حسین مرعشی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

انگیزه‏‌های جماعتی که روز پنجشنبه در مدرسه فیضیه قم تجمع کرده و پلاکارد به دست، هجمه‎های زیادی را علیه دولت شکل داده‎اند حداقل برای من قابل فهم نیست. البته گمان هم نمی‎برم که برای بسیاری دیگر نیز قابل تحلیل باشد تا دریابند که چرا باید در شرایط فعلی کشور، چنین حرکاتی را از یک اجتماع خاص شاهد باشیم.
اما می‎توان برای همین اقدام غیرقابل فهم هم دو فرض را در نظر گرفت. فرض نخست اینکه، دوستانی که برگزاری چنین اجتماعی را ساماندهی کرده و شعارهایی را علیه دولت و مسئولان دولتی سرداده و اقدامات چندین ساله آنان را نقد می‎کنند، اساساً درکی از شرایط ایران چه در داخل مرزهای کشور و چه بیرون از آن ندارند. گردانندگان اینگونه اجتماعات آنقدر به مسائل واقعی و فشارهای بین‎المللی و از همه مهمتر خستگی مردم در داخل کشور و ضعیف شدن پشتوانه مردمی همه نهادهای نظام بی‎توجه هستند که بدون در نظر گرفتن عواقب رفتارها‌شان محکم بر طبل اختلافات می‎کوبند.
فرض دومین تحلیل از اتفاقات نامیمون روز پنجشنبه مدرسه فیضیه می‎تواند هدف طلاب از تجمع‌شان باشد. بعید نیست که گردانندگان این اجتماعات دنبال این هستند تا فضا را برای کنار زدن آقای دکتر روحانی و دولت دوازدهم مهیا کنند. چه کسی می‎تواند باور کند آنچه که در مدرسه فیضیه قم رخ داده همچون ادعاهای پیش از این برخی تجمع‌کنندگان، اقدامی خودجوش بوده و هیچ دستی از پشت پرده در کار نبوده باشد؟ قطعاً اینگونه است و چه زود و چه دیر در جایی دیگر خود را نشان خواهد داد. اگر قرار بر خودجوش بودن چنین اقداماتی بوده باشد، این حق مردم بی‎پناه است که دست به چنین اعتراضاتی بزنند نه طلاب حوزه علمیه. معنا و مفهوم این اقدام این است که حتماً در جایی تصمیمی گرفته شده و به مرحله عملیاتی درآمده و تصمیم‎گیرندگان نیز قصد دارند کشور را به سمتی هدایت کنند تا تغییرات سیاسی زودهنگامی در رده‎های مدیریتی آن رخ دهد.
البته اگر فرض دوم ما، قصد و نیت معترضان حوزوی باشد، فکر می‎کنم که طلاب بازی خطرناکی را شروع کرده‎اند. بازی‌ای که قطعاً شروع آن با آقایان است اما پایان آن را ممکن است خدای نکرده دشمنان ایران رقم بزنند.
من به‌عنوان یک هشدار به دوستان می‎گویم که ادامه حرکت در این مسیری که از سرگرفته‎اند، هزینه‎های بسیار سنگینی را در کشور خواهد داشت و خسارات زیادی به ملت ایران تحمیل خواهد کرد. به‌گونه‎ای که شاید بتواند همه دستاوردهای انقلاب را تحت تأثیر خود قرار بدهد.

منبع: ایران آنلاین