محسن هاشمی، رئیس شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
مدتي است كه بحث واگن بانوان در قطارهاي مترو تهران در سطح خبرهاي مهم رسانه ملي، روزنامه‌ها و البته شهرداري تهران مطرح شده است. از سال 1377 كه اولين بخش از خطوط مترو تهران با حضور جناب آقاي خاتمي رييس‌جمهور وقت افتتاح شد، در جلسات مديريتي شركت راه‌آهن شهري تهران و حومه (و مترو) با توجه به شلوغي بحث راحتي بانوان در قطارها مطرح شد. با بررسي ميداني در حمل و نقل عمومي كلانشهرهاي جهان، نتيجه‌گيري شد كه با توجه به شلوغي و فشرده شدن مسافران در واگن‌هاي مترو كه گهگاه مجبور مي‌شوند در ساعات پيك مسافري با فشار مسافران را داخل واگن‌ها كنند و درها را به زور ببندند، مناسب است كه فضاي مناسب‌تري در اختيار بانوان قرار گيرد. تصميم اين طور اعلام شد كه 7 واگن قطار متروي تهران براي بانوان و 5 واگن براي آقايان در نظر گرفته شده است. بدين معني كه بانوان اجازه ورود به همه واگن‌هاي قطار دارند، ولي مردان فقط اجازه ورود به 5 واگن را خواهند داشت. اين تصميم به خوبي، بدون حاشيه و مشكل و دغدغه مورد پسند عامه مردم و به خصوص بانوان قرار گرفت و سال‌ها در متروي تهران اجرا شده است. كم‌كم كه خطوط و ايستگاه‌ها و سفرها با مترو افزايش يافت و ركورد 7/2 ميليون سفر در روز با مترو در تهران شكسته شد و ازدحام كمتر در واگن مخصوص بانوان ديده مي‌شد، گهگاه بعضا آقايان به همراه بانوان خود به واگن‌هاي بانوان نيز مي‌رفتند.
با ويروس كرونا و كم شدن سفرها با مترو اين روش نيز از اهميت افتاد. ولي بعد از اتمام اپيدمي كرونا و شلوغ شدن مجدد مترو و افزايش سفرها كه به نظر هم‌اكنون از 2 ميليون سفر در روز گذشته است و با از دور خارج شدن تعدادي از قطارهاي موجود براي اورهال، تعمير و نگهداري و خرابي قطارها در هنگام بهره‌برداري فشار بر مسافران و مخصوصا آقايان در ساعات پيك جدي‌تر شد و مترو كم‌كم از نظم موجود خود خارج و مجددا بحث آقايان و بانوان مطرح شده است.
لذا نبايد آدرس غلط داد و همان‌طور كه رهبر معظم انقلاب فرمودند به جاي حل ريشه‌اي مشكلات به حاشيه پرداخت. چرا متاسفانه مانند بقيه مسائل كشور از جمله تورم، اشتغال، شدت انرژي، سياست خارجي و... با هياهو آدرس غلط به مردم داده مي‌شود و در اين مورد نيز آدرس غلط كاملا جدي است، زيرا مشكل اصلي و ريشه‌اي كمبود قطار است. مترو امكان اعزام هر 2 دقيقه يك قطار را در بطن خود دارد و هر خط مي‌تواند روزانه حداقل يك ميليون سفر را ساماندهي كند. ولي به دليل كمبود قطارها و خرابي واگن‌ها تعداد اعزام قطارها به 4 دقيقه در خطوط يك و دو و در خطوط ديگر به 5، 7 و 15دقيقه يك قطار رسيده است، لذا همان‌طور كه بارها گفته شد بايد واگن و قطار تامين شود. دولت، وزارت كشور به نظر دنبال تامين تجهيزات متحرك مترو نيستند و در حد حرف باقي مانده است.
البته صداي اعتراض واقعي نيز از شوراي شهر و شهردار هم شنيده نمي‌شود. شهردار به جاي طرح ريشه‌اي مشكل در سيما ظاهر مي‌شود و از ديوار ثابت بين واگن‌ها خبر مي‌دهد كه امنيت مسافران را هم دچار مشكل مي‌كند و متاسفانه كورسويي كه براي تامين قطار در اواخر سال گذشته پيدا شده بود، مجددا به خاموشي گراييد. دولت و انگار مديريت شهرداري تامين قطار را در اولويت‌ها خود قرار نداده‌اند. باز هم حديث «لا معاش له لا معاد له» معني پيدا مي‌كند، مي‌توان آن را با فرهنگي ريلي و مسافري تطبيق داد و نوشته لا قطار له لا معاد له، پس بيخود به پرده‌كشي يا فشار به اين و آن نپردازيد. عوام‌فريبي نكنيد، قطارها را به فوريت تامين كنيد، مترو احتياج به حداقل 1500 واگن ديگر براي خطوط 7 گانه و 150 ايستگاه افتتاح شده خود دارد. آدرس غلط ندهيد. خداوند به دليل آدرس غلط قطعا شما را نخواهد بخشيد.
منبع: روزنامه سازندگی