شهربانو امانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

پیش از هر سخنی باید یادآوری کنیم که حضور اصلاح‌طلبان در انتخابات آتی ضروری و البته حتمی است. با این‌حال به نظر می‌رسد در این بین 10 نکته باید برای انتخابات پیش‌رو مد نظر باشد:

1 وعده‌های قابل تحقق؛ وعده‌های بسیاری از دولت دوم بر زمین مانده و نباید از یاد برد که بخشی از این کوتاهی و عدم تحقق به پای اصلاح‌طلبان نوشته می‌شود. طبیعی است که مردم وعده‌های محقق نشده را می‌بینند و آن را به پای جریان اصلاحات و اصلا حطلبان می‌نویسند. بنابراین جریان اصلاحات باید در انتخابات پیش‌رو وعده‌ای به مردم بدهد که از توان لازم برای تحقق آن برخوردار باشد. اصلاح‌طلبان باید از تجربه چند سال گذشته درس بگیرند و وعده ندهند.

2 تدوین گزارش مدون از دستاوردها و محدودیت‌ها؛ جریان اصلاحات به عنوان جریانی که همواره بر شفافیت تاکید داشته باید گزارش عملکردی از آنچه در سال‌های گذشته در مجلس و دولت و شورای شهر به دست آورده به مردم ارائه دهد. این گزارش باید شامل دستاوردها و تغییراتی باشد که از زمان ورود آنها به این نهادها ثبت شده است به این معنی که تغییرات شرایط این نهادها و خروجی آنها زیر سایه ورود جریان اصلاحات یا کاندیداهای حامی این جریان باید به صورت روشن بیان شود. در این بین اگر محدودیتی برای تحقق اهداف آنها وجود داشته باشد این محدودیت‌ها نیز شرح داده شود.

3 قبول اشتباه راهبردی در ائتلاف؛ جریان اصلاحات باید قبول کند که گام اشتباهی برای انتخابات مجلس دهم برداشته و از درون نیازمند بازسازی است. مقاومت برای این بازسازی و عدم قبول این واقعیت تنها ما را عقب می‌اندازد. اصلاح‌طلبان با هدف حذف جریان تندروی پایداری از مجلس دهم با جریانی وارد ائتلاف شدند. در بدو ورود به مجلس از روزهای ابتدایی کار مجلس دهم این جریان نه‌تنها وعده‌هایش به مردم را فراموش کرد بلکه حتی بدیهیات که رعایت اخلاق و وفاداری به عهد و پیمان بود را نیز زیرپا گذاشت. به همین دلیل این جریان باید در وهله نخست اشتباهاتش را بپذیرد و سپس کاملا صادقانه و شفاف با مردم به گفت وگو بپردازد و درباره دلایل این انتخاب و آنچه که گذشت به جامعه توضیح دهد. زیرا آنچه که مردم را بسیار آزرده‌ خاطر کرده بدعهدی عملکرد فراکسیون امید است.

4 جایگزینی چهره‌ها ممنوع! شورای عالی سیاستگذاری باید به آسیب‌شناسی عملکرد اصلاح‌طلبان در طی سال‌های گذشته به ویژه در مجلس بپردازد و نباید در انتخابات پیش‌رو، به هر دلیلی به ویژه به خاطر ردصلاحیت از نیروها و جریان‌های‌ دیگر در لیست‌های خود استفاده کند. در مجلس با این دغدغه به دنبال هدف «افزایش نماینده در پارلمان» از طریق لیست رفتیم اما امروز می‌دانیم و مکرر نیز تکرار کرده‌ایم که 50 نماینده توانمند بهتر از 100 نیروی اصلاح‌طلب بی‌اثر در مجلس است. یارگیری استراتژی مهم و مناسبی است اما اصلاح‌طلبان نباید به جریا ن یا چهره‌هایی متوسل شوند که هیچ احساس پایبندی نسبت به مانیفست اصلاح‌طلبی ندارند.

5 ذ ینفع نمی‌تواند ناظر باشد؛ افرادی که در سیاستگذاری حضور دارند و راهبردها را تدوین می‌کنند نباید وارد عمل شوند. حداقل تجربه مجلس دهم این موضوع را به خوبی نشان داد!

6 پایان سناریوی بد و بدتر؛ پس از 4دهه نباید همچنان مسئله انتخاب میان بد و بدتر مطرح باشد و با این روحیه و رویکرد دست به انتخاب بزنیم. چراکه این پرسش به میان می‌آید آیا در این کشور به هیچ روی فرد اصلح و خوب وجود ندارد. نهادهای نظارتی برای یکبار هم که شده باید حلقه‌ها ی‌ بسیار سخت و محدود خود را به روی مردم باز کنند تا بیش از این به دلیل انتخاب میان بد و بدتر به کشور هزینه تحمیل نشود.

7 بازسازی اعتماد عمومی؛ این دغدغه و نگرانی که مردم در انتخابات شرکت نمی‌کنند و یا این موضوع که آراء خاکستری دیگر پای صندوق نمی‌آید نشان از این دارد که اعتماد عمومی در نازل‌ترین سطح ممکن قرار دارد اصلاح‌طلبان باید یک رویکرد جدید ارائه دهند. جریان اصلاحات باید مسئله برخی نظارت‌ها را حل کند و حتی اگر لازم شد برای حل نوع نظارت در انتخابات استصوابی باید با روسای سه قوا وارد تعامل شود.

8 بازسازی گفتمان درو نجریانی اصلاح‌طلبی؛ اصلاح‌طلبی ناگزیر به بازسازی گفتمان درو نجریانی خود است. تئوریسین‌های‌ جریان اصلاحات اکنون باید ببینند که جامعه ایران از چه مسائلی رنج می‌برد و به دنبال چیست، بر همان اساس در آرایش سیاسی و اقتصادی گفتمان اصلاح‌طلبی اقدام کنند.

9 توجه به مطالبات اقشار ضعیف؛ طی سال‌های اخیر تا حدی روابط اصلاح‌طلبان با طبقات مختلف جامعه به ویژه اقشار ضعیف بهبود یافته است. به هر روی، در مناطق مختلف شهر تهران با مردم جلساتی برگزار شد اما این جلسات بیشتر انفرادی بود تا ارتباطات سیستماتیک جمعی. از این رو، لازم است که اصلاح‌طلبان روابط‌شان را با این بخش از جامعه تقویت کنند.

10 ترغیب طبقه متوسط؛عدم حضور طبقه متوسط، نهادهای مدنی و نخبگان در انتخابات پیش رو، منجر به روی کار آمدن مجلسی ضعیف‌تر و غیر پاسخگوتر خواهد شد. باید به ترغیب طبقه متوسط برای شرکت در انتخابات رو آورد.

منبع: روزنامه سازندگی