سیدحسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی ایران
ترور شخصیت برجسته علمی و دفاعی کشور بار دیگر موجی از غم و اندوه را برای همه ملت ایران به همراه داشت. در ابتدای امر و پیش از هر صحبتی درباره این سانحه باید، این عارضه دردناک را به خانواده شهید والامقام، به همکاران ایشان و به همه جامعه علمی و نیروهای دفاعی کشور تسلیت گفت.
آنچه بعد از تاثر برای اصل شهادت این مرد مجاهد و نگرانی که از شادی دشمنان این مملکت با آن روبه‌رو می‌شویم پاسخ به این سوال است که در واقع چرا باید چنین اتفاقاتی در کشور رخ بدهد. متاسفانه مسئولان محترم به‌جای اینکه به ملت جواب صحیح و روشن دهند که اشکال کار در کجا است و چه نقاط کوری وجود دارد، منتظر هستند که حادثه‌ای رخ دهد و بعد پاسخ دهند و سپس در پیشناسایی تروریست‌ها و و برخورد با آنها برویم. در همین مورد اخیر انتظار می‌رود، وزرای اطلاعات، دفاع و مسئولان نظارتی به روشنی توضیح دهند که چرا برای چنین شخصیت‌هایی حفاظت کافی و وافی تدارک ندیده‌اند. علاوه بر این باید برای مردم روشن شود چرا احتمال وقوع چنین اتفاقاتی را به درستی پیش‌بینی نکرده‌اند و چرا نتوانسته‌اند عاملان و مجریانی را که در قالب نفوذی چنین کار تروریستی وحشتناکی را مرتکب شدند، ردیابی کنند. آنچه برای همه ما اهمیت دارد این است که چرا باید کشور چنین ضربه‌هایی را بخورد. مسئولان محترم ضمن پیگیری خلاءهای کار باید به مردم این اطمینان را بدهند که دیگر این موارد تکرار نخواهد شد. تکرار این موضوع برای ما بسیار دردناک است. مردم عزادار و داغدارِ بهترین فرزندان خود این سوال را دارند که نیروهای وابسته موساد چرا باید بتوانند در خیابان‌های تهران جولان بدهند.
واقعیت این است که نمی‌توانیم تاسف خودمان را از خدشه‌دار شدن امنیت کشور پنهان کنیم و نمی‌توانیم هشدار ندهیم. سطح امنیتی کشور باید ارتقا پیدا کند و راه نفوذ و ترور برای همیشه بسته شود. اتفاق و فاجعه‌ای که رخ داد تنها جسارت به جامعه علمی ایران نبود بلکه به شرف و غرور ملی جسارت شد.
چرا باید محافظت از چنین تجربه‌های اندوخته‌ای تا این اندازه با کوتاهی و سهل‌انگاری صورت بگیرد؟ در شرایطی که از عمق دشمنی اسرائیل با ایشان مطلع بودیم و بارها شخصیتی در سطح نتانیاهو از ایشان نام برده بود، حفاظت کافی از ایشان صورت گرفت؟
مطلب دوم که باید مورد توجه باشد نوع واکنش به این سانحه است. برای هرگونه تصمیم‌گیری در ارتباط با واکنش متقابل به این موضوع باید با هوشمندی عزت‌مندانه رفتار کرد. تصمیم‌گیری در خصوص پاسخ به این ترور باید کاملا با مراقبت از حساسیت‌های زمان فعلی باشد تا در دامی که صهیونیست‌ها برای ما پهن کرده‌اند، نیافتیم. آنچه مصلحت است باید بدون غلیان و غلبه احساسات و صرفا بر اساس محاسبات قبلی و با زمان‌سنجی مناسب و با کمترین هزینه عملی شود. باید بتوانیم پاسخ لازم را به دولت‌ها و کشورهایی که پشت ماجرا بودند با حوصله و دقت و کمترین هزینه بدهیم. بدون شک همه خواهان پاسخ دادن به این جسارت و جنایت هستند. پاسخ دادن به این مسئله در گام اول بستن تمام رخنه‌ها برای ممانعت از بروز چنین فجایعی است. اینکه این ترور آخرین خون ریخته شده بر کف خیابان‌های ایران توسط رژیم منحوس اسرائیل باشد اهمیت بسیار زیادی دارد. بنابراین مهم‌ترین و بهترین پاسخ، کوتاه کردن دست آنها با هوشیاری نیروهای امنیتی است. در کنار این مسئله باید به دور از هیجان درباره اقدامات احتمالی دیگر تصمیمات لازم اتخاذ شود. نباید در زمین صهیونیست‌ها بازی کرد. ملاحظات برهه‌های زمانی سیاسی خاص باید در نظر گرفته شود و با رعایت جمیع این مسائل پاسخ داده شود.
منبع: روزنامه سازندگی