یداله طاهرنژاد، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
نحوه بررسی صلاحیت داوطلبان نمایندگی مجلس یازدهم موجب شده بخش قابل توجهی از نیروهای اصلاح‌طلب از گردونه رقابت حذف شوند و عملاً امکان رقابت بین‌جناحی از بین برود. در این شرایط در بیش از 150 حوزه انتخابیه کاندیداهای اصلاح‌طلب حذف شده و با رد صلاحیت آنها مفهومی به نام رقابت وجود ندارد. با توجه به نتیجه بررسی صلاحیت‌ها در شورای نگهبان، در بیش از ۱۵۰ حوزه انتخابیه، رقابتی میان اصلاح‌طلبان و اصولگرایان شکل نمی‌گیرد. تایید صلاحیت چهار پنج نفر از اعضای حزب کارگزاران توسط شورای نگهبان نیز وضعیت تایید صلاحیت‌شدگان حزبی را نشان می‌دهد. البته با وجود این ردصلاحیت گسترده باز هم وضعیت تایید صلاحیت کاندیداهایی از حزب کارگزاران بهتر از انتخابات ۹۴ است؛ زیرا در آن انتخابات از میان ۱۴۰ داوطلب حزب فقط دو نفر تایید شدند.
در بیش از ۱۵۰ حوزه انتخابیه همه اصلاح‌طلبان حذف شده‌اند و رقابتی وجود ندارد و از همین حالا تکلیف نیمی از مجلس آینده مشخص است. در حوزه‌های باقی مانده هم عناصر اصلی اصلاح‌طلبان حذف شده و نفرات دست‌چندم اصلاح‌طلبان باید با نفرات اصلی اصولگرایان رقابت کنند.
با این روند فکر می‌کنم در شهرهای بزرگ شاهد مشارکت چشم‌گیری نباشیم؛ چراکه مردم در این شهرها معمولا از فضای اجتماعی و سیاسی تاثیر می‌پذیرند. اما در شهرهای کوچک به دلایل متعددی که معمولا سیاسی هم نیستند، می‌توان انتخابات پرشوری برگزار کرد، بنابراین بهتر است که بیشتر بر شهرهای کوچک و حوزه‌هایی که مسائل سیاسی در آنها کمتر دخیل است، تمرکز کنیم و از آن‌جا انتظار مشارکت بالا داشته باشیم. در این شرایط تعداد اصلاح‌طلبان مجلس یازدهم کمتر از اصلاح‌طلبان مجلس فعلی خواهد بود.
انتخابات در این شرایط به این معنی است که اکثریت مجلس به دست یک جناح خواهد افتاد این چیزی نیست که ندیده باشیم، این تجربه در گذشته هم وجود داشته و تاثیرات خود را برجای گذاشته است. مجلس چهارم، مجلس هفتم، مجلس هشتم و مجلس نهم همه به همین شکل بود. در مجلس نهم هم که مجلس و دولت کاملاً یکپارچه بوده‌اند و سر یکدیگر قسم حضرت عباس می‌خوردند بدترین خروجی بعد از انقلاب را داشتیم. بر همین اساس بسیاری از همین حالا مجلس آینده را یک‌دست اصولگرا قلمداد می‌کنند. این شرایط را تجربه کرده‌ایم. در زمان آقای احمدی‌نژاد دولت و مجلس از یک جناح بودند و خروجی آن سه برابر شدن قیمت ارز، تورم 50 درصدی و تحریم گسترده کشور بود. نهایتاً هم با برچسب گروه «انحرافی» از دولت خداحافظی کردند. پیش‌تر این تجربه رقم خورده و چیز جدیدی نیست.
بدون‌شک اگر مجلس به صورت ی کدست اصولگرا باشد، یکی از اولین اقدامات مجلس آینده تحت فشار گذاشتن دولت خواهد بود. در این شرایط دولت روزهای سختی را در پیش خواهد داشت. وقتی بخش عمده‌ای از نمایندگان مجلس طرفدار و حامی دولت هستند- مانند آنچه در مجلس دهم شاهد آن بودیم- وضعیت دولت به این شکل است؛ الان با این وضعیت سخت تحریم و محاصره اقتصادی کشور، اگر مجلس هم با دولت همراهی نکند، حتماً شرایط برای دولت خیلی سخت‌تر خواهد شد. دولت با وجود مجلس اصولگرا یا باید تسلیم و همراه شود، که هیچ یک از این موارد با روحیات آقای روحانی خیلی سازگار نیست، یا خود را آماده تحمل شداید کند.
در این شرایط و تن شهایی که از امروز قابل پیش‌بینی است، اقتصاد مهم‌ترین چالش دولت است و ما در جنگ اقتصادی هستیم. شرایط درآمد-هزینه دولت شرایط بسیار نامتعادل و نامتوازنی است و حتماً دولت باید به دنبال راه‌ها، ایده‌ها و منابع جدید درآمدی خلق ثروت باشد تا بتواند از این بحران عبور کند وگرنه سال 99 سال سختی برای دولت و رئیس‌جمهور و البته همه کشور خواهد بود.
این وضعیت شرایط را سخت‌تر هم خواهد کرد. البته حتماً نمایندگان مجلس متوجه شرایط کشور هستند و مجبورند در برهه‌هایی برای عبور از بحران با دولت همکاری کنند. ما همه در یک کشتی نشسته‌ایم، اما حتماً این همکاری به راحتی مجلس فعلی نخواهد بود. از این نظر مجلس یازدهم و دولت وارد فاز جدیدی از کنش‌ها و واکنش‌ها خواهند شد.
منبع: روزنامه سازندگی ایران