علیرضا زاکانی، شهردار تهران روز یکشنبه، تفاهم‌نامه‌ای با موضوع فراهم کردن زمینه مشارکت در تامین مالی، مطالعات مهندسی، احداث خط، تامین تجهیزات و ناوگان مربوط به احداث خط یک تراموای تهران، حدفاصل میدان آزادی - چهارراه تهرانپارس با وزارت دفاع به عنوان پیمانکار و مجری طرح منعقد کرد. او بارها در سخنانش از ایجاد این خط و جزئیاتش سخن گفته و هر بار هم با واکنش شورای شهر روبه‌رو شده است. رویای زاکانی برای احداث تراموا،‌ یادآور پروژه احداث مونوریل در تهران است. مونوریلی که پایه‌های بتنی آن بهار سال ۸۹ در تعطیلات نوروزی برچیده شد. پایه‌هایی که از سال ۸۳ در محدوده میدان صادقیه بلاتکلیف بودند و نصب‌شان ۱۲ میلیارد تومان برای تهرانی‌ها تمام شد اما به نتیجه نرسید!‌ آن زمان شهردار منطقه ۵ اعلام کرد که ۲۲ ‌پایه پروژه نیمه‌کاره مونوریل صادقیه که ۱۰ پایه آن به ‌صورت کامل شده و ۱۲ پایه به ‌صورت آرماتوربندی بود، باعث سد معبر و ایجاد مزاحمت‌ها و مشکلات زیادی برای شهروندان در محدوده ایستگاه مترو صادقیه شده بود که با توجه به درخواست‌های مکرر شهروندان و شورایاران محله‌ها، پایه‌های این پروژه جمع‌آوری شد. حالا زاکانی با هزینه گزاف‌‎تر به دنبال احداث ترامواست!
محسن هاشمی‌رفسنجانی،‌ رئیس سابق شورای شهر تهران در گفت‌وگو با «سازندگی»‌ می‌گوید که؛‌ احداث تراموا در حال حاضر کار عقلانی نیست و تیم فعلی مدیریت شهری دچار بحران ارائه کارنامه مثبت شده و در نتیجه تن به خبرسازی‌های کاذب داده است.
او می‌گوید: درباره احداث تراموا خبری منتشر شد که طی آن تفاهم‌نامه‌ای بین شهردار تهران و وزیر دفاع امضا شده است. درباره محتوای این تفاهم‌نامه هیچ یک از مقامات شهرداری تهران مصاحبه نکردند و توضیحات ناقصی از سوی مقامات وزارت دفاع داده شد به همین دلیل امکان صحبت درباره آن سخت است‌ زیرا اطلاعات کاملی از این تفاهم‌نامه نداریم.‌ اما طبق اطلاعاتی که داده شده این تراموا در مسیر میدان آزادی تا سه‌راه تهران‌پارس و پایانه شرق به طول ۳۴ کیلومتر اجرا می‌شود و قرار است ۲۸ قطار داشته باشد. همچنین گفته شده ۲۰ میلیون دلار هزینه می‌شود که البته مشخص نیست این عدد هزینه ساخت کیلومتر است یا ریل‌سازی و آیا‌ هزینه خرید قطار هم در آن دیده شده است یا نه. به ‌اضافه اینکه اصولاً برای پروژه‌های بزرگ این‌چنینی شورای‌شهر باید در جریان باشد و‌ در طرح جامع حمل‌ونقل نیز آمده باشد همچنین در بودجه سالانه شهرداری دیده شده باشد‌ زیرا پروژه بسیار هزینه‌بری است.
هاشمی ادامه می‌دهد: در هیچ یک از این موارد چنین چیزی را ندیدیم و شاید این هزینه ۲۰ میلیون دلاری، هزینه مطالعات آن باشد. در نتیجه ممکن است آنها دچار بحران ارائه کارنامه مثبت باشند که چیزی جز خبرسازی نباشد. به ‌ویژه اینکه در روزنامه همشهری آورده شده که ظرف دو سال بناست در تهران تراموا ساخته شود که اساساً امکان‌پذیر نیست حتی به فرض اینکه همه چیز آماده باشد و از همین فردا عملیات احداث آن آغاز شود.  تنها چیزی که از آن فعلاً صحبت شده،‌ مسیر است. مسیر بی‌آرتی فعلی در خیابان انقلاب تا خیابان دماوند و سه راه‌ تهران‌پارس. در همین خط اما خط ۴ متروی تهران فعال است که براساس آخرین اطلاعات من هنوز زمان اعزام قطار در این خط که باید هر ۲ دقیقه باشد،‌ متوسط ۶ دقیقه است،‌ یعنی هنوز از نصف ظرفیت این خط هم استفاده نشده است. پس اولویت استفاده کامل از تمام ظرفیت این خط است.
به گفته مدیرعامل اسبق متروی تهران؛‌ نکته بعدی اینکه روی خیابان بی‌آرتی فعال است؛ در نتیجه عقل حکم می‌کند در کنار توسعه مترو به جای تراموا از اتوبوس‌های برقی استفاده کنیم. زیرا ریل‌سازی تراموا در مسیر گفته شده بسیار سخت است،‌ اگر ۲۰ سال پیش بود، نظر فعلی را نداشتم اما شما فرض کنید یک قطار تراموا خراب شود،‌ خیابان به طور کامل قفل می‌شود اما اگر یک اتوبوس برقی خراب شود‌،‌ می‌شود آن را به گوشه خیابان کشاند. عکسی که روزنامه همشهری از تراموا منتشر کرده،‌ ترامواهایی  است که از سیم بالاسری برق می‌گیرند اما در دنیا به دلیل ظاهر زشتی که ایجاد می‌کرد این روش برق‌دهی کنار رفته و حالا به صورت زمینی پنهان به تراموا برق داده می‌شود که البته سیستم بسیار گرانی است. اتوبوس‌های برقی هم که در دنیا باتری دارند و اصلاً برق نمی‌خواهند. در نتیجه، بنده معتقدم فعلاً نیازی به تراموا نداریم.
او اضافه می‌کند: اما اگر در حد یک خبر و خبرسازی باشد نباید نگران شد و احتمالاً اعضای شورا هم معتقدند، موضوع جدی نیست و همانند مونوریل اجرا نمی‌شود اما اگر خبر جدی باشد، پروژه پرخرجی است. زمانی که پروژه تراموای دوبی در منطقه توریستی مارینا توسط یک شرکت فرانسوی ایجاد شد،‌گفته شد که برای هر کیلومتر این پروژه‌ ۱۸ میلیون یورو هزینه شده است.
در عین حال اگر یک سیستم حمل‌ونقلی به نسبت سیستم حملی‌ونقلی دیگر ارزان باشد،‌ دلیل بر این نیست که باید سیستم ارزان‌تر راه‌اندازی شود. قیمت تمام شده هر سیستم حمل‌ونقلی تقسیم بر ظرفیت ایجاد سفر می‌شود. یک دوچرخه ارزان‌تر است اما یک نفر را جابه‌جا می‌کند‌،‌ این یعنی برویم دوچرخه بخریم و در شهر برای جابه‌جایی بذاریم؟ گفته می‌شود در این خط در نهایت ۵۵ میلیون مسافر در سال جابه‌جا می‌‌شود اما‌ یک خط مترو ۳۵۰ میلیون مسافر در سال جابه‌جا می‌کند؛ در نتیجه ظرفیت این ۲۸ قطار یک‌هفتم یک خط مترو است اما هزینه ایجاد چنین خطی یک‌سوم مترو است. در نتیجه قیمت تمام شده یک سفر با مترو بسیار ارزان‌تر از یک سفر با ترامواست.
رئیس سابق شورای شهر تهران می‌گوید: در نهایت، احداث تراموا در چنین وضعیت نقدینگی به‌ صرفه و عقلانی نیست. از سوی دیگر به وسیله خط دو متروی تهران که از میدان صادقیه حرکت می‌کند به میدان امام خمینی سپس به سمت شمال تهران‌پارس می‌رود،‌ شمال شرقی هم پوشش داده می‌شود. در نتیجه به وسیله مترو شرق،‌ غرب،‌ حومه شهر و مرکز شهر پوشش داده شده است. پس با این اوصاف اولویت اول تامین واگن برای مترو و بعد اتوبوس برقی است و تراموا اولویت سوم و چهارم است. آن هم در شرایطی که در خط ۳، ۴، ۶ و ۷ کمبود شدید واگن وجود دارد. در نتیجه این تصمیم غیرمعقول بوده و تبلیغات کاذب است که احتمالاً اعضای شورا هم آن را خیلی جدی نگرفتند. اما این پرسش پیش می‌آید که چرا وزارت دفاع در این بازی تبلیغاتی قرار گرفته و باید از وزیر دفاع سوال شود».
 
منبع: روزنامه سازندگی