سیدافضل موسوی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

مرحوم اسماعیل جبارزاده را که در دولت دوازدهم معاون سیاسی وزیر کشور بود از دوره چهارم مجلس شورای اسلامی می‌شناسم که نماینده مردم تبریز بود. دکترای علوم آزمایشگاهی داشت و فرد بسیار مودب و خوشفکری بود و از دیگر محسن اخلاقی او خوش‌اخلاقی بود که زبانزد همه بود.
مرحوم جبارزاده فردی باهوش و ساده‌زیست بود و به معنای واقعی اهل تشریفات و بریز و بپاش‌های معمول نبود. چند دوره نماینده مردم تبریز بود و به دلیل علاقه‌ای که مردم این شهر به او داشتند هم چند دوره او را به عنوان تبریز انتخاب کردند. همین موضوع باعث شد تا چند سالی هم استاندار آذربایجان شرقی باشد که در ادامه هم آخرین پست سیاسی ایشان معاون سیاسی وزیر کشور در دولت حسن روحانی بود. اما مهم‌ترین ویژگیمرحوم جبارزاده را می‌توان این‌گونه توصیف کرد که بسیار پخته و با تجربه عمل می‌کرد. در دوره‌ای که من با وی در مجلس بودم ویژگی بارز مرحوم جبارزاده توانایی اداره مجلس به وسیله ایشان بود که زبانزد شده بود؛ مرحوم جبارزاده عضو هیات رئیسه بود و بعضی مواقع ریاست جلسات را بر عهده داشت. موضوعی که باعث شده بود در ریاست جلسات تسلط کافی را داشته باشد، مسلط بودن به آیین‌نامه‌ها بود. این امر ناشی از هوش بالای مرحوم جبارزاده بود. از نظر شخصیتی هم انسانی منحصربه‌فرد بود. اما به جز ویژگی‌های ممتاز اخلاقی و کاری که داشت، از صوت زیبایی هم برخوردار بود و اکثر مواقع در جلسات کمیسیون مجلس در شروع جلسات قرآن را ایشان تلاوت می‌کرد که صدای بسیاری زیبایی داشت. متدین، متین و باتجربه بودن از دیگر سجایای اخلاقی مرحوم جبارزاده است. وی از جمله مدیرانی بود که دوران انقلاب را درک کرده بود و می‌توانست در مواقع حساس تصمیم‌های مناسب اتخاذ کند. در نبود ایشان فقط می‌توان گفت؛ افسوس که رفت.

منبع: روزنامه سازندگی