عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران با اشاره به برخی گمانه زنی‌ها مبنی بر پایان ائتلاف اصلاح طلبان و اصولگرایان در انتخابات سال 98 معتقد است اگر بنا باشد کار ائتلافی، تشکیلاتی و منحصر در احزاب اصلاح طلب صورت گیرد باید اصولی و فراگیر عمل کرد و این در حالی است که بنا به شرایط خاص باید با بخش معتدلان اصولگرایان همکاری سیاسی صورت بگیرد که باید آن را به زمان خود موکول کرد.
به گزارش سایت کارگزاران، محمد عطریانفر پیرامون لزوم ادامه ائتلاف با راست میانه در دولت دوم روحانی به سوالات خبرآنلاین پاسخ داده که ادامه می‌خوانید:
آقای عارف اخیرا در گفت وگویی پیش بینی کرده‌اند که در انتخابات سال 98 ائتلاف اصلاح طلبان و اصولگرایان میانه رو ممکن است به پایان برسد. هرچند که هنوز تا انتخابات مجلس یازدهم فرصت زیادی باقی مانده است اما سوال اینجاست که طرح چنین موضوعی اساسا چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؟ چون به هرحال ائتلاف گذشته برای هردو جریان سیاسی این برکت را داشت که تندروها منزوی شوند.
قاعدتا استدلال فرمايش آقای عارف را باید از خودشان شنید که چرا چنین موضوعی را طرح کرده‌اند. اما اظهار نظر روی مباحث کلان، کلیدی و راهبردی نمی‌تواند اظهار نظر فردی باشد و حتما باید در زمان و درکانون جمعی اصلاح طلبان و با رعايت اقتضائات سياسى و البته با محوریت شخصیت‌های جامع الاطراف از جمله آقای عارف طرح شود.
اظهار نظرهای فردی بیش از آنکه ناشی از جمع بندی راهبردی و تشکیلاتی باشد به خاطر برخی از ارتباطات مقطعی و تماس‌هاى لحظه‌ای است که بعضی خبرنگاران عزيز در محافل یا مجالس ختم با شخصيت‌ها گفت وگو می کنند و در رسانه‌ها بزرگنمایی می‌شود. البته من تصور نمی‌کنم این اظهار نظر جناب آقای عارف که شما به آن اشاره کردید نشان دهنده نظر نهایی ايشان باشد. حتما قبل یا بعد از این اظهار نظر نکات و جملات دیگری را بیان کرده‌اند که نظر ایشان را بیشتر روشن می‌کند. بنابراین فکر نمی‌کنم این بحث خیلی نیاز به مانور داشته باشد. اگر هم آقای عارف چنین نظری داشته باشند باید در زمان مقرر و با حضور شخصیت‌های موثر جریان اصلاحات درباره آن تصمیم گیری شود.
البته آقای عارف هم تاکید کردند که درباره این موضوع هنوز تصمیم گیری نشده و باید در وقت خودش تصمیم گرفت. ولی قبل‌تر هم گلایه‌هایی از سوی عارف و دیگر اصلاح طلبان از افرادی داشتند که با لیست امید وارد مجلس شدند و بعد رودروی جریان اصلاحات ایستادند. با این پیش فرض‌ها اینکه این ائتلاف به پایان برسد بعید به نظر نمی‌رسد؟
درباره گلایه‌هایی که مطرح می‌شود حق با آقای عارف است. دوستانی که متکی بر یک گفتمان سیاسی مسئولیت و مقبولیت‌هایی را در عرصه انتخاباتی به دست می‌آورند باید به رفتارهای سیاسی و کردارهای درست تشکیلاتی پايبند باشند وگفت وگوهای خود را سامان يافته و همگرا مطرح کنند. من گلایه‌های آقای عارف را معطوف به این نکته می‌دانم. اما همانطور که خود آقای عارف اشاره کرده‌اند، این گونه اظهار نظرها، اظهار نظرهای فردی و گمانه زنی شخصى است. گمانه زنی آقای عارف هم قابل احترام است و نمی‌توان گفت چرا ایشان چنین صحبتی را مطرح کرده‌اند.
اگر هم قرار بر یک کار ائتلافی، تشکیلاتی و منحصر در احزاب اصلاح طلب باشد باید به گونه‌ای فراگير و اصولى عمل کرد و اگر هم قرار است بنا به اقتضائات و شرایط خاص با بخش معتدلان اصولگرایان همکاری سیاسی صورت بگیرد باید آن را به زمان خود موکول کرد.
فکر نمی کنید بهتر نبود که موقع ورود لیست امید به مجلس مرزبندی های دقیق صورت بگیرد؟
آنچه برای ما در فعليت امر اهمیت دارد واقعیتی است که شکل گرفته است. واقعیتی که وجود دارد این است که فراکسیون امیدی شکل گرفته و مرکب از اصلاح طلبان و جمعی از مستقلان است. من اینکه الزاماً همه نیروها باید در یک سری موضوعات هم فکر و هم نظر باشند را در فعالیت‌ها و رقابت‌های سیاسی به رسمیت نمی‌شناسم. من برای یک رقابت شرافتمندانه و مبتنی بر اخلاق بین یک جریان اصولگرای معقول و جریان اصلاحات احترام قائلم. فکر می‌کنم برای رقابت منطقی که فعلاً در مجلس وجود دارد باید احترام قائل شویم.
از نگاه خودتان در انتخابات 98 دوباره ائتلاف صورت می‌گیرد یا آنکه همچون انتخابات شوراهای 96 اصلاح طلبان یکدست وارد کارزار می‌شوند؟
تصمیم گروه‌هاى فعال دو جناح سیاسی كشور که با هم در رقابت‌اند، تحت تاثیر رفتارحقوقى و شیوه احرازصلاحيت داوطلبان ازسوی هیات‌های نظارت و شورای نگهبان است. اگر شخصیت‌های کلیدی، توانمند و مطرح در اصلاحات که می‌توانند در پارلمان تاثير ملى داشته باشند در بحث احراز صلاحیت‌ها دچار مشکل نشوند، طبعا بهترین شکل این است که یک رقابت گفتمانی مستقل براى اصلاحات صورت بگیرد و به تبع آن انتخابات هم باشکوه هرچه تمام برگزار شود. نفس این رقابت‌ها می‌تواند در گسترش بیشتر حضور مردم مؤثرباشد. اما اگر تایید صلاحیت‌ها مثل دوره‌های پیشین با سیاست‌های انقباضی روبرو باشد و در رد صلاحیت‌ها به طور فراگير شاهد حذف گسترده باشيم، چه بسا اصلاح طلبان باید تدبیر دیگرى اتخاذ کنند.
علت طرح موضوع هم این است که ما هیچ وقت نباید صحنه انتخابات را ترک کنیم. پایه مردم‌سالاری نظام حکم می‌کند در هر شرایطی صندوق رای را ترک نکنیم. اگر قرار بر قهر و فاصله گرفتن باشد آسیب‌های جبران ناپذيرى به جاى خواهد گذاشت. در طول این چهل سال همواره بر این تاکید شده که باید اعتمادسازی کنیم و گفت وگوهای خوبی با نهادهای مسئول داشته باشیم تا اگر ذهنیت‌های مساله داری وجود دارد آن را اصلاح وترميم کنیم.
آقای عبدی در جایی این سوالات را مطرح کرده‌اند که آیا جریان اصلاح طلب نیازمند راهبرد جدید، خط مشی و حتی تشکیلات جدیدی هست؟ با محتوایی و ساختاری که اکنون جریان اصلاح طلب دارد آیا این جریان می‌تواند به موفقیت‌های بیشتری برسد یا خیر؟ شما به این سوالات چگونه پاسخ می‌دهید؟
قطعا فرمایش آقای عبدی و طرح سؤال ايشان درست است. رفتارهای سیاسی جریان اصلاحات هم اکنون با ساز و كارجبهه ای است. حتی اگر رفتار اصلاح طلبان به صورت حزبی هم مى‌بود و احزاب می‌خواستند نقش مستقل ایفا کنند باید نگاهشان به ترقی و تعالى در آینده باشد. این نگاه حکم می‌کند که همیشه در رفتارهای مان به روز عمل کنیم و اگر در گذشته رویکردهایی داشتیم که تناسبی با زمان حال ندارد باید آن را اصلاح کنیم. این امر معقولی است که باید در سیاست ورزی هم آن را پذیرفت.
این نگاه شبیه آن چیزی است که آقای قالیباف درباره جناح خود گفتند و نامش را نواصولگرایی گذاشتند؟ یعنی نواصلاح طلبی هم دارد مطرح می‌شود؟
اصلا بحث نواصلاح طلبی و عبور از گذشته نیست. عرض من این است که هر جریان و ياحزب سیاسی در سیاست‌های عملی خود باید به اقتضای زمان، اقدام كند وتدابیر خاص بیندیشد. این به معنای تعطیلی سیاست‌ها و ساختارهای گذشته نیست. اصلاحات به مفهوم تئوريك همیشه به ما حکم می‌کند که باید به اقتضای زمان حرکت کنیم. عرض بنده و فرمایش آقای عبدی تناسبی با فرمایش آقای قالیباف ندارد.
منبع: خبرآنلاین