سیدحسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران

مسئله مسئولیت تیم مذاکره‌کننده ایران درواقع از نظر بنده، مسئولیتی تاریخی است. مسئولیتی است که هم به‌لحاظ زمان، در تاریخ آینده و معاصر ایران بسیار موثر است و نقشی تاریخی دارد و هم از نظر تاثیر در گشایش مشکلات مردم ایران در شرایط فعلی موثر و تعیین‌کننده است. در عین حال، با وجود اهمیت غیرقابل انکار این مسئله، مکررا در گفته‌های وزیر امور خارجه به‌صورت رسمی و در سخنانی که از جانب ابراهیم رئیسی به عنوان رئیس‌جمهور به صورت خصوصی، شنیده می‌شود که دوستان ما می‌گویند که همه مقامات کشور موافق احیای برجام یا به‌قول ادبیات دولت جدید، «رفع تحریم‌ها» هستند اما این کار مخالفانی هم دارد. پاسخ من به این عزیزان این است که خب مخالفانی داشته باشد! مگر قرار است در یک کشور همه با یک امر موافق باشند؟!
بدون‌شک عده‌ای برداشت متفاوت دارند که منتج به نظری متفاوت می‌شود که این نظرات برای خودشان محترم است اما کسانی که در مقابل یک کشور، در قبال سرنوشت یک ملت و انقلاب و نظام سیاسی مشخص مسئولیت پذیرفته‌اند، نباید تحت‌تاثیر کسانی قرار بگیرند که مسئولیتی ندارند. کسی که مسئولیت ندارد، می‌تواند به راحتی هر حرفی بزند. جا دارد در این زمینه خاطره‌ای را از مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی نقل کنم. مرحوم هاشمی رفسنجانی در سال سوم ریاست‌جمهوری خود با مشکلی از این‌دست مواجه شدند که عده‌ای کشور را به‌سمت شعارهای مساله دار هدایت می‌کردند. عبدالله نوری که وزیر کشور هاشمی بود، نقل می‌کند که روزی به ایشان به‌عنوان رئیس‌جمهور گفته است که شما که هرگز در مقام شعار کم نمی‌آوردید، حالا هم در مقابل این افراد شعار بدهید و همین حرف‌های تند را بزنید و رادیکال بشوید‌. نوری روایت می‌کند که هاشمی چند‌دقیقه‌ای درباره این سخن تامل کرد و سپس در حالی که اشک از چشمانش سرازیر شد، گفت: «آقای نوری، اگر قرار باشد که همه شعار بدهیم، چه کسی مملکت را اداره کند و چه کسی مشکلات مردم را حل کند؟!»
من تصور می‌کنم دوستان عزیز از جمله علی باقری‌کنی و سایر دوستانی که در حال حاضر مسئولیت پذیرفته‌‌اند، باید محکم و نیرومند و بر اساس مصالح جمهوری اسلامی، رهبری و رئیس‌جمهور قاطعانه پیش بروند و گره از پای این مملکت باز کنند و اجازه ندهند عده‌ای که مسئولیتی دارند، نظرات خود را بر همه مردم تحمیل کنند. پذیرش مسئولیت در کشور نیازمند مولفه‌هایی است که لازمه آن‌ها شجاعت و شهامت و اتخاذ تصمیم‌های مهم در زمان درست است. به‌طور حتم، تاریخ از این دوستان اگر تصمیم مهم را شجاعانه اتخاذ کنند، به‌نیکی یاد خواهد کرد.

منبع: روزنامه سازندگی