فاطمه سعیدی

عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران و نماینده مجلس

یک سال از غروب تلخ ۱۹ دی ماه ۹۵ گذشت و فقدان مرد بزرگ و تاریخ‌ساز ایران در هر چالش و بحرانی خود را به رخ می‌کشد.

آیت‌الله هاشمی مردی که لقب امیرکبیر زمان به راستی برازنده اش بود اگرچه همواره در معرض نقد و تخریب بدخواهان و جریان‌های مختلف قرار می‌گرفت اما لحظه ای در اعتلای نام ایران و انقلاب اسلامی کوتاهی نکرد و هر آنچه داشت از مال و خانواده و اعتبار و آبرو در راه انقلاب گذاشت و گذشت.

در یکسالگی فقدان آن فقیه روشن ضمیر جای خالی اش بیشتر حس می‌شود. در هر مقطعی همه فکر می‌کنند اگر هاشمی امروز بود چگونه کمک می‌کرد تا نظام از مشکلات و موانع پیش رو عبور کند.

او مرد عبور از بحران‌ها و مرد دوران سخت نظام بود. روزی در لباس رزم و روزی در کسوت یک مدیر مقتدر و کاردان. هوش و ذکاوت مثال زدنی‌اش در اتخاذ تصمیمات درست همواره زبان‌زد خاص و عام بود.

هاشمی این نماد اعتدال و تدبیر به راستی در تمامی دوران حیات سیاسی خود نه تندروی کرد و نه از تندروها حمایتی داشت. در عوض همواره تلاش می‌کرد ساکنان کشتی انقلاب با مودت و همکاری راه پیشبرد اهداف نظام را در پیش گیرند.

خط قرمز هاشمی نه یاران و خانواده و نه اعتبار و آبروی خودش بلکه کیان انقلاب و نظام اسلامی بود. هرجا که می‌دید منحرفان قصد کج کردن مسیر انقلاب را دارند با شهامت در میدان حاضر می‌شد و بی‌واهمه از تخریب‌ها و توهین‌ها آنچه گمان می‌کرد به نفع انقلاب و نظام است با مردم در میان می‌گذاشت.

همین خصیصه بود که او را از دیگر سیاستمداران متمایز می‌کرد. او خالصانه برای انقلاب زحمت کشید و امروز در کنار پیر و مرادش آرمیده است.

رحمت و مغفرت الهی نثار روح بلندش»