سیدحسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی ایران
روایت فیل در تاریکی در مثنوی معنوی مولانا به‌طور دقیق مصداق خصوصیسازی در ایران و مساله قانون‌گذاری و نظارت بر این مقوله است. هرکسی از ظن خود در تاریکی دستی به فیل میکشد و تفسیری ارائه میدهد. وضعیت خصوصیسازی در ایران به همین روزگار دچار است علاوه بر این بخش خصوصی در ایران محترم نیست و امنیت و حریم ندارد. با این تفاسیر از اساس چرا باید انتظار داشته باشیم مردم به سمت فعالیت در این بخش بروند یا سرمایههای خود را به چنین حوزه نا‌امنی بیاورند؟ از آنجایی که نهاد دولت در ایران عادت دارد در هر کاری دخالت کند، بخش خصوصی حتی استقلال لازم را هم ندارد. نباید از یاد برد که انتقال مالکیت نه مشکلی را حل می‌کند و نه شرایط را تغییر میدهد. دولت میتواند مالکیت را منتقل کند اما باز هم شرایط را تحت کنترل خودش بگیرد. در این شرایط صحبت از طرحهایی در مجلس درباره خصوصی کردن خودروسازی بیشتر به مزاحی تلخ شباهت دارد، چرا‌که تغییر ساختار در شرایط فعلی در صنعت خودروسازی چه دستاوردی میتواند داشته باشد.
در شرایط تحریم، زمانی که شالوده اقتصادی کشور زیر فشارهای بین‌المللی است هیچ نوع تغییر ساختاری منطق نداشته و چرخهای اقتصاد فعالیت نرمالی ندارند. اقتصاد ایران در شرایط تحریم و فشار بین‌المللی است. در چنین شرایطی هر نوع اقدام اصلاح ساختاری در هر زمینه و رشتهای باید متوقف شود و تمرکز تنها باید در جهت خنثی کردن آثار تحریم از طریق کمک به مدیران بنگاهها صورت پذیرد. در میانه این بحران با چه منطقی صحبت از خصوصیسازی میشود و از اساس در چه برههای از خصوصیسازی و خصوصی‌ساز حمایت شده که امروز تا این اندازه شعار آن را میدهیم؟
در کدام کار ما اگر بخش خصوصی آمده و ورود کرده امنیت داشته و حمایت شده است. موارد متعددی دیده شده که در عرصهای بخش خصوصی ورود کرده و ابتدا به ساکن صنعتی را ساخته است، اندکی بعد با بهانههای واهی سلطانهای مختلف اقتصادی نام‌گذاری شده و به بهانه مبارزه با فساد کوچک‌ترین تخلفی به‌جای ارائه راه حل با دستگیری و زندان و مصادره و بعد هم دولتی کردن جواب داده شده است.
حتی در مواردی که بخش خصوصی خود آنها را ایجاد کرده است فاقد امنیت است. رویه برخورد ایراد دارد. جای تأسف بسیار است که مقامات قضایی، تقنینی و اجرایی ما حرفهایی درباره خصوصیسازی میزنند اما مسئولیت این حرفها را نمیپذیرند. از بخش خصوصی حرف میزنند اما تا بخش خصوصی رشد می‌کند و مشغول به فعالیت میشود ناگهان برچسب «زالوصفتی» بر خود میبیند، بخش خصوصی که خود به خود سرمایه‌گذاری را ایجاد کرده است در امنیت نیست.
به‌طور مثال دولت مزایده میدهد و تاسیساتی را از طریق مزایده فروخته است اما بعد خریدار را بازداشت و با او برخورد میکنند.
در شرایطی که صنعت خودرو تحت تاثیر سوءمدیریت، سیاستهای غلط داخلی و فشارهای خارجی ورشکسته است، آقایان حرف از خصوصیسازی آن میزنند؟ کدام صنعت خودرو؟ کدام خصوصیسازی؟ کجای دنیا صنعت ورشکسته را خصوصیسازی میکنند؟ خصوصیسازی باید در مورد صنعتی باشد که قبل از آنکه به مرحله خصوصیسازی برسد، ضررهای انباشت شده آن پرداخته شده و صنعت روی فرم باشد. مگر بخش خصوصی توان معجزه دارد؟ شاید دولت بتواند معجزه کند اما بخش خصوصی نمیتواند. داستان نمایندگان مجلس و برخی مقامات داستان کوری است که در تاریکی فیلی پیدا کرده و هر دفعه به بخشی از فیل دست میکشد. یک بار چشم را میگیرد میگوید آدم است یک بار خرطوم را لمس می‌کند و میگوید فیل است.
عدم تخصص مشکل اصلی ما است. وقتی غیرمتخصصین در نهاد قانون‌گذاری و تصمیم‌گیری دور هم جمع شوند، تصمیمات هم بهتر از این نمیشود.
منبع: روزنامه سازندگی