فاطمه سعیدی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران و نماینده مجلس

در میان صداهای متعدد و متکثری که داعیه‌دار دفاع از حقوق زنان در جامعه ایران و تلاش برای ایجاد برابری‌های سیاسی و اجتماعی در این حوزه هستند، مرحومه اعظم طالقانی صدایی منحصر به فرد و با ویژگی‌هایی متفاوت بود. ویژگی‌هایی که در صدر آنها باید ممارست و عملگرایی سرسختانه او را قرار داد. اکنون با نگاهی به گذشته و سابقه فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی خانم طالقانی خصوصاً در چهار دهه بعد از انقلاب با قاطعیت می‌توان گفت که ایشان به اصیل‌ترین شکل ممکن به آزادی‌ها و برابری‌های مد نظر انقلابیون سال 57 وفادار و مقید بود. به همین اعتبار باید تأکید کرد که اعظم طالقانی خصوصاً در دو دهه اخیر نه صرفاً نماینده و برکشیده جریان فکری سیاسی-اجتماعی خاصی بلکه خود در موارد متعددی ایجاد کننده و آغازگر حرکت‌ها و جریان‌هایی در این حوزه بود.
در این راه تلاش پیگیر و مؤثر ایشان برای ایجاد پرسش‌هایی بنیادین از منظر فقه و حقوق درباره خوانش خاصی که از عبارت «رجل سیاسی» در سیاست ایران وجود دارد دارای اهمیت است اما نباید از یاد برد که وی بیشتر و وسیع‌تر از این مهم، گام‌های اساسی‌تری را در حوزه حقوق زنان برداشته است. از جمله نباید از یاد برد که اولین تجمع اعتراضی زنان ایرانی با حضور گروه‌ها و گرایش‌های مختلف در خیابان پاستور با هدایت و ابتکار ایشان در سال 84 برگزار شد. تجمعی که در پی آن برای اولین بار اصطلاح «جنبش زنان» به محافل رسانه‌ای و مدنی ایران راه یافت و تا امروز به فراگیری قابل ملاحظه‌ای رسید.
پایه‌گذاری مجامعی چون جامعه زنان مسلمان، جامعه زنان انقلاب اسلامی، سه دوره اعلام کاندیداتوری برای انتخابات ریاست جمهوری و انتشار مجله پیام هاجر از جمله اقداماتی است که نشان می‌دهد اعظم طالقانی در دوره فعالیت‌های 40 ساله خود با تمرکز بر بحث حقوق زنان سه اصل مهم را در افق فعالیت خود مد نظر داشته است؛ اول دست نکشیدن از تلاش در زمینه تحقق مطالباتی که به آنها ایمان داشت و از دست ندادن امید در این مسیر. دوم اعتقاد راسخ به فعالیت جمعی و گروهی برای رسیدن به اهداف مشترک و سوم تأکید بر حرکت در چارچوب قوانین جاری کشور و استفاده از همین ظرفیت‌های موجود برای توسعه چارچوب‌های حقوقی و اجرایی کشور به نفع جامعه زنان.
با همین مجموعه ویژگی‌هاست که باید اعظم طالقانی را از جمله پایبندترین فعالان سیاسی زن به مفاهیم اصیل آزادی و عدالت در نقطه آغاز جمهوری اسلامی دانست. چرا که او نه هیچگاه به بهانه دفاع از اصل نظام تن به روندهای غیرعادلانه حقوقی و اجتماعی ایجاد شده علیه زنان داد و نه هیچگاه به نام دفاع از حقوق زنان حاضر شد از چارچوب‌های قانونی و رسمی نظام پا را فراتر گذاشته و به حرکت‌های ساختارشکنانه روی بیاورد.

منبع: ایران آنلاین