فرزانه ترکان، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
در یک ماه اخیر بازگشت ون‌های پلیس امنیت به سطح شهر این تصویر را در افکار عمومی ایجاد کرد که دوباره گشت‌های ارشاد فعال شده‌اند. اگرچه برخی مسئولان تاکید کردند که اینها ون‌های ارشاد نیستند و برای برخورد با پوشش‌های نامتعارف به سطح شهرها آمده‌اند اما واقعیت این است که بر اساس تجربه‌ای که مردم ما در پیش از یک دهه گذشته در ارتباط با حضور ون‌های پلیس در ارتباط با پوشش بانوان از سرگذرانده‌اند این ون‌ها تداعی‌کننده گشت ارشاد است نه هیچ دیگری حتی اگر اسم این برنامه چیز دیگری باشد، رسم آن برای مردم یادآور همین مساله است. انتظار می‌رفت با آنچه در روزهای پایانی تابستان سال گذشته رخ داد و تجربه تلخی که در فعالیت این گشت‌های ارشاد ثبت شد با تامل و دقت بیشتری در این باره تصمیم‌گیری می‌شد اما گویا عبرت گرفتن و تجربه‌اندوزی از گذشته در عرصه مدیریتی ما جایی ندارد. علاوه بر این مساله، اولویت‌بندی مشکلات هیچ جایی در نهادهای تصمیم‌گیر ندارد و در این بحران اقتصادی جامعه هنوز به دنبال اجرای سیاست‌هایی هستند که بارها اجرا شده و البته شکست‌خورده است.
در عین اجرای تصمیماتی، از قبیل حضور دوباره ون‌های پلیس امنیت در خیابان‌ها به نظر می‌رسد، مسئولان ما از مشکلات زندگی مردم و جو روانی و اجتماعی حاکم بر زندگی در جامعه یا بی‌خبر هستند یا نمی‌خواهند مطلع باشند. مشکلات امروز مردم از لحاظ معیشت، تامین مسکن، اشتغال و تورم و گرانی و نگرانی از آینده به اندازه‌ای برای مردم جدی شده که به یک بحران تبدیل شده است. به رغم گذشت دو سال از فعالیت دولت آقای رئیسی و هم قطارانشان نه تنها هیچ باری از مشکلات معیشتی مردم سبک نشده بلکه روزبه‌روز به مشکلات زندگی مردم در ابعاد گوناگون نیز اضافه شده است. اینکه تورم مواد غذایی چه اندازه رشد کرده، مساله‌ای نیست که دولت و تصمیم‌گیران از آن بی‌اطلاع باشند. از طرف دیگر، آماری که ۲۸ میلیون نفر در جامعه زیر خط فقر هستند، نشان می‌دهد جامعه در چه شرایط بحرانی قرار دارد. مکرراً اخباری مبنی بر اینکه مردم وسایل‌شان را در کانتینرها انبار می‌کنند و به حاشیه شهرها یا شهرستان‌ها کوچ می‌کنند یا زوج‌ها به خانواده‌های پدری خود بازمی‌گردند نشان می‌دهد که دغدغه‌های امروز مردم چیست. در این شرایط بازگشت تذکرها و رصد وضعیت آنچه پوشش نامتعارف خوانده می‌شود اولویت چه کسانی هستند؟
در قبال این همه مشکلات معیشتی، نمایندگانی که در مجلس شورای اسلامی هستند به جای اینکه توجه و هم‌وغم خود را حل ابر مشکلات مردم بگذارند، تمام انرژی خود را صرف تصویب قانون برای برخورد با بی‌حجابی می‌کنند؟ درست است که بخش زیادی از نمایندگان با چند هزار رای به مجلس رفته‌اند و نمایندگان واقعی مناطق خود نیستند، دلیل نمی‌شود چشم بر واقعیت مشکلات مردم ببندند.
اینکه میزان فساد در اقتصاد کشور، رقم تورم، فساد در سیستم اداری و وضعیت اشتغال مهم نباشد و دغدغه جرم‌انگاری برای حجاب شود با چه منطقی همراه است؟ آنچه در روزهای اخیر در ارتباط با مساله حجاب رخ داده، نوعی لجبازی را در بین مردم ایجاد می‌کند. مردمی که در حال چند شیفت کار کردن هستند آخر شب پیامک حجاب دریافت می‌کنند. نادیده انگاشتن مشکلات واقعی مردم خود بسترساز نوعی آشوب است. خود آقایان می‌گویند، حجاب موضوعی فرهنگی است اما اصرار دارند برای این مساله شلاق و جریمه نقدی را رواج دهند. آنچه امروز در قالب بحث حجاب در حال تصویب است، نوعی آشوب را به همراه خواهد داشت. نباید برای مردم این تصور ایجاد شود که فساد و اختلاس اولویت دستگاه قضا نیست و مساله حجاب زنان اولویت کاری قوه قضائیه است. این شیوه رفتار نمی‌تواند تنها از سر ناآگاهی باشد و گویی نوعی غرض در کار است. ای کاش نهادهای تصمیم‌گیر به خود بیایند و به شکاف عمیقی که بین مردم و مسئولان وجود دارد، دامن نزنند.
منبع: روزنامه سازندگی