بهاران آزادی-هدی احمدی

روز دوشنبه ۲۵ تیرماه 97 گردهمایی فصلی اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران با دبیران و روسای شورای استان‌های سراسر کشور برگزار شد. ساختمان باصفای دایره‌المعارف اسلامی دارآباد تهران میزبان این گردهمایی بود. غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب پیش از این که از پله‌های دایره‌المعارف بالا برود و سخنرانی خود را آغاز کند، مقابل دوربین عکاسان ایستاد و چند عکس سریع انداخت. گفت نمی‌خواهد سخنانش عمومی شود. اما محسن هاشمی رئیس شورای مرکزی حزب، اولین سخنران این مراسم بود. او سخنانش را در چارچوب فعالیت‌های سیاسی حزب محدود نکرد. او سخنانش را با ذکر خاطراتی از آیت‌الله هاشمی رفسنجانی آغاز کرد که ناگاه بغضی راه گلویش را بست و جلسه را برای چند لحظه در سکوت فرو برد.محسن هاشمی از سالگرد قطعنامه 598 یادی کرد و از این که در چه شرایطی آن قطعنامه را پذیرفتیم تا جنگ پایان یابد سخن گفت و سخنان خود را به سال 1400 و انتخابات ریاست‌جمهوری گره زد و یادآوری کرد که باید از همین امروز کارها و فعالیت‌ها را برای سال 1400 آغاز کرد. در ادامه از تمامی اعضای شورای مرکزی و دبیران حزب سازندگی خواست تا در آستانه انتخابات مجلس یازدهم و پس از آن ریاست‌جمهوری سیزدهم این‌بار با برنامه‌ریزی جدی‌تر و تعامل با تمامی نامزدهای انتخاباتی، امید را به مردم بازگردانند؛ حزبی که آزادی‌خواهی و اعتدال و جوانگرایی را سرلوحه‌اش قرار داده باید بار دیگر در سپهر سیاست ایران بدرخشد.

غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب، حسین مرعشی رئیس کمیته سیاسی، محمد عطریانفر،محمد قوچانی، فرزانه ترکان، یدالله طاهرنژاد، فاطمه مقیمی و... از جمله اعضای شورای مرکزی بودند که در این گردهمایی دیده شدند. اگرچه اعضای دیگری هم از شورای مرکزی بودند که به این مراسم آمدند. عباس عبدی روزنامه‌نگار و تحلیل‌گر سیاسی میهمان و یکی از سخنرانان سرشناس این نشست بود.

ساعت شروع جلسه که فرا رسید علی محمد نمازی نماینده دبیرکل در امور استانی حزب کارگزاران کمی درخصوص گردهمایی، حکمرانی خوب و شایسته‌سالاری سخن گفت. همگی بر صندلی‌هایی با پوشش سفیدرنگ تکیه زده بودند و با دقت گوش می‌دادند. صحبت‌های نمازی که تمام شد، محسن هاشمی رئیس شورای شهر رسید. غلامحسین کرباسچی نفر بعدی بود، او از نظرسنجی‌ای خبر داد که قرار بود عباس عبدی در نوبت دوم نشست درخصوص آخرین وضعیت عمومی و اجتماعی کشور ارائه دهد.

هرچند گویا کرباسچی قرار بر سخن گفتن نداشت و زمانی که تریبون را جلوی او گذاشتند یادآوری کرد که قرار است حسین مرعشی صحبت کند، با این حال لب به سخن گشود و گلایه‌هایی را مطرح کرد. حین سخنرانی کرباسچی، فاطمه سعیدی یکی دیگر از اعضای حزب کارگزاران که جزو لیست ۳۰ نفره امیدی‌های راه یافته به مجلس است، به این جمع پیوست. حسین مرعشی دیگر سخنران گردهمایی بود. او جایش را کمی تغییر داد تا به بلندگو برسد. پس از خوشامدگویی، از شرایط بحرانی حال حاضر کشور گفت و تاکید کرد که چنین ابهامی درون جامعه در تاریخ ۴۰ ساله جمهوری اسلامی بی‌سابقه بوده است. پس از پایان صحبت‌های سخنرانان، دنکوب‌یزدی و هادی حدادی بر مونیتور سالن، گزارشی از ارزیابی استان‌ها ارائه دادند. اینطور برنامه‌ریزی شده بود که ابتدا اعضای استان‌ها سوال‌ها مطرح کنند تا در نوبت دوم و پس از سخنان تمامی سخنرانان، غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران پاسخگو باشد.

نوبت صبح این گردهمایی به پایان رسید و حدود یک‌ساعت بعد نوبت دوم نشست برگزار شد که علاوه بر سخنرانی‌ها، زمان به بیان مشکلات حزبی و بیان درخواست‌ها گذشت. پرسش اعضای حزب کارگزاران سراسر کشور از چهره‌های سرشناس حزب، در نوبت دوم گردهمایی فصلی نیز ادامه داشت. جلسه پرسش و پاسخ حزب کارگزاران عناوین مختلفی را در بر می‌گرفت. آنها از ارتباط میان شورای مرکزی و استان‌ها گفتند، از تشکیل روزنامه سازندگی ابراز خوشحالی کردند و البته انتظار همکاری بیشتر با استان‌ها داشتند. جان کلام، آنها آمده بودند تا صدای مردم ایران در استان‌های مختلف را از طریق هیئت رئیسه حزب متبوعشان به گوش مقامات کشوری برسانند.

شهد شیرین بود نه جام زهر

محسن هاشمی، رئیس شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی و رئیس شورای شهر تهران با تبریک به مناسبت روز دختر به این نکته اشاره داشت که یکی از سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران فراهم آوردن فضایی است که زنان و دختران بتوانند مشارکت بیشتری داشته باشند و مملکت نیز از تحصیلات و استعدادهای آنها نهایت بهره را ببرد. به گفته او، دولت باید به وعده‌هایش به ویژه در حوزه جوانگرایی و از بین بردن انسداد مدیریتی عمل کرده و به دنبال راهی برای جایگزینی مدیران بالای 60 سال با جوانان باشد. محسن هاشمی همچنین با یادآوری سالروز پذیرش قطعنامه 598 سازمان ملل گفت: در آن زمان بسیاری از نیروهای انقلابی، پذیرش این قطعنامه را شکست و ناکامی برای جمهوری اسلامی ایران تلقی می‌کردند و حتی از جام زهر سخن می‌گفتند. از اینکه ناچار به پذیرش قطعنامه شدیم و شکست خورده بودیم. اما بعدها مشخص شد که نه تنها جام زهر نبود که شهد شیرینی بود که امام خمینی و یارانش با همفکری آن را پذیرفتند و بزرگترین پیروزی‌ها را رقم زدند؛ پیروزی‌هایی به مراتب باثبات‌تر و کم‌هزینه‌تر برای ملت. فشارها بر مردم کم شده بود و به ‌رغم خرابی‌ها، کشته‌ها و فشارهای بین‌المللی شرایطی  ایجاد شدکه هنوز هم مردم از دستاوردهای آن بهره می‌برند. محسن هاشمی خاطرنشان کرد: تصور کنید که امام خمینی در آن برهه زمانی به توصیه آنهایی که موافق ادامه جنگ بودند، عمل می‌کردند؛ بدون درنظر گرفتن اینکه ما توان لجستیکی لازم برای ادامه جنگ را نداشتیم. اگر به آن توصیه‌های احساسی و هیجانی توجه می‌شد، مشخص نبود که امروز ایران در چه وضعیتی باشد. رئیس شورای شهر تهران در ادامه نشست براین مسئله تاکید کرد که تصمیم درست آن زمان را مدیون هم‌‌اندیشی افراد بزرگی همچون امام خمینی و آیت‌الله هاشمی رفسنجانی هستیم و باید از آنها تشکر کرد. او سپس به مرور خاطرات آیت‌‌الله هاشمی رفسنجانی از سالروز پذیرش قطعنامه پرداخت؛ خاطراتی که بغض فرزند آیت‌الله را در پی داشت و برای لحظاتی فضای حاکم بر نشست را تحت تاثیر قرار داد. رئیس  شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران  در بخش دیگری از سخنانش ضمن مقایسه شرایط کنونی با زمانی که ایران درگیر جنگ با عراق بود، گفت: متاسفانه شیوه‌های اجماع و تصمیم‌گیری به سبک گذشته دیگر برگزار نمی‌شود و برخورد ما با مسائل نیز روند مناسبی ندارد. به اعتقاد محسن هاشمی، این روزها نقش احزاب در مسائل مهم کشور چندان جدی گرفته نمی‌شود و اگرچه گاهی از گوشه و کنار اظهارنظرهایی می‌شود اما عموما براساس تحلیل‌‌های درست احزاب نیست و البته این نکته را هم نباید نادیده گرفت که نهادهای تصمیم‌گیر هم از احزاب نمی‌خواهند که در تصمیم‌گیری‌ها شرکت کنند.

او از اعضای هیئت رئیسه حزب کارگزاران سازندگی خواست ضمن بررسی شرایط امروز جامعه، تحلیل‌ها را به سمع و نظر مقام معظم رهبری و سران سه قوه برسانند. رئیس شورای شهر تهران با مروری بر روند تشکیل حزب کارگزاران سازندگی در سال 1374 و زحمت‌هایی که هیئت موسس آن در راستای ثبت آن کشیده‌اند، عنوان کرد: برخی از این افراد دیگر همراه ما نیستند که اگر حضور داشتند

قطعا وضعیت برای ما بهتر می‌شد و شاید بهتر باشد از برخی بخواهیم بار دیگر به بدنه حزب بازگردند. اگرچه آقای کرباسچی طی سال‌های اخیر زحمت‌های بسیاری کشیدند و در وزارت کشور نیز  به لحاظ  فعالیت حزبی وضعیت مطلوبی داریم.

هاشمی معتقد است که حزب کارگزاران سازندگی پس از تشکیل چنان تاثیرگذار عمل کرد که با وجود برخی بحث‌های درون‌گروهی توانست در انتخاب حجت‌الاسلام محمد خاتمی نقش پررنگی داشته باشد. به گفته رئیس شورای شهر تهران آنچه حزب کارگزاران سازندگی را از دیگر احزاب متمایز می‌کند، عملگرایی در عین آرمانخواهی است‌؛ ویژگی مهمی که احزاب دیگر تنها از بعد آرمانخواهی از آن بهره برده‌اند و در عملگرایی حرفی برای گفتن ندارند. حزب کارگزاران، واقع‌گراست و هرچند در بعضی استان‌ها از امکانات زیادی برخوردار نیست اما در سپهر سیاست ایران و از نگاه نظام و دولت هنوز هم به عنوان یک حزب قدرتمند شناخته می‌شود. به گفته وی، آزادی‌خواهی یکی از اصول اساسی حزب کارگزاران است که اعضای هیأت‌رئیسه و شورای مرکزی به آن اعتقاد راسخ دارند. پس از آن اعتدال، تدین، توسعه‌گرایی، شهروندمحوری، عدالت‌خواهی، اصلاح‌طلبی و صلح‌طلبی با جهان محور حرکت این حزب است و همه باید برای تحقق آن تلاش کنند. وی همچنین با اشاره به اینکه در آستانه انتخابات مجلس یازدهم بوده و پس از آن انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1400 را در پیش داریم، اعلام کرد: باید فعالیت‌های خود را آغاز کنیم. به ویژه اینکه شورای هماهنگی اصلاحات نیز در حال ترمیم بدنه و سازوکار خودش است و باید در آنجا هم نقش‌آفرینی کنیم. اگرچه باید در حوزه‌های مدیریتی جای خود را به جوانترها بدهیم اما بهتر است در اینگونه تصمیم‌گیری‌ها افراد کارکشته حضور جدی داشته باشند. مسلما همچون همیشه در انتخابات شرکت خواهیم کرد و اگر زمانی می‌گفتیم با اصلاح‌طلبان تعامل کنیم، این‌بار می‌توانیم نسبت به نیروهای معتدل دیگر هم نظری داشته باشیم. تعامل با نظام و دولت از اولویت‌های ماست و باید مشارکت زنان و جوانان در تهران و استان‌ها را نیز مدنظر داشته باشیم.

باید جوانان را جلب کنیم

پس از محسن هاشمی، غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی تریبون را به دست گرفت. او گفت: در معضلات و شرایط فعلی کشور و گرفتاری‌های موجود شاید بیش از این نیاز به همفکری و گردهمایی داشته باشیم. وضعیت کشور از لحاظ سیاسی و اجتماعی در مقایسه با یکسال گذشته تعجب‌برانگیز است. موضوع تعجب‌برانگیز برای همگان این است که چطور این دولت موفق شد در فاصله یکسال آن‌همه شور و هیجان جامعه را از بین ببرد و چنان تحول عظیمی در اراده و اذهان مردم را به این سرعت عوض کند، مردمی که با بیشترین شور و اشتیاق پای صندوق‌های رای آمدند و در سال 96 به آقای روحانی رای دادند. این موضوع چنان گسترده است که هر فردی در استان‌ها و شهرهای مختلف می‌تواند آن را لمس کند.

کرباسچی حرکت‌های اجتماعی دوجنبه را مانند دوبال دانست که باید تقویت کنیم. از نظر شهردار اسبق تهران، دوجنبه مهم را باید مدنظر قرار دهیم. نخست جنبه اعتقادی و مسائلی است که درونمان انگیزه ایجاد می‌کند و دوم تجربیات سیاسی‌ای است که مثل باقی تجربیات بشری همواره مورد توجه انسان باشد. شرایط سخت همیشه گرفتاری‌هایی مانند زندان و شکنجه و فیزیکی نیست، بلکه شرایط سخت گاهی همان وضعیت‌های اجتماعی مانند بی‌انگیزگی و دلسردی است. در چنین شرایطی نیاز است که باز به همان داعیه‌های معنوی که همانند موتوری درون انسان است برگشت و خود را تجدید کرد. در ادامه این نشست کرباسچی همگان را به قرائت وتأمل در40 آیه آخر سوریه عمران توصیه کرد و با اشاره به آیه «ان یمسسكم قرح فقد مسّ القوم قرح مثله» گفت: گمان نکنید که مصیبت‌هایی که برای برخی پیش می‌آید انحصاری است، بلکه جزو قوانین تحولات اجتماعی محسوب می‌شود. بنابراین باید مواظب بود که با چنین فرازوفرودهایی نباید سست شد. وی افزود: با اتکا بر نیروی اعتقاد و ایمان باید انگیزه‌های سیاسی را در خودمان زنده نگه داریم اما به این نکته نیز باید توجه داشت که همه جوامع در مشکلات مانند یگدیگر هستند و قوانین تحولات و تغییرات اجتماعی مختص به گروه خاصی نیست. بنابراین علاوه بر اعتقاد باید تحولات جوامع مختلف قدیم و جدید را مطالعه کرد و دانست که تغییرات و شکست‌های سیاسی در جوامع چرا اتفاق افتاده است و این مسئله نشان از گردشی در اذهان و افکار مردم دارد. قرآن نیز تاکید می‌کند تا کسانی که قدرت را در دست دارند اعمال خوب انجام ندهند، خدا و مردم معطل آنها نخواهند ماند و خداوند گروه دیگری را برای حکومت بر مردم می‌آورد. وی ادامه داد: در همه زمان‌ها آنچه اتفاق می‌افتد و آنچه اتفاق نمی‌افتد تابع روندهای مشابهی است. گمان نکنیم که آنچه در کشور اتفاق می‌افتد خاص است. ماهیت همه تحولات اجتماعی یا باید مردمی و با اتكا به حركت وارده عمومی باشد یا به نوعی شكل حاكمیت انفرادی و اقتدارگرایانه داشته باشد و تجربه بشری این را نشان می‌دهد که هرچقدر از آن بعد مردمی فاصله بگیریم... اصولگرا و اصلاح‌طلب فرقی ندارد انگیزه مردم را از بین می‌برد. فرقی میان افراد امروزه نیست وقتی حرفی برای گفتن و سخن جذابی در زمینه اصلاحات نداریم که بتوانیم در جوانان انگیزه  و در جامعه جاذبه ایجاد کنیم. از نظر کرباسچی احزاب و نیروهای حزبی در چنین مقطعی می‌توانند به گرفتاری‌ها اجرایی اداری و سیاسی فکر کنند و ایده هایشان را بیان کنند. یكی از مسائل مهم درشرایط كنونی همین تقویت مدیریت‌های محلی و منطقه‌ای‌ست كه از راه‌حل‌های عینی و عملی و ریز برای رفع دشواری‌های زندگی مردم استفاده كنند. اگر دولت روحانی در انتخاب مدیریت‌های استانی و محلی دقت می‌کرد و افراد باانگیزه و توانمند را معرفی می‌کرد، شاهد این حجم از ناامیدی و گرفتاری نبودیم. متاسفانه هیچ‌کدام از مدیران عالی رتبه دولتی نتوانستند خیلی مشکلات را جدی بگیرند و اقدامی عملی در این جهت كنند. دغدغه اولیه احزاب باید این باشد که زندگی مردم دچار آشفتگی نشود. بحث اصلاحات وسیله‌ای است که به مردم آسیب نرساند. به هرحال با همه معضلات باید بدانیم که نباید سست شد و اتفاقاتی که می‌افتد منحصر به ما نیست و باید فکر کنیم و ببینیم که کاری که می‌خواهیم انجام دهیم چیست. اگر در این مجموعه و گردهمایی برای ریاست جمهوری و وعده‌های مختلف مدیریتی حرف و پیشنهاد موثری داریم مطرح كنیم و تلاش كنیم كه مدنظر قرار گیرد.

ابهام جامعه در طول تاریخ انقلاب اسلامی بی‌سابقه است

حسین مرعشی سخنگوی  حزب کارگزاران سازندگی ایران  نیز در این نشست از شرایط کنونی کشور گفت. رئیس کمیته سیاسی بیان کرد که این شرایط بسیار پیچیده شده است که باید درک کنیم همزمان تحت تاثیر مسائل اقتصادی، فشارها و تحریم‌های بین‌المللی پیش آمده و در داخل کشور نیز بر نقطه‌ای ایستاده‌ایم که از نظر ابهام در جامعه، در تاریخ جمهوری اسلامی بی‌سابقه بوده است. وی افزود: شاید بخشی از تغییرات فضا ناشی از به وجود آمدن نظام اطلاع‌رسانی جدید و فضاهای مجازی است که باعث شده نهادهای مرجع در کشور تغییر کنند و دیگر صداو سیما، شخصیت‌ها و جریان‌های سیاسی تعیین‌کننده نباشند. ناگهان می‌بینیم که فردی موضوعی را طرح می‌کند و همان موضوع در کل کشور، اصلی مهم برای مردم می‌شود. به عنوان مثال در اعتراضات دی ماه شعاری داده می‌شد مبنی بر اینکه «اصولگرا، اصلاح طلب دیگه تمومه ماجرا» و این شعار این استنباط را دارد که دیگر جناح‌های سیاسی نمی‌توانند نقش پررنگی در جامعه داشته باشند، در حالی که با واقعیت جامعه سازگار نیست.

همه ما کم‌وبیش در شرایط موجود دخیل هستیم و آینده تمام اقشار جامعه اعم از سیاسیون، احزاب و مرم از شرایطی که در کشور وجود دارد تاثی می‌پذیرند، لذا نمی‌توان نسبت به آن بی‌تفاوت بود. ما باید وضع را به شرایطی مطلوب تغییر دهیم و به این مقصود به‌عنوان یک ماموریت و وظیفه توجه داشته باشیم. به گفته مرعشی دو روز گذشته رهبرمعظم انقلاب درخصوص برجام حرف نهایی را زدند. ایشان فرمودند که اروپایی‌ها باید به ما تضمین کافی بدهند ولی در عین حال ایران نمی‌تواند معطل تصمیم اروپایی‌ها شود. به اعتقاد این عضو حزب کارگزاران سازندگی، ما در برجام دو دستاورد داشتیم که یکی از آنها ایجاد چتر امنیتی سیاسی برای ایران بود که هنوز هم برقرار است یعنی همچنان ما کشوری هستیم که از ذیل فصل 7، به شرایط عادی منتقل شدیم که آژانس بین‌المللی اتمی بیش از 7 بار تایید کرد که ایران به تعهداتش درباره برجام عمل کرده است، بنابراین ایران تهدیدی برای جهانیان محسوب نمی‌شود و روابطش به غیر از ‌آمریکا با دیگر کشورهای دنیا برقرار است. دستاورد دیگر، چتر اقتصادی است که از همان ابتدا این بخش از کار درست نشد و نتوانستیم از مزیت‌های برجام به طور کامل استفاده کنیم به این علت که در گذشته تحریم‌های آمریکایی، برای کسانی که با ایران کار کردند بسیار پرهزینه بوده است. مانند بانک‌های اروپایی که به دلیل همکاری با ایران از طرف آمریکا جریمه‌های سنگین شدند. هرچند بانک‌های بزرگ از ابتدا کار را شروع نکردند و روابط به کندی پیش می‌رفت. در این ماجرا آمریکایی‌ها تحریم سنگینی را به ایران تحمیل کردند تا به اقتصاد ما ضربه وارد کنند. تحریم‌ها سخت است اما نمی‌تواند دوره‌ای طولانی داشته باشد. در دوره گذشته تحریم‌ها از سمت سازمان ملل بود اما امروز ما تحریمی را داریم که فقط یک دولت با قلدری آن را اعمال می‌کند. بنابراین همه ما با کمک یکدیگر باید گذر از این بحران‌ها را برای خود آسان‌تر کنیم که حتی اگر قرار شد توافقی نیز صورت بگیرد طبیعتا به نفع ما خواهد بود.

وی افزود: بحران داخل کشور نیز ناکارآمدی‌ها و تخریب‌هاست. سخنانی که همه علیه یکدیگر به طور مداوم تکرار می‌کنند یعنی در شرایط کنونی تریبونی را نمی‌بینیم که پمپاژ تخریب نباشد. به عنوان مثال  از تریبون‌های قوه‌مقننه، حرفی نیست که بی‌جهت گفته نشود. وقتی به سخنان نمایندگان گوش می‌کنیم لحظاتی راهی به جز خودکشی نمی‌یابیم. انگار که هیچ نکته مثبتی در کشور وجود ندارد و تمامش فساد و قحطی است. در انتخابات حرفی گفته شد که باید آن را مجددا بازیابی کنیم و آن این است که بین همگی اعم از مجلس و دولت و سایر سازمان‌ها پیمانی بسته شود به نفع مردم یعنی اگر بخواهیم میان رئیس‌جمهور و مردم کسی را انتخاب کنیم، آن باید مردم باشد. مردم سرمایه اصلی نظام و انقلاب هستند. ما، حزب کارگزاران با همپیمانانش در جبهه اصلاحات باید مردم را جدی‌تر بگیریم و از حقوق جامعه دفاع کنیم. مردم نباید به نهادهای خارج از مرزهای جمهوری اسلامی ایران دل ببندند. بنابراین باید در بیان اعتراضات و خواسته‌های جامعه زبانمان تیز و صریح باشد و در چنین شرایط سختی مردم را تنها نگذاریم. حزب در شرایط بحرانی که امروز در آن قرار داریم باید ارتباطات گسترده‌ای داشته باشد و با اصناف و گروه‌های مختلف همدردی کند و از آقای کرباسچی دبیرکل حزب سازندگی سؤال کرد که وقتی درجایی از کشور شرایطی مانند خرمشهر و اهواز اتفاق افتاد چرا آقای کرباسچی مستقیم به آنجا نرفتند تا یک هفته حداقل در کنار مردم باشند که این از ضعف‌های حزب محسوب می‌شود.

جلسه پرسش دبیران استانی و پاسخ اعضای شورای مرکزی

جلسه پرسش دبیران استانی و پاسخ اعضای شورای مرکزی در دو نوبت برگزار شد؛ نزدیک به 50 تن از مدیران استانی حزب کارگزاران سازندگی حضور بهم رسانده بودند تا از مشکلات‌شان با بدنه حزب سخن بگویند که البته بخشی از آن به درددل‌ گذشت، بخشی از پرسش‌ها مشترک بود و پاسخ آنها هم به اختتامیه جلسه موکول شد. در اینجا به برخی از آنها خواهیم پرداخت. سام سکوتی، دبیر حزب از استان گیلان نخستین پرسش‌کننده بود؛ او خطاب به آقایان کرباسچی و مرعشی این سوال را مطرح کرد که آیا مدیران حزبی زمانی‌که در سطح کلان صحبت می‌کنند به این مسئله می‌اندیشند که دبیران حزب‌شان در استان‌ها هم باید بابت آن اظهارات پاسخگوی مردم باشند؟ او از اینکه شاید در برخی موارد هماهنگی میان شورای مرکزی و شاخه استان‌ها وجود ندارد گلایه‌ کرد؛ از اینکه چرا اعضای شورای مرکزی بدون اطلاع حزب کارگزاران در استان‌ها صرفا با هماهنگی یک شخص خاص به این استان‌ها سفر می‌کنند و وقتی از آنها می‌‌خواهیم در راستای حل معضلی در استان با سطوح بالای مدیریت رایزنی انجام دهند تنها به گفتن این اکتفا می‌کنند که شورای مرکزی در مسائل استانی دخالت نخواهد کرد. سخنان و گلایه‌های دبیر حزب در استان گیلان با بسیاری از اعضا مشترک بود. پس از او اما نوبت به جعفر قومی از استان مازندران رسید؛ به اعتقاد او، احزاب باید هنگام بروز بحران‌ها با تشکیل سازوکارهایی به استان‌ها عزیمت کرده و در راستای تامین نیازهای مردم بکوشند اما گویی حزب کارگزاران سازندگی چنین رویکردی ندارد که بهتر است ساختاری مشخص تعریف شود تا مدیران استانی این حزب خود بخشی از مسئولیت را به دست گرفته و اقداماتی را رقم زنند. مجید نظام‌زاده نماینده دیگری از استان مازندران هم بر این باور بود که این روزها انگیزه کافی برای فعالیت حزبی وجود ندارد و عامل آن هم این است که اعضا از مزایای حزبی بهره‌مند نیستند. متاسفانه دولت دوازدهم رویکرد حزبی ندارد و حتی عضویت افرادر در احزاب یک آپشن منفی تلقی می‌شود. او همچنین به مسئله جوانگرایی در دولت هم اشاره کرد.

فرشید سلطانی از کرمانشاه سخنران بعدی بود و سخنانش را اینگونه آغاز کرد: «من از کرمانشاه آمده‌ام که همواره با تنگناها دست به گریبان بوده و پس از زلزله نیز این روند ادامه داشت. اما واقعیت این است که دوستان ما در کرمانشاه انتظار داشتند، اعضای شورای مرکزی به ویژه آقایان کرباسچی و مرعشی پس از زلزله ویرانگر سرپل ذهاب به این استان سفر کرده و لااقل دیداری رودررو با مردم داشته باشند اما چنین نشد.» آقای سلطانی هم معتقد است که انگیزه لازم برای جوانان در کمیته‌های این استان وجود ندارد به ویژه آنکه بسیاری پس از انتخابات از مناصب مدیریتی عزل شدند.ابوالفضل آریایی از استان مرکزی هم درد مشترکی داشت که در یک جمله می‌توان آن را اینگونه شرح داد: «از لشکر بدون پشتیبان چه انتظار می‌رود؟»  علی جعفری دبیر استان خراسان جنوبی نیز در نوبت خود از عدم کادرسازی در حزب کارگزاران سازندگی انتقاد کرد. او همچنین معتقد است که اعضای شاخه استان‌های حزب به تنهایی نمی‌توانند با مقامات رایزنی کنند و شورای مرکزی باید بخشی از امور را به دست گیرد.

جلسه پرسش و پاسخ اما به درازا کشید؛ درد دل‌ها تمامی نداشت و گلایه‌ها کم نبود. از همین رو بخشی از آن به بعد از وقفه‌ای کوتاه برای نهار و نماز موکول شد. 

نوبت دوم

حدود ساعت 15:30 بود که عباس  عبدی، محمد قوچانی و سید افضل موسوی (مدیر مسئول روزنامه سازندگی) وارد سالن شدند. محمد عطریانفر که قرار نبود سخنی بگوید اما تریبون را به دست گرفت و به چند نکته‌ای اشاره کرد. او خطاب به محمد قوچانی سردبیر روزنامه سازندگی از خشنودی  حاضران  این نشست از انتشار روزنامه سازندگی خبر داد و تاکید کرد که احزاب پشتیبان می‌توانند از طرف روزنامه‌ها، پیام‌هایشان را به مردم برسانند. پس از او محمد قوچانی از راه‌اندازی روزنامه سازندگی و خط مشی این رسانه گفت. او نسبت به بازتاب فعالیت حزب کارگزاران از سراسر کشور در روزنامه سازندگی اعلام آمادگی کرد و تلاش برای برقراری پیوند میان حزب و روزنامه را از ملزومات دانست. عباس عبدی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب نیز میهمان کارگزارانی‌ها بود. او ضمن تبریک برای فعالیت مجدد حزب کارگزاران سازندگی و با تاکید براینکه هرگز عضو هیچ حزبی نبوده است، گفت:«اینکه برخی نمایندگان و سیاسیون می‌گویند عضو هیچ حزبی نیستند، دروغ محض است و برای یک مملکت سمی مهلک‌تر از این نیست که مثلا مجلس شورای اسلامی حزبی نباشد».  وی افزود:«مطمئنم بدترین احزاب بهتر از افراد کار می‌کنند، به این دلیل که حزب اجازه نمی‌دهد یک شخص موجب بدنامی مابقی اعضای حزب شود؛ خودشان جلوی آن شخص را می‌گیرند اما یک نماینده بدون وجود ماهیت حقوقی مستقل مانند احزاب‌ به مثلا مجلس وارد شده و منافع شخصی‌اش را دنبال می‌کند. اگر اعضای حزب روزی نماینده‌شان عملکرد مناسبی نداشته باشد، فردا در برابر جامعه و مردم باید پاسخگو باشند اما یک نماینده فردی چنین محدودیتی ندارد. وقتی از حزب سخن می‌گوییم یعنی آن را رکن اساسی مشارکت سیاسی می‌دانیم.»

رسانه‌ها بر منابع داخلی خود تکیه کنند

محمد عطریانفر که قرار نبود سخنرانی کند، سخن گفت و برچند نکته تاکید کرد. او خطاب به محمد قوچانی سردبیر روزنامه سازندگی از خشنودی حاضران این نشست از انتشار روزنامه سازندگی خبر داد و گفت: افراد حاضر در جلسه، برای همکاری با روزنامه اعلام آمادگی کردند و توقع داشتند که حضور سیاسی بیشتری داشته باشند. عطریانفر افزود: احزاب می‌توانند از طرف روزنامه‌ها، پیام‌هایشان را به مردم برسانند. دودهه گذشته، یونسکو شاخصی را در مورد رسانه‌های مکتوب اعلام کرد، مبنی بر اینکه با در نظر گرفتن ظرفیت فرهنگی و عمومی، یک جامعه چه مقدار باید تیراژ نشریه داشته باشد. ضریبی که یونسکو برای ایران در نظر گرفته از هر هزار نفر جمعیت در طول روز، 130 تیراژ باید به صورت مکتوب برای شهروندان منتشر شود. این درحالی است که کشوری مانند ژاپن در این سرانه 900 و در کشورهای اروپایی 300 هست.

عطریانفر عضو شورای سیاستگذاری روزنامه سازندگی تاکید کرد: یک جامعه 80 میلیونی، در طول روز باید حدود 9 میلیون تیراژ نشریات مکتوب داشته باشیم که حجم بزرگی از آن عدد هم به روزنامه‌ها اختصاص پیدا می‌کرد. بیشترین رشد را در این زمینه در دوران اصلاحات و ریاست جمهوری محمد خاتمی داشتیم. سال76، حدود 5 میلیون  تیراژ روزانه نشریات بود که عملا 50 درصد شاخصی بود که یونسکو در نظر می‌گرفت که در شرایط فعلی متاسفانه تیراژ به کمتر از یک میلیون تقلیل پیدا کرده است.

این عضو ارشد حزب گفت: امروزه حدود 140 عنوان روزنامه منتشر می‌شود که جمع تیراژ آنها 800 هزارتاست که 40 درصد آن برگشت می‌خورد. در واقع باید گفت که روزنامه‌های نسبتا سیاسی تیراژ کمتر از 150 هزار می‌توانند عرضه کنند و روزنامه سازندگی در چنین فضایی متولد شد و توانستند پل ارتباطی میان حزب کارگزاران و مردم باشد. علاوه بر این کارکردهای بسیار بالاتری دارد و با محتوایی درون نخبه‌ای فعالیتش را پیش گرفت. با 116 شماره‌ای که تاکنون از روزنامه سازندگی منتشر شده است، بازتاب خوبی در حوزه دولتمردان، نخبگان و روشنفکران داشته است. براساس گزارش اخیر وزارت ارشاد، روزنامه سازندگی میان روزنامه‌های شناخته شده کشور نمره خوبی را دریافت کرده است.

او از تلاش و همت غلامحسین کرباسچی و حسین مرعشی علی‌الخصوص محمد‌قوچانی برای راه‌اندازی این روزنامه تشکر کرد و اذعان داشت: رسانه‌ای که امروز نمی‌تواند با تیراژهای چندصد هزارتایی پابرجا بماند حتما باید بر منابع داخلی خود اتکا داشته باشد. در حال حاضر بیش از نیم میلیارد تومان هزینه شده است تا سازندگی بتواند تا اینجا پیش برود.

کارگزاران فراتر از یک حزب است

در ادامه نشست فصلی اعضای شورای مرکزی با دبیران و رؤسای شورای استان‌های سراسری کشور حزب کارگزاران، محمد قوچانی، سردبیر روزنامه سازندگی و نایب رئیس کمیته سیاسی حزب سازندگی، انتشار این روزنامه را تصمیم سختی دانست و گفت: در مقابل شبکه‌های اجتماعی، دوران تیراژ‌های بی‌شمار سررسیده است و روزنامه‌ها اثرگذاری گذشته را ندارند. شاید اگر صفحه یک روزنامه سازندگی را هم منتشر می‌کردیم، حضور آن در فضای مجازی اثر داشت و دیگر نیازی نبود که روزنامه‌ای پر صفحه با مطالب زیاد منتشر کنیم. اما استدلال ما این بود که اگر هدف رسانه تنها این باشد که بخواهد فضایی هیجانی ایجاد کند، موفق نخواهد بود. در عین حال موجودیت حزبی مانند کارگزاران که همواره سعی کرده شرایط اعتدالی داشته باشد رسیدن به نقطه‌ای است که کار آموزشی و تحقیقی انجام دهد. اگرچه روزنامه از عهده شبکه‌های اجتماعی بر نمی‌آید.

قوچانی ادامه داد: شخصا نسبت به نقشی که شبکه‌های اجتماعی  در هدایت افکار عمومی  ایفا می‌کنند انتقاد دارم. کارکرد شبکه‌های اجتماعی در درجه اول اطلاع‌رسانی است اما اگر قرار است که یک تشکیلات سیاسی نوعی آموزش اجتماعی، سیاسی هم داشته باشد و همدلی نیز ایجاد کند، رسانه‌های مکتوب مناسب‌تر هستند. ارتباط پیدا کردن بین مطبوعات و احزاب است، موضوعی که درحال حاضر متاسفانه احزاب کشور از آن محروم هستند. متاسفانه اکنون اهمیتی به این حوزه داده نمی‌شود و سعی می‌شود که از همان موج پوپولیستی که در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد و ظاهرا اثر بیشتری ایفا می‌کند، استفاده کنند. بنابراین روزنامه سازندگی بر این موضوع اصرار دارد که نشریه‌ای تحلیلی باشد و کارکردش ایجاد همفکری و گفتمان باشد. در اینجا نقش دوستان در سازندگی به نسبت روزنامه‌های معمولی بیشتر خواهد شد.

سردبیر روزنامه سازندگی از دو چالش برای برای انتشار روزنامه نام برد و بیان کرد: باید تصمیم می‌گرفتیم که روزنامه‌ای حرفه‌ای منتشر کنیم یا روزنامه‌ای حزبی. اعتقاد دارم که هیچ حزبی نمی‌تواند روزنامه منتشر کند زیرا نمی‌توان تمامی صفحات روزنامه را به یک حزب تعلق داد. در حال حاضر نیز شاید بسیاری گله کنند که به اندازه کافی عکس و نام حزب کارگزاران در روزنامه سازندگی دیده نمی‌شود، به این دلیل که روزنامه‌ای منتشر می‌کنیم که عمومی و براساس خواست مردم است که در این رسانه عمومی ممکن است افکار حزب نیز دیده شود. وی ادامه داد: نکته مهم بعدی این سوال بود که سازندگی قرار است روزنامه انتقادی باشد یا تحلیلی. با توجه به شرایط جدید دولت و نسبت جدیدی که کارگزاران با قوه مجریه پیدا کرده است، باید گفت روزنامه سازندگی به اندازه کافی انتقادی نیست و حتی در جایی متهم می‌شود که بیش از حد از دولت دفاع می‌کند. واقعیت این است که بخشی به سیاست‌های کلان حزب برمی‌گردد و بخش دیگر نیز این است که فکر می‌کنیم دوران هیجانی فقط نقد کردن به پایان رسیده است. در عین حال بخشی از حاکمیت دراختیار اصلاحات قرار دارد و بخش بسیار کوچکی از آن هم در اختیار کارگزاران است. بنابراین به اندازه همین بخش کوچک باید پاسخگوی مردم باشیم. در نتیجه مطالب و بررسی‌های کارگزاران درخصوص آسیب شناسی اصلاحات است.

وی با تاکید بر اینکه روز اول همگی اعتقاد داشتند که این روزنامه قطعا 6 شماره بیشتر دوام نخواهد داشت و حتی آقای جهانگیری به عنوان عضو ارشد کارگزاران در شماره‌های نخستین آماده به گفت‌وگو با روزنامه نبود، گفت: امروز می‌بینیم که با زحمات آقای کرباسچی و مرعشی این روزنامه به ثبات رسیده است. روزنامه سازندگی تاکنون حتی یک اخطار نیز از وزارت ارشاد نداشته است زیرا ما آمده‌ایم تا بمانیم و از دوستانمان در شهرستان کمک می‌خواهیم تا ادعا کنیم روزنامه‌ای هستیم که در سراسر کشور دفتر دارد. ما آمادگی این را داریم که هم در خود روزنامه به شهرستان‌ها صفحه اختصاص دهیم و هم از دوستان شهرستانی حزب بخواهیم که ویژه‌نامه منتشر کنند. مثلا در مشهد، کسانی مانند آقای اقتناعی ویژه‌نامه منتشر می‌کنند و امکان آن در باقی کشور نیز وجود دارد. واقعیت این است که کارگزاران  فراتر از یک حزب خود را یک گفتمان می‌داند و این روزنامه سخنگوی آن گفتمان است و در گفتمان در کشور فراتر از یک حزب سیاسی است که پیوند میان حزب و روزنامه برقرار شود.

زنان را از مشارکت سیاسی محروم نکنیم

فائزه هاشمی رفسنجانی، رئیس کانون زنان حزب کارگزاران سازندگی هم در آخرین ساعات نشست حزب به رایزن آمد و گزارشی از این کانون ارائه کرد. آنچه که در این نشست بیش از هرچیز دیگری به چشم می‌خورد و خانم هاشمی نیز در گفته‌هایش به آن اشاره کرد، حضور کمرنگ زنان میان دبیران حزبی بود که یا نیامده بودند یا تعدادشان کم بود. او با اشاره به اینکه تداوم چنین نشست‌هایی با تبادل تجربیات و آشنایی بیشتر میان اعضا می‌تواند حزب را در راستای رسیدن به درکی مشترک و وحدت رویه یاری کند، گفت:«در دنیای توسعه‌یافته سال‌هاست که فعالیت، حضور و جایگاه زنان در احزاب و سیاست یکی از شاخص‌های مهم توسعه به‌شمار می‌آید.»

به این علت که احزاب براساس میزان فعالیت‌هایشان رده‌بندی می‌شوند، هاشمی درخواست کرد که یکی از شاخص‌ها برای فعالیت احزاب به حضور زنان در شوراهای مرکزی کادرهای مدیریتی و فعالیت کانون زنان و اینکه چند زن توانسته‌اند به سطوح بالای مدیریتی بروند تعیین شود و از آقای مرعشی خواست تا تمام تلاش خود را در این زمینه به کارگیرند. به گفته این فعال زنان، حزب کارگزاران از میان احزاب اصلاح‌طلب و غیر‌اصلاح‌طلب در این زمینه پیش‌رو بوده است و انتظار می‌رود که این روند همچنان ادامه یابد؛ روزی به آقایان گفتم فکر نکنید اگر می‌گویید سهمیه 30% برای زنان در نظر گرفته شده و تعداد زنان در این مجلس بیشتر از ادوار گذشته است، بنابراین دیگر کارتان را انجام داده‌اید. وی افزود: ما در تهران به عنوان مرکز حزب، کانون زنان را تشکیل دادیم و آقای حدادی مدیر روابط عمومی نیز تلاش کردند که در دیگر استان‌ها نیز کمیته‌های زنان تشکیل شود. فعالیت‌های ما دو بخش دارد و هر دو هفته یکبار هم جلسات تشکیل می‌شود. بخش نخست، موضع‌گیری‌ها نسبت به مسائل روز زنان است که در سایت حزب نیز مشروح آن منتشر می‌شود.

هاشمی در ادامه سخنانش با گلایه از وضعیت موجود در استان‌ها به این نکته اشاره کرد که زنان حزب کارگزاران متاسفانه قادر به حضور در جلسات نیستند و اعضای دیگر حزب باید با حمایت‌های خود شرایطی را فراهم کنند که آنها بتوانند بدون دغدغه به استان‌های دیگر سفر کرده و ضمن آشنایی با دیگر اعضا به درک مشترکی از مسائل حوزه زنان برسند که این قطعا می‌تواند راهگشا باشد. فائزه هاشمی از عدم حضور زنان در هیات‌رئیسه حزب استان‌ها هم گلایه‌مند بود؛ از اینکه چرا در برخی از این شهرها برای قرار گرفتن زنان میان اعضای هیات‌رئیسه از میزان رای‌آوری سخن می‌‌گویند، حال آنکه بانوان باید سهمیه مشخصی داشته باشند به تعبیری دیگر چه رای بیاورند و چه نیاورند، این سهمیه لحاظ شود. او از آقایان غلامحسین کرباسچی و حسین مرعشی خواست با جدی‌گرفتن این مسئله در قالب بخشنامه‌ای استان‌ها را به این امر ملزم کنند. به باور او، در جامعه مردسالار ما با وجود فرهنگ‌های سنتی و مردانه در مسائل و دغدغه‌های زنانه، مردان اصلاح‌طلب و اصولگرا تفاوتی ندارند. درنتیجه ماجرا این نیست که زنان در رسیدن به سطوح عالی حزبی و مدیریتی کم‌کاری کرده باشند که موجب کسر رای‌شان در هیات‌رئیسه شده باشد بلکه جامعه ما هنوز به آن سطح از رشد فکری و فرهنگی نرسیده است تا شایسته‌سالاری را جایگزین مردسالاری کند. او با اشاره به جایگاه زنان در سازمان‌های بین‌المللی و مشخصا کمیته بین‌المللی المپیک خاطرنشان کرد:«این کمیته به سازمان‌های زیرمجموعه خود در دیگر کشورها سیاست‌های کلان درخصوص زنان و دختران جوان را ابلاغ می‌کند و توصیه اخیرشان که به تازگی به ایران رسیده از تربیت دختران و زنان به عنوان رهبران آینده سخن می‌گوید. زنانی که باید با قرار گرفتن در فضاهای این‌‌چنینی به نوعی آزادی تفکر رسیده و استعداد‌های‌شان تقویت شود. رئیس کمیته بانوان کارگزاران سازندگی در قامت نماینده‌ای از سوی تمامی زنان این حزب در استان‌ها که باید گلایه آنها را به گوش شورای مرکزی می‌رساند گفت:«در جریان‌ انتخابات‌های مهم و حتی پس از آن تعدادی از این بانوان که در ستادها فعال بودند طی احضاریه‌های متعدد به دادگاه فراخوانده شدند. آنها معترضند به اینکه در تمامی فرایند این شکایات و در راهرو‌های دادسرا کادر حزبی ما آنگونه که پیگیر مشکلات مردان بود، به پرونده‌ی آنها ورود نکرده است؛ مشاور حقوقی و وکیلی که مردان از آن بهره‌مند بودند از زنان دریغ شد. چرا حمایت حزبی که باید را شاهد نیستیم؟ از دبیران استانی و شورای مرکزی خواهشمندم نسبت به این قضایا حساس‌تر عمل کرده و دست‌کم حمایت معنوی و روحی را از زنان دریغ نکنند.»

خانم هاشمی در بخش دیگری از سخنانش با ابراز تاسف از برخی دیده‌ها و شنیده‌ها عنوان کرد:«در بعضی از شهرها، حزب کارگزاران سازندگی را تحت عنوان یک قلک می‌بینند. دبیران مدام تماس می‌گیرند و از برپایی ستادها و پوشش اصلاح‌طلبان خبر می‌دهند و حزب هم باید تمام هزینه‌ها را بپردازد اما وقتی به لیست انتخاباتی نگاه می‌‌کنیم حتی نام یک کارگزارانی در لیست نیست. عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی در پایان ضمن تشریح شرایط موجود جامعه براین مسئله تاکید داشت که ما همه در یک کشتی نشسته‌ایم و تنها با وحدت می‌توانیم شرایط بحرانی را از سر بگذرانیم. اما وحدت یعنی چه؟ باید از تمامی تصمیمات درست و اشتباه تبعیت و حمایت کنیم یا اینکه از مصالح ملی و منافع نظام حفاظت کنیم؟ او خود براین باور است آنگاه که صحبت از حفظ نظام می‌شود باید به مطالبات مردمی گوش فراداده و دریابیم که منافع ملی ما از چه طریقی تامین می‌شود. به یاد داشته باشیم که چهاردهه از انقلاب گذشته و نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم  هیچ تحولی رخ ندهد دلیلی ندارد که نسل جدید، همان سیاست‌های ما را دنبال کنند. اگر قرار است وحدتی اتفاق افتد و از بحرانی عبور کنیم باید کشتی سالم به مقصد برسد و این یعنی حفظ منافع ملی و حفظ نظام نه حفظ قدرتمندان. ما به عنوان یک حزب باید در این راستا سیاست، نظر و موضع خاص خودمان را داشته باشیم. شرایط داخلی و خارجی تغییر کرده است، شاید در گذشته همه نسل انقلاب بودند و از سیاست‌ها حمایت می‌کردند اما اکنون ماجرا به گونه دیگری است و نسل جدید این را از ما نمی‌پذیرند. درنتیجه به عهده احزاب است که با تحلیل درست از اوضاع در این بازنگری پیشقدم باشند.

نقش کارگزاران سازندگی در تشکیل پارلمان اصلاحات

پس از سخنرانی فائزه هاشمی و چند دقیقه مانده به اتمام دور دوم نشست فصلی حزب کارگزاران به پیشنهاد محمد نمازی، دبیر استان‌های این حزب بنا شد غلامحسین کرباسچی در قامت دبیرکل کارگزاران سازندگی ضمن مروری بر اخبار سیاسی ایران به پرسش‌های میهمان‌ها پاسخ دهد. با این‌حال نخست قرعه به نام یدالله طاهرنژاد، عضو شورای مرکزی و رئیس خانه احزاب رسید تا اندکی از موضع حزب در قبال تشکیل پارلمان اصلاحات سخن بگوید. او با یادآوری نحوه تشکیل شورایعالی سیاستگذاری به ریاست محمدرضا عارف و انتقاداتی که به نحوه مدیریت آن وارد است، گفت:«سال 1396 به دلیل برخی انتقادات و اعتراضات به سازوکار شورایعالی بنا شد کمیته‌ای با رای شورا انتخاب و به آسیب‌شناسی شورایعالی بپردازند؛ نزدیک به چهارماه از تمامی استان‌ها نظرخواهی کردیم و عمده انتقادات به نحوه عملکرد هیئت رئیسه وارد بود تا سازوکارها. اشکالاتی در آیین‌نامه‌ها و نوع اعمال مدیریت در شورای سیاستگذاری وجود داشت و قرار شد شورایعالی سیاستگذاری با سازوکاری اصلاحی مجددا فعالیتش را آغاز کند.» طاهرنژاد درخصوص نقش حزب کارگزاران سازندگی در پارلمان اصلاحات خبرداد: «حزب کارگزاران سازندگی در تاسیس پارلمان اصلاحات پیشتاز بود، حدود شش‌ ماه پیش طرح اولیه را تهیه و در شورای هماهنگی جبهه اصلاحات از آن دفاع کردیم. پارلمان اصلاحات یک نهاد بالادستی خواهد بود که شورای هماهنگی جبهه اصلاحات و شورایعالی سیاستگذاری زیرمجموعه آن تعریف می‌شوند و به تعبیری نقش سیاستگذاری کلان در جناح اصلاحات را به عهده خواهد داشت. پیشنهاد اولیه تاسیس پارلمان اصلاحات برای نخستین‌بار از سوی حزب کارگزاران مطرح شد و طرح‌های لازم را طی چندجلسه در کمیته سیاسی این حزب بررسی و نسخه مصوب آن را به کمیته سیاسی شورای هماهنگی ارائه کردیم که اکنون به عنوان محور اصلی قرار گرفته است.» به گفته عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران، 290 کرسی در پارلمان داریم و به موازات آن250 کرسی از ادوار عضو پارلمان خواهند بود. علاوه بر این، احزاب اصلاح‌طلب به نسبت وزن‌شان در این پارلمان کرسی خواهند داشت یعنی حدود 150 نفر و تعداد 50تن از مشاهیر، اصحاب رسانه و هنرمندانی که عضویت حزبی ندارند اما اقبال عمومی با آنها همراه است توسط شخص آقای خاتمی انتخاب خواهند شود و همچنین صدتن از وزرای دولت، معاونین آنها، معاونین رئیس‌جمهوری اصلاح‌طلب از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون در قالب مجمع‌ و تشکیلات‌شان در این پارلمان کرسی خواهند داشت؛ چنانچه نهادی تشکیل نشده باشد ابتدا باید در راستای راه‌اندازی آن اقدام کرده و سپس از میان اعضا تعدادی را برای حضور در پارلمان اصلاحات معرفی کنند. طاهرنژاد از وجود مجموعا 600 کرسی در این پارلمان خبر داد که توسط شورایی 15 نفره مدیریت می‌شوند و در سال نیز دو جلسه تشکیل خواهد شد اما برحسب برخی رویدادها امکان برگزاری جلسات اضطراری با نظر هیات‌رئیسه یا یک‌سوم اعضا وجود دارد. او در پایان خاطرنشان کرد: «پس از تشکیل پارلمان اصلاحات، شورای هماهنگی جبهه اصلاحات و شورایعالی سیاستگذاری که بعدها قطعا تغییر نام خواهد داد به عنوان دوبازوی پارلمان ایفای نقش می‌کنند. از آنجایی که ماموریت شورایعالی در حوزه سیاستگذاری به پایان رسیده و به وادی اجرایی وارد می‌شود، تغییر نام آن اجتناب‌ناپذیر است. حزب کارگزاران سازندگی در شورای هماهنگی دو عضو دارد، شخص بنده و آقای مرعشی یعنی دو رای داریم و در پارلمان اصلاحات هم انشاءالله حضور یافته و ایفای نقش خواهیم کرد.

سخن آخر

در پایان نشست دوم گردهمایی فصلی اعضای شورای مرکزی با دبیران و روسای شورای استان‌های سراسر کشور حزب کارگزاران سازندگی ایران، با اینکه بارها از آقای دبیرکل درخواست شد تا سخنان آخر را بگوید اما کرباسچی هربار به بهانه‌ای آن را به تعویق انداخت؛ یکبار از یدالله طاهرنژاد خواست پیش از او سخنرانی کند و بار دیگر دبیر کمیته انضباطی را بهانه کرد و دست آخر از هادی حدادی، مدیر روابط عمومی، درخواست کرد به بیان برخی از شبهات بپردازد. محسن هاشمی، رئیس حزب کارگزاران سازندگی، که پس از سخنرانی‌اش در نشست نخست جلسه را ترک کرده بود، در آخر جلسه به ساختمان رایزن آمد و غلامحسین کرباسچی از وی خواست رهنمودی ارائه کند که آقای هاشمی نپذیرفت. محمد نمازی نیز پیش از شروع صحبت‌های کرباسچی، خطاب به اعضای حزب کارگزاران سراسر کشور قول داد که پاسخ سوال‌هایی که داده نشده است به صورت مکتوب در اختیار آنها قرار بگیرد.

کرباسچی در پاسخ به  دبیران استانی که عمدتا پرسش‌هایی مشابه داشتند، گفت: «بعضی از دوستان گفتند که چنین جلساتی را دوهفته یکبار برگزار کنیم. این پیشنهاد بسیار خوبی است ولی شاید دو هفته یک‌بار زیاد باشد اما کلا جلسات خوبست و دبیران و روسا باید با دوستان ستاد مرکزی مسائل را مطرح کنند تا هم بتوانیم از نظرات شما استفاده کنیم و هم اگر بحثی بود همین جا مطرح شود». وی با بیان اینکه حزب، مرکزی است که باید بتواند قدرت سیاسی داشته باشد، ادامه داد: قدرت سیاسی این نیست که دبیر، رئیس یا اعضای شورا بلافاصله سمت‏های اجرایی پیدا کنند. در هر صورت اگر حزب قدرتمندی داشته باشیم و در سراسر کشور دفاتر فعال و نیروها و افراد جدی و پیگیر وجود داشته باشد با قدرت تبلیغاتی بالا به دوام حزب مورد نظر کمک می‌شود.» به گفته کرباسچی به دلیل نجابتی که کارگزاران تاکنون داشته و وارد نشدن به برخی فعالیت‏ها چنین جوسازی‏هایی را ندارد. حزب کارگزاران درحال‏حاضر چندهزار عضو در سراسر کشور دارد که می‏تواند با فعالیت آنها در فضاهای مختلف تبدیل به تأثیرگذاری بزرگ شود. غلامحسین کرباسچی ادامه داد: امروزه احزاب کوچکی وجود دارند که به هردلیلی توان خبری زیادی دارند و از جوسازی‌های تبلیغاتی بهره‏مند می‌شوند. حزب باید در هر شهرستانی یک دفتر داشته باشد که بتواند درخصوص جابه‌جایی برخی مدیران شایسته یا حتی ناتوان مطالبه داشته باشد. چنین فعالیت سیاسی‏ای می‏تواند جایگاه حزب را در قدرت تثبیت کند.

کرباسچی درباره هزینه بالای کار حزبی و جناحی در کشور، اذعان داشت که کار سیاسی هزینه دارد. چه کسی در کشور کار سیاسی انجام می‏دهد که هزینه نداشته باشد. بسیاری از ما در قبال فعالیتها واهدافمان زندان رفته‌ایم یا رد صلاحیت شده ایم. ما باید برای تامین رفاه و آزادی مردم و توسعه کشور ایستادگی کنیم و اگر لازم شد هزینه دهیم تا با راه‏های مختلف بتوانیم نیروهای قوی و توانمندی را وارد دولت و مجلس سازمان‏های مختلف کنیم. دبیرکل حزب کارگزاران با یادی از آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، او را یکی از افرادی دانست که بیشترین هزینه را برای اهداف و فعالیت‏های سیاسی‏اش پرداخت کرده است. وی اضافه کرد: از طرفی هم نباید به صرف اینکه کسی در حزب است، پشتیبانش باشیم. هستند افرادی که نه‌تنها جزو حزب نیستند بلکه اصولگرای تندرو محسوب می‏شوند، اما می‌بینیم که از توانایی بالا برخوردارند و واقعا دلسوز کشور هستند. بنابراین باید حزب دقت داشته باشد که فردی را برای این سمت‏ها معرفی کند که بتواند خدمت کند و تشکیلات کاملا از او دفاع کند.

وی در پاسخ به سوال آقای مشتاق گوهری از اعضای حزب کارگزاران سیستان و بلوچستان درباره سیاست خارجی گفت: «ما به عنوان یکی از احزاب کشور باید از آقای ظریف وزیر امور خارجه بخواهیم که پیگیر حقوق کشور از رود هلمند و آب ورودی به دریاچه هامون باشد. چرا به تأثیر این مسأله در زندگی مردم سیستان و بلوچستان توجه نداریم. مسائل سیاست خارجی فقط منحصر به مسایل اتمی و تحریم‌ها نیست. استیفای حقوق قانونی کشور از همسایگان که متاسفانه با استفاده از درگیری ما در مسائل بین‌المللی سوء استفاده می‌کنند و اقتصاد و زندگی و محیط زیست مردم را تحت تأثیر قرار می‌دهد توجه کافی نداریم. چرا با افغان‏ها درخصوص سهمیه آب دریاچه هامون مذاکره قاطع نمی‏کنیم. بنابراین حزب می‌تواند در انتقال و تبادل مطالبات مردم نقشی اساسی ایفا می‏کند». آخرین سخن کرباسچی درباره تغییرات و ترمیم‏های دولت بود و از صحبت‏های حسن روحانی رئیس‏جمهور مبنی براینکه اگر کسی نمی‏تواند کار کند از دولت برود، یاد کرد. ولی اضافه کرد چرا زودتر تصمیم نمی‌گیرید؟ وزرا و مسئولانی که از کار آنها در حالت تثبیت راضی نیستیم چطور ماه‌ها آنها را متزلزل نگه می‌داریم؟

پس از سخنان کرباسچی، گردهمایی فصلی شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی با دبیران استانی یک ربع مانده به ساعت هفت به پایان رسید.

منبع: روزنامه سازندگی