائین برود؟!!!!!! واین بعد از خشکسالی مهمترین عامل وضعیت اسفناک رودخانه زاینده رود در استان اصفهان می باشد.در ادامه اولین قربانی بخشی نگری در اداره کشور همین مسئله آب است که به یک معضل جدّی تبدیل گردیده است.فقط در دو استان اصفهان و چهارمحال و بختیاری اجرای پروژه مهم آب بهشت آباد از رشته کوه زاگرس به محاق فراموشی رفت و اقلیم دو استان و مخصوصا شهر زیبا و تاریخی اصفهان شدیدا آسیب دید و کشاورزان حق آبه دار زاینده رود سالهاست قادر به کشاورزی نیستند و در پایین دست نیز هر از گاهی لوله انتقال آب شرب یزد را می شکنند و مقدار زیادی آب هدر رفته و هزینه تعمیر به دوش دولت تحمیل می گردد.
تا نگاه ملی و مدیریت فرابخشی بر اداره کشور حاکم نگردد دورنمایی از حل بحران آب و پرداختن به حل معضلات مهم دیگر قابل مشاهده نیست.پیشنهاد می گردد در کوتاه مدت زمینه حضور واقعی و رقابتی مردم در انتخابات سال آینده مجلس فراهم و در میان مدت با بازنگری قانون اساسی و رفع اشکالات ساختاری،یک پارچگی نظام با محوریت تامین حقوق شهروندی و اداره بهینه و کم هزینه کشور تامین گردد.
منبع: روزنامه آرمان