شهربانو امانی*

عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

مدتی است طرح‌ها و ایده‌های هنری یا ابداعات خلاقانه و مبتنی بر تکنولوژی در حوزه شهری و مهندسی‌های باشکوه عمرانی در فضای مجازی دست به دست می‌شود. این موضوعی قابل توجه است که جامعه ما نیز به مفاهیمی مانند شهر زیست پذیر، شهر مدرن، شهر هوشمند، شهر انسان محور، شهر زیبا و شهر پاک، آگاه شده و به آن علاقه‌مند است.

به پیروی از جامعه، سیاستگذاران و مدیران شهری نیز علاقه‌مندی‌شان را به چنین نوآوری‌های شهری بروز می‌دهند. حتی در این حد که ذکر روزانه یا هفتگی چنین محتواهایی در کانال‌های شخصی‌شان را واجب می‌انگارند. البته‌ این رفتار تنها مختص موضوعات شهری نیست و سایر حوزه‌ها را نیز در بر می‌گیرد ولی بنده توجهم معطوف به جریان «تحول دوستی» در حوزه شهری است. اگر این جریان گسترده را فرارسیدن «موج تحول‌خواهی در طراحی و مهندسی شهری» بدانیم، عالی است و موجب خوشحالی. و از این جهت نوید بخش است که ظرفیت مدیریت شهری ما، در آستانه پوست اندازی و پذیرش طرح‌ها و اصلاحات نوآورانه است و البته لازمه‌اش، شجاعت در تغییر است. ولی آنچه باعث تردیدم به ‌این خوش‌بینی می‌شود، رفتارهای مدیران و سیاستگذاران شهری در عالم واقعی است که فاصله زیادی با ابراز علاقه‌مندی‌شان در عالم مجازی دارد. گویی تا آنجا شجاع و ریسک‌پذیر هستیم که صرفا بخشی از خیالات مجازی‌مان را به‌ این نوآوری‌ها اختصاص دهیم. شجاعت و ریسک پذیری مدیران و سیاست‌گذاران شهری، لازمه اصلاح‌طلبی (به معنی عام کلمه و نه یک جریان سیاسی) آنان است. اصلاح‌طلبی مدیران، منجر به‌ ایجاد فرصت برای نخبگان و نوآوران جامعه می‌شود. نوآوری نیز پیشرفت و توسعه را به‌دنبال دارد. اگر مدیران و سیاست‌گذاران شهری، اصلاح‌طلب (باز هم به معنی عام کلمه) نباشند، عرصه و میدان برای نوآوران و نواندیشان شهری تنگ خواهد بود و میدان تنگ، جای بازی این گروه از افراد جامعه نیست.

عرصه تنگ و محدود جای فرصت دوستان، لابی‌گران و دلالان است. ایکاش ما سیاست‌گذاران و مدیران شهری، بتوانیم قدری شجاع‌تر باشیم. تا روزی برسد که به‌جای اینکه نوآوری‌های مهندسان و طراحان کشورهای دیگر را در فضای مجازی، دست به دست بچرخانیم، ابتکارات جوانان خلاق و نوآور خودمان را در شهرهایمان اجرا کنیم و به آنها ببالیم. شهری به بزرگی تهران و اقتصادی با بودجه شهرداری تهران، بازار فرصت بسیار بزرگی است برای به حرکت درآوردن اقتصاد کارآفرینانه شهری برای بسیاری از شرکت‌های کوچک و متوسط ایده‌بنیان. برای آنهایی که از پاسخ به نیازها، کسب و کار خلق می‌کنند. هم بخشی از مدیریت نیازهای شهر را برعهده می‌گیرند و هم با ابتکارات و ابداعاتشان، شهری پاک و زیست پذیر و هوشمند برایمان به ارمغان می‌آورند. لازمه‌اش، شجاعت ماست که خودمان را برای گام‌های بلند توسعه آماده کنیم. آن اموری که ما برایشان هزینه می‌کنیم، این گروه نوآور جامعه، به درآمد تبدیل خواهد کرد. محلی برای درآمدهای پایدار ما نیز خواهد شد. پیمانکاران اصلی شهرداری یک شهر توسعه یافته، شرکت‌های عمرانی و راهسازی نیستند، بلکه شرکت‌های ایده بنیان در این بازار بزرگ نقش‌آفرینی می‌کنند. با ایده‌هایی برای رفع ترافیک، آلودگی، زباله‌ها و... اگر شجاعانه و اصلاح‌طلبانه، لوکوموتیو توسعه پایدار شهری را با بسترسازی‌های توسعه محورمان راه بیندازیم، واگن‌ها، خودشان پرخواهند شد و ایکاش، این شجاعت، در سایر عرصه‌های مدیریتی کشور نیز یافت شود که منشأ آثار ماندگار خواهد بود؛ منشأ پیشرفت و توسعه پایدار.

منبع: روزنامه آرمان