تدوین نقشه راهی در راستای تکوین جریان اصلاحات در معادلات قدرت، نیاز عاجلی به مشارکت شخصیت‌های ملی در داخل و خارج از کشور که سهمی از مطالبات آنان را نیز در دل خود سهیم کند، دارد. در تبیین این راهبرد از در انداختن طرحی نو از اصلاحات در راستای یک استراتژی جدید پرده برداشته شده است. اینک اصلاح‌طلبان با بهره‌گیری از ظرفیت و همه توانایی‌های مستتر در کالبد صیقل یافته آنان که ماحصل تقابل و تصادم‌های پی در پی در میدان خطیر سیاست، سرمایه‌گذاری کرده تا طرحی از آشتی با مردمی که با اصلاحات همراهی داشته و در بزنگاه‌های پرتلاطم سیاسی چیزی کم نگذاشتند، در اندازند. «سیدحسین مرعشی»، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران در تاملات و مواضع سیاسی اخیر خود در همین راستا، گام برداشته و در تاملات نظری و عملی خود بر همین راهبرد تاکید داشته و دارند. مرعشی در تبیین و تحلیل خود از مشی سیاسی موجود با هر گونه سیاستی که مبتنی‌بر نگاهی تک ساحتی و غیرتکثرگرا باشد، مرزبندی داشته و در این راستا معتقد است که «سیاست در ایران معادله خطی و تک‌مجهولی نیست». این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در تبیین راهبرد جدید خود از سیاست‌ورزی اجماع‌گرایانه دفاع کرده و طرح این ایده که «اصلاح‌طلبان در برابر وضع موجود می‌توانند، خطی عمل کنند و بگویند اگر اصلاحات ۱۵گانه خاتمی اجرا شد، ما هم در سیاست فعال می‌شویم، وگرنه فعال نمی‌شویم» از یک واقعیت در اتمسفر سیاسی ایران پرده برمی‌دارد و در این راستا اذعان کرده که «واقعیت این است که شرایط بسیار پیچیده شده و با این روش نمی‌توان با این وضعیت برخورد کرد». این فعال سیاسی با سابقه در طرح تبیین و تلقی جدید خود که ناظر بر نفی اعمال و سیاست‌هایی است که به نوعی بیانگر نفی نگرش «خطی» در سیاست‌ورزی جدید و خوانش بدیع از آن منتقدان را «وادار به دیدن متغیرهای موجود و نگاه به آن دعوت می‌کند و در این راستا نقبی به مسائل اقتصادی می‌زند و می‌گوید «در بخش اقتصاد در سال ۹۲ مشاهده کردیم که در اثر تحریم‌های شورای امنیت، تورم طبق آمار رسمی به ۳۶ درصد رسیده بود. البته آن تحریم‌ها به نسبت تحریم‌های بعدی کمتر بودند؛ مثلاً اجازه فروش یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه نفت خام داده بودند که دولت ایران بتواند مواد غذایی و دارو خریداری کند چیزی شبیه برنامه نفت در برابر غذا در عراق!»
دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران با استناد به متغیرهای موجود در اقتصاد ایران که متاثر از تحریم‌های بین‌المللی چه آثار وخیمی از خود بروز داده، اشاره می‌کند که «پس از امضاء برجام در سال‌های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ تورم به ۱۱ و ۱۲ درصد رسید. اما از سال ۱۳۹۷ و با شروع تحریم‌های حداکثری ترامپ، تورم مجدداً روند افزایشی به خود گرفت و در سال ۱۳۹۸ تورم به بالای ۴۰ درصد رسید. در مقاطعی از این دوره، فروش نفت خام کمتر از ۲۰۰ هزار بشکه در روز بود و مجموع درآمد ایران در این سال ۵ میلیارد دلار شد، در حالی که ایران برای تامین مواد غذایی و دارو دست‌کم به ۲۵ میلیارد دلار ارز نیاز دارد». مرعشی با طرح مسائلی که ذیل متغیرهای موجود در اقتصاد ایران زخم خورده از آثار تحریم‌های بین‌المللی است، از یک‌سو قدرت رسمی و از سوی دیگر، طیفی از منتقدان سیاسی اصلاح‌طلبی که تحریم‌های بین‌المللی را فاقد اثربخشی موثر در اقتصاد ایران ارزیابی می‌کردند و به‌نوعی در منظومه کاسبان تحریم تعریف می‌شدند را به تامل در آثار زیان‌بار تحریم‌ها وامی‌دارد و به‌صراحت می‌گوید که «وقتی می‌بینیم که سیاست خارجی چنین شوک منفی بر اقتصاد ایران دارد، چرا فکری به حال این معضل نشده و چرا به سمت حل مساله نرفته‌اند. در بهمن ۱۳۹۹ آقای روحانی موفق می‌شود مقدمات احیای برجام را فراهم کند و این امکان وجود داشت که پس از دو سال تورم بالای ۴۰ درصد تورم کاهش پیدا کند. اما صرفاً به دلیل ادعاهای بی‌پایه افرادی نظیر باقری که هم‌اکنون مسئول پرونده هسته‌ای است و همچنین با وجود افرادی چون جلیلی، احیای برجام متوقف شد». وی افزود: «این آقایان مدعی بودند که تیم مذاکره کننده امتیاز داده‌اند و امتیازی نگرفته‌اند و اگر ما مقاومت کنیم، غرب امتیاز خواهد داد. نتیجه این شده که در سال ۱۴۰۰ تورم به بالای ۴۵ درصد و در سال ۱۴۰۱ به حدود ۵۰ درصد رسید و برآوردها در مورد ۱۴۰۲ بیش از این رقم است. در نتیجه این شرایط، حجم اقتصاد ایران که ۱۳۹۷/۱/۱ بالغ بر ۵۰۰ میلیارد دلار بود، در ۱۴۰۲/۱/۱ به ۱۸۰ میلیارد دلار کاهش یافت. در همین فاصله، حجم اقتصاد امارات از ۴۵۰ میلیارد دلار به ۶۰۰ میلیارد دلار و حجم اقتصاد عربستان از ۸۰۰ میلیارد دلار به ۱۰۰۰ میلیارد دلار رسید. همین شرایط در دیگر شاخص‌های اقتصادی نیز قابل رصد است.» مرعشی در تبیین و تحلیل خود مجموعه این آمارهای ساختگی را که «نتيجه همان ادعاها و مذاکرات بی‌نتیجه‌ای می‌داند که به آن دامن زده‌اند»، می‌افزاید که «در نتیجه این شرایط، منتقدان دیروز برجام، امروز در آرزوی رسیدن به همان برجامی هستند که روزی آن را لعن می‌کردند. امروز یک راه این است که با همان سیاست و متأثر از همان نیروهای بی‌مسئولیت، کشور اداره شود، راه دیگر فروپاشی ساختارها و افتادن کشور به دست اپوزیسیون خارج کشور است. این گروه، شباهت زیادی به اپوزیسیون عراق دارند که به از سقوط صدام این کشور را در اختیار گرفتند. بهترین و سالم‌ترین سیاستمداران عراقی تربیت‌یافتگان ایران بودند. مابقی سیاستمداران یا نوکر انگلیس بودند، یا جیره‌خوار آمریکا یا وابسته عربستان و ترکیه. عراق پس از صدام سیاستمدار ملی نداشت که بتواند صحنه کشور را مدیریت کند». این فعال سیاسی اصلاح‌طلب شائبه تکرار یا واقعیت موجود در مثال عراق برای ایران را وحشتناک ارزیابی کرده و در منظومه تحلیل‌های واقع‌گرایانه خود در این راستا، اذعان کرد «افرادی هستند که در داخل یا خارج ایران از شخصیت‌های مستقل و برجسته علمی، فرهنگی، سیاسی یا اجتماعی هستند که در داخل کشور در حاشیه هستند و رضایتی از شرایط موجود ندارند و آنها که در خارج کشور هستند، وابسته‌های بیگانه نیستند». دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی ایران، برآورد انتقادی عبود از مواجهه جریان‌های قدرت با این دو طیف شخصیت‌های سیاسی و علمی و دانشگاهی دارای وجاهت علمی همراه با وطن‌پرستی و داشتن دغدغه از دور و نزدیک برای کشور را این‌گونه تحلیل می‌کند که «این جمع که برآورد من حدود ۲ هزار نفر است، آیا باید بشینند تا جریان پوزیسیون و اپوزیسیون کشور را از بین ببرند یا اینکه می‌توانند با گفت‌وگو به راهکاری برسند؟» مرعشی در پایان و در راستای یک طرح پیشنهادی مشخص که رسالت سیاسی آن را بر عهده حزب کارگزاران سازندگی گذاشته، بیان کرده که «احزاب کارگزاران می‌تواند طی یک فراخوان و با فراهم کردن یک محیط حقیقی با مجازی دو طیف مذکور را به گفت‌وگو دعوت کرده تا بتوانند راهکارهای خود را برای مشکلات مختلف کشور ارائه کنند». مرعشی در ادامه و با بیان اینکه در ماه‌های گذشته نشست‌های مختلفی از سوی طیف‌های گوناگون سیاسی برگزار شده، نسبت به مواضع اتخاذ شده از سوی این طرف‌های گفت‌وگو یادآور شده که «هیچ راهکاری برای حل مسائل در میان این گروه‌ها نمی‌بینیم. فقط می‌گویند جمهوری اسلامی برود و برنامه‌ای برای مشکلات ندارند.»
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در پایان و با اتکا به اینکه چگونه باید به ایجاد یک فضای جدید سیاسی که تمامی طرف‌های گفت‌وگو و وفاداران به ایران اسلامی در آن مشارکت داشته باشند، اذعان کرده که « ظرفیت افراد با تجربه و سالم و متخصص که به ایران، مردم ایران و در نهایت به تغییر و اصلاح شرایط موجود وفادار هستند را فعال کنیم تا با جمع‌آوری تجریبات آنها امکان یافتن راهکارها ایجاد شود.»
منبع: روزنامه سازندگی