محمد هاشمی، عضو سابق شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

خوشبختانه به نظر می‌رسد روند استیضاح وزرای کشور متوقف شده است. مدتی بود که برخی از نمایندگان مجلس برای تحت فشار قراردادن دولت استیضاح وزیران را یک به یک در دستور کار قرار داده بودند. مجلس پس از رای به استیضاح وزرای کار و اقتصاد همچنان به دنبال این بود که برای بررسی شرایط کنونی، وزرای دیگری را به صحن علنی بکشاند و دولت را فلج کند. روند استیضاح وزرا نشان می‌داد که نمایندگان برعکس آنچه می‌گویند و انجام می‌دهند توجهی به مشکلات کشور ندارند. در نتیجه استیضاح وزرا بی‌اینکه نتیجه‌ای داشته باشد و به وضعیت مطلوب منجر شود، پایان می‌یافت. مشکلات فعلی کشور، مشکلات این دولت نیست. مشکلات ریشه‌داری است که از 15 سال پیش به این سو آغاز شده و تاکنون ادامه داشته و هیچ‌کس نیز توجهی به آنها نکرده است. به همین دلیل اکنون ملت و کشور در چنین وضعیتی قرار گرفته‌اند. در زمان دو دولت آقای احمدی‌نژاد حجم نقدینگی چهار برابر افزایش یافت و قدرت پول ملی یک چهارم کاهش پیدا کرد. همچنین نرخ دلار از 600 تومان به 3700 تومان رسید. اما در چنین شرایطی هیچ نهادی مانند مجلس و دیگر ارگان‌ها صحبتی در اینباره به میان نیاورد و در صدد بیان مشکلات و رفع آنها برنیامد. متاسفانه دولت‌های یازدهم و دوازدهم هم حجم نقدینگی را کنترل نکردند و همان راه احمدی‌نژاد را رفتند و سیاست تزریق پول به جای ایجاد فرصت شغلی و حمایت از تولید و جلوگیری از قاچاق را پیش گرفتند. بنابراین یک مرتبه حجم نقدینگی در جامعه افزایش یافت و باعث کاهش قدرت پول ملی شد. مشکلات فعلی کشور ناشی از عدم حساسیت به افزایش نقدینگی است. بنابراین مشکلات کشور در عملکرد یک وزیر یا یک قوه خلاصه نمی‌شود و اینگونه نیست که بگوییم قوه مجریه به تنهایی مقصر است؛ بلکه مجموعه شرایط کشور اعم از عدم نظارت مجلس هم در دوره ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد و روحانی در این مورد دخیل است. لذا مجلس باید افزایش نقدینگی در جامعه را کنترل و به طرف تولید هدایت می‌کرد که این کنترل و نظارت در هیچ یک از قوا صورت نگرفت. وقتی بحث بانکداری و بانک مطرح می‌شود، حساسیت نظارت بر آنها قوت می‌گیرد، بانک‌هایی که بیشترین مشکلات را در سال‌های اخیر ایجاد کردند و به تعبیر بانکی یک شبه 1000 میلیارد تومان خلق پول کردند چه نظارتی بر آنها وجود دارد؟ آیا مشخص است که بانک متعلق به چه کسی است و سهامداران آن مشخص هستند و به وضعیت آنها رسیدگی شده است؟ بانکی که به جای بانک‌داری به سمت بنگاه‌داری رفته است باید وضعیتش روشن شود. متاسفانه اکنون بانک‌هایی هستند که به سمت هتل‌داری هم رفته‌اند و در این زمینه فعالیت گسترده دارند اما نظارتی روی عملکرد آنها وجود ندارد. پس چنین مواردی ارتباط چندانی به یک وزیر و وزارتخانه ندارد که صرفا برای رفع مشکلات آنها تحت فشار قرارگیرند. اگرتعداد بیشتری از وزرای دولت دوازدهم هم استیضاح شوند نه‌تنها مشکلی حل نمی‌شود، بلکه بر مشکلات هم افزوده خواهد شد. لذا نباید وزارتخانه‌ای در این شرایط حساس شش ماه بدون وزیر بماند تا وقتی که برای آن جایگاه فرد دیگری معرفی شود.مجلس برای توجیه استیضاح وزرای دولت به این بسنده می‌کند که دارد از حق طبیعی خود استفاده می‌کند. هیچ‌کس منکر حق مجلس نیست، اما این حق باید در شرایط مناسب کشور و در یک بستر کارآمد ایفا شود. نه در شرایطی که کشور در صحنه بین‌المللی با توطئه دشمن مواجه است و درصدد این است که بین مسئولان و مردم و مسئولان و مسئولان تفرقه ایجاد کند. دشمن انسجام و وحدت ملی را هدف قرار داده است. در سایه تفرقه تصور می‌کند که می‌تواند برنامه‌های خصمانه خود را بهتر پیش ببرد. در این شرایط هیچ نقطه مثبتی در استیضاح و ایجاد کدورت و اختلاف بین مسئولان وجود ندارد. به تعبیر امام(ره) اگر همه با هم باشند از این شرایط عبور خواهیم کرد. ایجاد انسجام و وحدت ضروری است و نباید نمایندگان، وزرا و قوه‌قضائیه را متهم کرد، بلکه باید اختلافات کنار گذاشته شود و در ایجاد همکاری و همدلی تلاش شود.

تضعیف قوا و مسئولان راه حلی را پیش پای مشکلات نمی‌گذارد. هر نهاد و ارگانی باید از وظایف و اختیارات قانونی خود در موارد لازم استفاده کند اما درک شرایط فعلی هم باید وجود داشته باشد. باید همه با هم همکاری و این را درک کنند که مشکلاتی کشور دارد با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند به تازگی در دولت دوازدهم ظهور نیافته است بلکه از دولت نهم در سال 84 شروع شده و اکنون به اینجا رسیده است. بنابراین نباید همه مشکلات موجود را سر یک وزیر و دولت آوار کرد، باید منطقی فکر کرد و از ریشه به مشکلات رسیدگی شود. راه حل رفع مشکلات هم این است که باید نقدینگی جذب تولید شود. رییس بانک مرکزی طی اظهاراتی درباره کم کردن حجم نقدینگی و هدایت آن به سمت تولید به ایستادگی و مقاومت اشاره کرده است که ضرورت دارد برای ایستادگی و مقاومت بستر مناسبی فراهم شود تا نقدینگی‌ها به سمت تولید سوق یابد و اشتغال و رشد اقتصادی مولد به وجود آید و به شدت از سیاسی کردن مسائل پرهیز شود.

منبع: روزنامه سازندگی