محمدعطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

سه روز از درگذشت دوست دیرینه‌ام آقای مهندس ترکان می‌گذرد؛ یکی از چهره‌های برجسته حوزه مدیریت و از مدیران ارشدی که در نظام جمهوری اسلامی نقش‌های کلیدی و موثری در پیشبرد اهداف نظام عهده‌دار بود. او برآمده از یک خانواده مذهبی، اصیل و ریشه‌دار بود که دو فرزند خود را تقدیم دفاع از مرزهای ایران در جنگ تحمیلی کرده بود. با این حال مهندس ترکان هیچ وقت برای پیشبرد امور خود نامی از این دو برادر به زبان نیاورد و همواره به ویژگی‌های فردی خود متکی بود. او دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی شریف در رشته مکانیک بود و جالب است که علاوه بر فعالیت‌های علمی در این دانشگاه در فعالیت‌های فوق برنامه نیز مورد توجه بوده و از چهره‌های برجسته تیم فوتبال دانشگاه در زمان خودش بود.

دکتر ترکان اولین مسئولیت خودش را با سخت‌ترین ماموریت در وزارت کشور و جهاد شروع کرد. به خاطر دارم در دوران دفاع مقدس ایشان استاندار ایلام بود؛ همان زمانی که ارتش عراق یکی از جبهه‌های سنگین خود را در ارتفاعات میمک علیه ایران باز کرده بود. ایشان در آن برهه سخت در پشتیبانی از رزمندگان نقش کلیدی داشت و ظرفیت‌های مدیریتی برجسته‌ای از خود به نمایش گذاشت. در سال 64 هم آقای مهندس موسوی ایشان را با مشورت آقای هاشمی به عنوان مدیرعامل سازمان صنایع دفاع منصوب کرد. این دوره مصادف با اوج نیازهای ایران به ابزارآلات و ادوات جنگی بود و ایران در 18 سرفصل باید دست به تولیدات نظامی می‌زد و ترکان توانست این نهاد نظامی و صنعتی را به طور چشمگیری ارتقا بدهد. علاوه بر اینکه بسیاری از نیازهای جنگی در دوره مدیریت ایشان تامین شد، پایه‌گذاری، تقویت و توسعه صنایع موشکی، هوایی، دریایی و ساخت تجهیزات الکترونیک ایران نیز مرهون تلاش‌های مهندس ترکان بود. تا جایی که علاوه بر توفیقات و دستاوردهای صنعت دفاعی کشور در آن مقطع که در سخنان رهبری و یا سایر شخصیت‌ها بر آن تاکید می‌شود برتری امروز صنعت دفاعی ایران در منطقه نیز ریشه در نقش‌آفرینی مهندس ترکان در آن بازه زمانی دارد.

به اعتقاد من موفقیت‌های ایشان به چند ویژگی مهم بازمی‌گردد؛ اول اخلاص بی‌مثال و صداقت ایشان دوم توجه ویژه مهندس ترکان به مباحث تخصصی، سوم صریح‌اللهجه بودن ایشان و اینکه او با هیچ‌کس تعارف نداشت. چهارم اینکه او هیچ وقت سرمایه حرفه‌ای خودش را قربانی خطوط سیاسی نکرد و پنجم اینکه توانست با زبان نظامیان و مهندسان یک مسیر پرتکاپو را دنبال کند و از همه مهمتر اینکه ایشان ذهن کاملا استراتژیکی داشت و افق‌های دوردست را می‌دید. چراکه هم از تجربه مدیریت اجرایی ملی و استانی بهره‌مند بود و هم از تجربه مدیریت صنعتی و دفاعی. همه اینها او را صاحب نگاه مدیریتی کلان کرده بود.

این ویژگی سبب شد تا در سال 68 آقای هاشمی ایشان را به عنوان تنها وزیر دفاع غیرنظامی معرفی کند. البته دردولت دوم آقای هاشمی و درست در اوج اجرای سیاست‌های سازندگی و نیاز به توسعه زیرساخت‌های ارتباطی و حمل‌ونقل ایشان به وزارت راه منتقل شد. آقای ترکان در مقاطعی در وزارت نفت نقش‌آفرینی کرد و با مدیرعاملی شرکت نفت و گاز پارس جنوبی به یکی از مدیران برجسته این وزارتخانه بدل شد. ثمره تلاش‌ها و مدیریت ایشان در این شرکت است که امروز کشور ایران با تولید روزانه 950 میلیون متر مکعب گاز به عنوان یکی از سه کشور تولیدکننده گاز جهان مطرح است. با این حال نظام سیاسی حق ایشان را به درستی ادا نکرد. متاسفانه در دوره ریاست‌جمهوری جناب آقای خاتمی، دولت اصلاحات از وجود آقای ترکان محروم شد.

آقای مهندس ترکان در دوره اصلاحات به دفتر مطالعات استراتژیک رفت. در انتخابات سال 92 ایشان در حمایت از آقای روحانی و روی کار آمدن دولت تدبیر و امید هم نقش مهمی داشت و بعد در این دولت به عنوان دبیر شورای عالی مناطق آزاد و مشاور رئیس‌جمهور منصوب شد و بعد از 4 سال فعالیت ارزشمند عرصه فعالیت را واگذار کرد. با مرور این 40 سال تجربه مدیریتی عالی مهندس ترکان به‌ضرس قاطع می‌گویم که نمی‌توان در ایران مدیری صاحب‌نظر و همه‌جانبه‌نگر در سطح کلان همچون او پیدا کرد. یادش گرامی باد.

منبع: روزنامه سازندگی