غلامرضا پناه، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
پدیده کرونا پدیده‌ای جهانی است که کشورهای مختلف با آن روبه‌رو هستند و هر کشوری متناسب با شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود راهکارهایی را برای مقابله با بیماری در پیش گرفته است. این بحران در همه کشورها مسائل مختلفی را ایجاد کرده و مهم‌تر از همه مباحث اقتصادی را در همه جای دنیا با نسبت‌های متفاوت متاثر ساخته است. در کشور ما با توجه به این که در شرایط پیش از شیوع این ویروس نیز اقتصاد ما با ویروس تحریم مواجه بود شرایط سخت‌تری در قیاس با بسیاری از کشورهای دیگر وجود داشت. عمده درآمد کشورما که از فروش نفت بود پیش از این در اثر تحریم‌ها کاهش یافته بود و درآمدهای کشور ما در نازل‌ترین شرایط خود در تاریخ فروش نفت است. در کنار این در سال گذشته بحران‌های دیگری از قبیل زلزله و سیل نیز رخ داد که به خودی خود بار مضاعفی بر دوش دولت بود.
سال جدید نیز با این بحران بیماری و تهدید سلامتی جهانی شروع شد که در کشور ما با توجه به بودجه، امکانات و شرایط درآمدی که وجود داشت همه دستگاه‌ها به ویژه دولت با برگزاری جلسات متعدد به خصوص جلسات متشکل از کارشناسان مختلف در ستاد ملی مبارزه با کرونا، یکی از بهترین استراتژی‌ها را در مبارزه با کرونا دنبال کردند. قرنطینه نخست البته باید از قم شروع می‌شد اما با توجه به ناشناخته بودن این پدیده در اثر عدم اطلاع‌رسانی کامل چین و نبود همگرایی در بین صاحب‌نظران این حوزه رخ نداد اما بعد از آن در ایام نوروز قرنطینه خوبی اعمال شد و مردم نیز در این بین با کاهش تردد و سفرهای نوروزی و در کنار اطلاع‌رسانی رسانه‌ها همکاری مناسبی برای قطع زنجیره انسانی شیوع بیماری داشتند. در نتیجه بعد از یک دوره آغاز و جهش آمار ابتلا به بیماری، توانستیم در بین کشورهای موفق در مدیریت شیوع بیماری باشیم. در این بین این نقد بعضا به دولت وارد می‌شد چراکه همانند برخی کشورهای اروپایی و یا تجربه خود ووهان چین یک قرنطینه چندماهه را اعمال نمی‌کند. واقعیت این است که تصمیمات دولت متناسب با شرایط اقتصادی کشور است و با توجه به مواردی که در ابتدای مطلب درباره سال سختی که دولت پشت سرگذاشته و همچنین کاهش درآمدهای نفتی و محدودیت منابع مالی در کشور گفته شد، شرایط اقتصادی در ایران اجازه یک قرنطینه چندماهه به همه اصناف و گروه‌های مختلف را ندارد چراکه منابع مالی برای تامین همه اصناف و گروه‌ها برای چندین ماه وجود ندارد بنابراین راه چاره از سرگیری نسبی برخی فعالیت‌های اقتصادی و صنفی با ریسک خطر کمتر، در کنار رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و مباحث بهداشتی است. اگرچه برخی مشاغل هنوز هم در تعطیلی هستند و دولت باید حمایت از صاحبان این مشاغل را مد نظر قرار دهد.
تا به امروز برای مقابله با این بحران سه پروسه پیگیری شده است. نخست قرنطینه کامل بود که در ایام نوروز اعمال شد که حتی ورودی‌های شهرها نیزکنترل می‌شد و با حمایت نیروهای انتظامی این راهکار به خوبی اعمال شده و نتایج مناسبی در قطع زنجیره شیوع نیز داشت. پروسه دوم این بود که همه صنوف به جز اصنافی که مواد غذایی و اولیه مورد نیاز زندگی را تامین می‌کردند در ابتدای جهش تعطیل شدند اما با فعالیت اصناف لازم با بحران کمبود مواد غذایی و نیازهای بهداشتی روبه‌رو نشدیم. سومین پروسه وضعیت فعلی است که با توجه به شرایط اقتصادی امکان تداوم دو پروسه قبلی نبود بنابراین تصمیم به بازگشایی برخی اصناف که فعالیت کم‌خطرتری دارند، گرفته شد. امورات زندگی مردم باید مورد توجه قرار می‌گرفت. مرحله سوم نیازمند مدیریت خوب دولت و همراهی مردم بود. رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی از جانب مردم الزامی است. کادر پزشکی و بهداشتی فعالیت مستمر و طولانی در ماه‌های گذشته داشته و رعایت الزامات برای کاهش جدی آمار ابتلاء همکاری ضروری است که مردم باید با کادر پزشکی داشته باشند. در کنار این دولت همانگونه که تا امروز در حد توان به ارائه تسهیلات اقدام کرده باید ضمن توجه به تعیین راهبردهای اداره جامعه در شراط تداوم بحران، رویکرد ارائه تسهیلات را نیز ادامه دهد.
منبع: روزنامه سازندگی