ناهید تاج‌الدین، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
چهار سال از شروع ماموریتمان در مجلس دهم شورای اسلامی گذشت؛ چهار سالی با همه فراز و فرودهایش، چهار سالِ سخت و پرحادثه در عین حال شیرین و البته پربار.
در این ایام پابه‌پای مردم در فقدان اصلی‌ترین سرمایه نمادین انقلاب یعنی آیت‌الله هاشمی گریستیم، پابه‌پای آنها از حماسه سرمایه اجتماعی در دو انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم و شورای اسلامی پنجم مشعوف شدیم، دل به دل مردم، کاممان از شرنگ دو حادثه ناآرامی‌های دی‌ماه ۹۶ و ناآرامی‌های آبان‌ماه ۹۸ تلخ شد، ترور سردار رشید اسلام سپهبد قاسم سلیمانی، پلاسکو و حادثه هواپیمای اوکراینی و حادثه هواپیمای تهران یاسوج ما را در سوگی عمیق و عظیم فرو برد. التهاب روزهایی را تجربه کردیم که داعش به مجلس به عنوان نماد مشروطیت و جمهوریت حمله کرده بود.
با تصویب و بررسی قوانینی چون همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و منع به‌کارگیری بازنشستگان، حمایت از حقوق معلولان، حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان، اعطای تابعیت به فرزندان مادران ایرانی و درآمد پایدار شهرداری‌ها و اصلاح قانون کار، اصلاح قانون مدیریت خدمات کشوری و... خستگی از تنمان رفت و احساس گشایش کردیم گرچه برای نظارت بر حسن اجرای آن هنوز هم بیمناک هستیم.
و اینک در آخرین روز نمایندگی بار امانتی را بر زمین می‌گذاریم که ثانیه به ثانیه این چهار سال سنگینی‌اش را بر دوشمان حس می‌کردیم. نمایندگی مجلس دهم برای من و ما در کل آمیخته با بیم‌ها و امیدهایی بود که هرگز از یاد نخواهیم برد و در پایان به نفع امید و از قول حافظ باید گفت:
به ناامیدی از این در مرو بزن فالی
بود که قرعه دولت به نام ما افتد...