شهربانو امانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
تنفس هوای سالم شاید اصلی‌ترین حقوق یک ملت است. به خصوص در این روزها که کرونا به خودی خود نگرانی‌های زیادی را درباره هوا به دنبال دارد. هوای آلوده در سال‌های اخیر نگرانی و محل انتقاد شهروندان تهرانی و ایرانی بوده است اما هرساله با وارونگی هوا این مسئله با تشدید بیشتر زندگی مردم را تحت تاثیر قرار می‌دهد. متاسفانه تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان نیز منتظر می‌شوند تا ببینند چه کار کنند در نتیجه هیچ کاری انجام نمی‌شود. این در حالی است که اقدامات و وظایف هر دستگاه در قانون هوای پاک روشن شده است علاوه بر این که و این مسائل در همه جای دنیا راهکار دارد با وجود این که مساله آلودگی هوا تقریبا از بعد از انقلاب وجود داشته است. متاسفانه در این زمینه نه قانون اجرا می‌شود نه مسئولیت‌پذیری در این زمینه وجود ندارد چراکه مسئولین به جای مبارزه با علت در حال مبارزه با معلول هستند. بسیار روشن و مشخص است که عوامل تولیدکننده آلودگی چیست و چگونه باید با آن مبارزه و مقابله کرد اما زمانی که با احساس تصمیم گرفته می‌شود عقل کنار می‌رود و بعد باید سال‌ها هزینه این دست از تصمیم‌گیری‌ها را داد.
در دولت آقای خاتمی بحث شرب از بنزین حذف، گوگرد در سوخت به درجه استاندار رسید. در دولت بعد یعنی در زمان آقای احمدی‌نژاد بنزن به بنزین اضافه شد و در کنار این تصمیمات متاسفانه در جهت افزایش تحریم‌ها نیز گام برداشت و بعد هم با صدای بلند گفت تحریم‌ها کاغذ پاره است. دقیقا در دولت دوم آقای احمدی‌نژاد که ضمن برگشتن سرب به سوخت کشور و غیراستاندارد شدن آن، بنزن که سرطان‌زا نیز بود، وارد ماجرا شد. معمولا در دولت‌های دوم حق و حقوق مردم رها می‌شود و در دولت دوم ایشان حق تنفس هوای سالم نیز از مردم دریغ شد و این رویه تا امروز ادامه پیدا کرده است. تشدید آلودگی هوا در سال‌های اخیر، سالانه 4 هزار فوتی را به دنبال داشته است و حالا نیز طبق نظر کارشناسان 30 مرگ و میر ناشی از کرونا تحت تاثیر آلودگی هوا نیز هست. حالا به صراحت همه می‌دانند که دولت هم مازوت مصرف می‌کند. از دولت تنها می‌پرسیم چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟! در مورد موتورسیکلت‌ها چرا قانون اجرا نمی‌شود.
هر موتورسیکلت به اندازه 8 خودرو آلودگی ایجاد می‌کند. قرار بود موتورسیکلت‌ها از رده خارج شوند و موتورهای کاربراتوی از رده خارج و موتور برقی تولید شود. متاسفیم که کسانی که واردات کشور را در دست دارند منافع باندی خود را به سلامت مردم ترجیح می‌دهند و ریه‌های مردم باید این دوده را استنشاق کند چرا که ناچار هستیم مازوت بسوزانیم. در این بین جای خالی آموزش‌های شهروندی از رسانه ملی نیز خالی است. در شرایطی که به شدت جای خالی کار تیمی در مدیریت کشور مشهود است نمی‌توان درباره آلودگی هوا گامی برداشت. در شرایط فعلی باید با واقع‌بینی در این‌باره تصمیم گرفت. در شرایطی که به خاطر کرونا بسیاری از مشاغل تعطیل است باید در ارتباط با حضور کارمندان در محیط‌های دولتی نیز چاره‌اندیشی کرد.
بسیاری از کارها از طریق اینترنت – البته اگر سرعت درستی داشته باشد- قابل انجام است. این دست از موارد تنها و تنها باید با واقع‌بینی مورد بررسی قرار بگیرد. بیش از 75 درصد اشتغال کشور خدمات است که این بخش اکثرا تعطیل هستند. این شرایط با وجود کرونا فرصت بسیار جدی در جهت نهادینه کردن دورکاری وجود دارد.
متوسط ساعات کار مفید روزانه کارمندان دولتی بیش از این بارها گفته شده است و در این‌باره به واقع تعارفی وجود ندارد بنابراین بهتر است با ایجاد زیرساخت‌های لازم برای دورکار کردن بخشی از کارمندان دستگاه‌های عریض و طویل دولتی سوخت کمتری را مصرف کرد و در نتیجه مازوت کمتری را به هوا فرستاد. هیچ اتفاق نابهنجاری رخ نخواهد داد اگر سرعت اینترنت افزایش پیدا کند، دسترسی‌های فضای مجازی بهتر شود و دولت الکترونیک تثبیت شود تا دیگر تا این اندازه برای تردد و برای فعال بودن حضور فیزیکی در مراکز دولتی سوخت مصرف شود و مازوت بسوزد. این فرصت باید پیش از آن که از دست برود، مغتنم شمرده شود.
منبع: روزنامه سازندگی