علی جمالی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

یکی از انتقادات دلسوزانه که به ویژه در سه سال گذشته از سوی حامیان آقای روحانی به دولت او وارد شد، یکدست نبودن دولت و شنیده شدن برخی صداهای غیرهمسو با شعارها و سیاست‌های آقای روحانی از درون دولت بود. به همین دلیل وقتی هفته گذشته خبر عزل ناگهانی وزیر صمت منتشر شد این موضوع با استقبال حامیان رئیس‌جمهور همراه شد. اتفاقا خیلی‌ها و از جمله خود من متاسفیم که چرا باید این تصمیم خیلی دیر رنگ عملی به خود بگیرد. شاید آقای رحمانی شاخص و نماد رویه ناصوابی بود که در این سال‌ها در دولت باب شده بود و عزل او حاکی از اهتمام برای اصلاح آن بود.

این رویه عبارت بود از اینکه دولت آقای روحانی برخلاف دولت قبل آن شیوه تهاجمی را نداشت و تلاش می‌کرد تمام کارهایش را با تعامل و هماهنگی با نهادهای موثر دیگر پیش ببرد تا آنجایی که امکان داشت تلاش می‌کرد در انتخاب‌هایی که انجام می‌دهد نظر همه را تامین کند. این رویه اگرچه تا جایی سازنده است اما در این دولت شکلی اغراق‌آمیز به خود گرفته بود. مثلا در سطح وزرا رئیس‌جمهور باید علاوه بر نظر مجلس، نظر نهادهایی خارج از دولت و مجلس را تامین می‌کرد یا در سطوح پایین‌تر حتی در انتخاب استاندارها نظر نمایندگان آن استان بر نظر وزیر کشور و حتی کار کارشناسی که در وزارت کشور برای انتخاب استاندار انجام شده بود ارجح بود. می‌خواهم بگویم دولت آقای روحانی متاسفانه از روز اول این ضعف را داشت و همین باعث شد که در خیلی از حوزه‌ها دچار ناکارآمدی و ناتوانی شود و اعتماد عمومی و بخشی از سرمایه اجتماعی‌اش را از دست بدهد. به گونه‌ای که تصویر نادرست و ناخوشایندی از دولت ایشان منعکس شود.

اتفاقی که درباره آقای رحمانی افتاد به اعتقاد من جزو اقدامات خوب و موثر آقای روحانی بود و باید زودتر از اینها انجام می‌شد. چراکه دو وزارتخانه یا به تعبیر بهتر 4 وزارتخانه‌ای که با هم ترکیب شده بودند و حاصل آنها وزارت صمت شده بود نقطه کانونی بود که می‌توانست اقتصاد ایران را تحرک بدهد. به خصوص با اینکه بعد از برجام فضای تبادل خارجی و بازرگانی خارجی هم تا حدودی گسترش پیدا کرده بود اما متاسفانه در دوره‌های مختلف وزرایی که در این وزارتخانه تصمیمگیر بودند از کارایی و توانایی لازم برخودار نبودند. یادمان نرفته که درباره آقای مهندس نعمت‌زاده هم گفته می‌شد ایشان به دلیل کهولت سن چندان توانایی ایجاد تغییرات اساسی و تحرک لازم در این وزارتخانه‌ها را ندارد. اما در مورد آقای رحمانی که اساسا نوع انتخاب ایشان به دلیل اینکه ناشی از همین نوع لابی‌ها و چانه‌زنی‌ها بود متاسفانه این کارایی را اصلا نداشت و در این اواخر هم که برخلاف سیاست‌های مصوب و رسمی دولت عمل کرد و نمونه آن هم همین بود که برخلاف آنچه از او خواسته شده بود تا از لایحه دولت حمایت کند اما در جهت خلاف آن وارد لابی شد. بدتر از آن آقای رحمانی برای اینکه بتواند در دولت باقی بماند به منابع قدرتی خارج از حوزه دولت متوسل شد که به اعتقاد من اشتباه بزرگتری بود که او مرتکب شد و تصور کرد اگر به منابع قدرتی خارج از دولت متوسل شود احتمال اینکه در این پست بماند بیشتر است. به همین دلیل آقای دکتر روحانی با وجود برخی احتمالات بد برای دولت اما اقدام شایسته‌ای در عزل ایشان انجام داد. به هر حال عزل ایشان دولت را در موقعیت شکننده‌ای به لحاظ رای اعتماد مجدد از مجلس قرار می‌دهد. اما با همه اینها من اعتقاد دارم رهبری اجازه تنش‌های بیش از حد در روابط دولت و مجلس آینده را نخواهند داد. به احتمال زیاد همانطور که ایشان در دوره‌هایی ورود کرده و بحث استیضاح رئیس‌جمهور را از دستور کار مجلس خارج کرده‌اند اگر قرار باشد وزیری از کابینه دولت آقای روحانی بیفتد که این امر موجب رای اعتماد مجدد به کابینه شود به احتمال زیاد مقام معظم رهبری با توصیه و یا به شکل حکم حکومتی مجلس جدید را از این اقدام منع خواهند کرد. به هرحال ترس از این موضوع نباید باعث می‌شد آقای روحانی تصمیم‌های خوب و جدی از جنس تغییر وزیر صمت را اتخاذ نکند. من تصور می‌کنم مجلس در یک سال آینده احتمالا گونه‌ای از مدارا را با دولت پیش بگیرد و تا آمدن دولت جدید روابط آنها چندان تنش‌آلود پیش نخواهد رفت.

منبع: روزنامه سازندگی