شهربانو امانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی
انتخاب شهردار تهران مهم‌ترین گزینشی است که به وسیله اعضای شورای شهر انجام می‌شود زیرا در شهرداری پایتخت بیشتر از چند وزارتخانه، کارهای اجرایی در جریان است و بنابراین شهردار تهران باید از توانایی مدیریتی بالایی برخوردار باشد و به همین دلیل به شکلی خود به خود شهردار کلانشهر تهران نیاز به فردی با روحیه انقلابی دارد و این ویژگی در میان همه مدیرهای ملی ما وجود دارد.
حالا در این میان باید به این نکته توجه کرد که مردم از یک مدیر کار، آرامش و مدیریت می‌خواهند و اگر بنا باشد که در انتخاب شهردار به جای در نظر گرفتن شاخص‌های تخصص و سابقه مدیریتی در امور شهری، ملاک رفتار ظاهری و یا معنوی فرد باشد، فرافکنی از موضوع انجام شده است و با این شعارها نمی‌توان مردم را به مدیریت شهری امیدوار کرد. با این حال انقلابی بودن اصلی‌ترین ویژگی‌ای است که اعضای شورای ششم برای انتخاب شهردار در نظر گرفته‌اند؛
حال سوالی که درباره انقلابی بودن شهردار مطرح می‌شود این است که انقلابی بودن چیست و آیا شهردار پیشین تهران انقلابی نبود؟
به عقیده من پاسخ این است که انقلابی بودن یعنی شفافیت و پاکدستی. اما درباره مساله‌ای که این روزها در شورای شهر مطرح شده و اختلاف‌نظرهایی هم به همراه داشته که باید شهردار را از میان چهره‌های انقلابی انتخاب کنند آن‌ها باید ابتدا توضیح دهند که منظور از واژه انقلابی بودن چیست، آیا انقلابی بودن به معنی در نظر گرفتن رضایتمندی مردم است یا منظور آن‌ها متفاوت از این معنی است؟
شهردار آینده تهران به جای ورود به بازی‌های سیاسی و استفاده از کلماتی مانند انقلابی بودن برای پیشبرد اهداف خود باید به دنبال توسعه شهر و راهکارهایی برای ایجاد آرامش در پایتخت باشد و خیابان‌ها را از زیر چرخ خودروها بازپس گیرد مخصوصا برای دوره پس از کرونا.
همچنین پیاده‌مداری و انسان‌مداری و توجه به قانون و منافع عمومی از جمله وظایف شهردار آینده است.
اما آن‌طور که به یاد دارم در ابتدای دوره پنجم شورای شهر که بنا بر انتخاب شهردار بود، براساس ویژگی‌هایی که می‌شناختیم شهردار را انتخاب کردیم و در پی سر باز زدن از مصوبه‌های شورای چهارم نبودیم و تلاش کردیم تا برنامه‌هایی که در شورای چهارم تصویب شده بود را نقشه راه قرار دهیم و با رویکرد شورای پنجم که با شعار انسان‌محوری فعالیت خود را آغاز کرد برنامه‌های آینده را نوشتیم؛ حفظ باغات و مساله حمل و نقل عمومی در جهت کاهش آلودگی هوا که یکی از دغدغه‌های اصلی مردم تهران است از الویت‌های شورای پنجم بود. در نتیجه اعضای شورای پیشین تلاش کردند تا بیش از هر مساله دیگری انسان‌محوری را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهند.
اما با توجه به شرایطی که در چهار سال گذشته بر کشور حاکم شد که شامل تحریم و همه‌گیری ویروس کرونا بود ضعف‌هایی در زمینه حمل و نقل عمومی که از برنامه‌های شورای پنجم بود به وجود آمد و در مورد خرید اتوبوس و واگن‌های مترو که تامین بخشی از هزینه آن بر عهده دولت بود با مشکل روبه‌رو شد.
در این میان و با نگاه به مسائلی که شورای پنجم در دوره تحریم‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کرد بعضی اظهارنظرها عجیب به نظر می‌رسد؛ مثلا یکی از نگرانی‌ها این است که آقای مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران در دوره ششم بدون مطالعه درباره کارهایی که اعضای شورا در دوره قبل انجام داده‌اند گفته که شورای پنجم کاری نکرده و به محض شروع دوره ششم شرایط به دوره قبل از شورای پنجم برمی‌گردانند.
آن‌ها این موضوع را در نظر نمی‌گیرند که اعضای شورای ششم با حداقل رای مردم تهران انتخاب شده‌اند و باید پایگاه مردمی خود را هم مورد توجه قرار دهند زیرا انجام بعضی کارها می‌تواند باعث فرو ریختن همان رای حداقلی هم باشد دیگر آنکه بهتر است مطالعه کنند و بدانند که چه مصوباتی را از شورای پنجم تحویل گرفته‌اند ضمن اینکه رفتار پسندیده پیروز حناچی، شهردار سابق تهران را که گزارشی از عملکرد خود ارائه کرد مدنظر قرار دهند تا متوجه آنچه حناچی به شهردار آینده تحویل داده باشند.
حالا با توجه به تجربه و پیشینه‌ای که از بعضی اعضای شورای شهر در دوره ششم وجود دارد از همین حالا نگرانی‌هایی از بابت جذب نیروی بی‌ضابطه در شهرداری به وجود آمده این در حالی است که اعضای شورای پنجم تلاش کردند تا در مقابل اصلاح ساختاری مقاومت کنند و همین باعث شد تا در شهرداری با کاهش ١٠ هزار نفری نیروی انسانی روبه‌رو باشیم.