فرزانه ترکان، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
درباره موج جدید انتقادات به عملکرد شورای عالی اصلاح‌طلبان ابتدا باید این نکته را یادآور شوم که اگر ما خود را اصلاح‌طلب می‌دانیم و به اصلاحات در سیستم‌های مختلف فرهنگی اجتماعی و واقتصادی معتقدیم، باید به اصلاح خود جنبش اصلاحات نیز اعتقاد داشته باشیم. اگر بدنه اصلاحات که خودمان هم جزیی از این بدنه هستیم انتقادی وارد می‌کند نباید مورد هجمه قرار بگیرد. چراکه این انتقادات در جهت پیشرفت و اصلاح مسیر و پرهیز از تکرار اشتباهات و مشکلات گذشته است. بنابراین باید اجازه بدهیم در درون اصلاحات همه نظرات طرح شده و به شور گذاشته شود و بهترین مسیر و بهترین پیشنهادات را انتخاب کرده و به کار بگیریم. البته که این امر نباید مستمسک مخالفان جبهه اصلاحات شود. چه آنکه برخلاف نگاه پایداری‌ها و مخالفان اصلاح‌طلبان که تلاش می‌کنند این جریان خودانتقادی در جبهه اصلاحات را حمل بر تشتت و تفرقه کنند، این اتفاق بخشی از روند ارزیابی و پایش جنبش اصلاحات و رفع اشکالات و حرکت به مسیر کم اشتباه‌تر از قبل است. واقعیت این است که بی‌آنکه منشور اصلاحات تدوین شود و یا مشخص شود که این منشور از کسانی که به نام اصلاح‌طلب وارد مجلس می‌شوند چه خواسته‌ای دارد؟ در بعد اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی چه مطالباتی دارد؟ تنها با دستانی بسته لیست‌های انتخاباتی بسته شد. آن هم در شرایطی که همه افراد شاخص رد صلاحیت شدند و ما ماندیم و افراد و چهره‌های کمتر شناخته شده و یا شناخته‌نشده که فقط برای ورود به لیست اصلاح‌طلبان ابراز تمایل گردند. اما نقدی که بعد از این به شورای عالی اصلاح‌طلبان وارد است این است که این شورا نه پروتکلی برای این افراد نوشت و نه این افراد را تحت پایش و ارزیابی قرار داد و نه حتی رهبری مشخصی برای این کار در نظر گرفت. این سخن آقای عارف که گفتند ما در مجلس اعتقاد به دیدگاه‌های دموکراتیک داریم حرف چندان جامعی نیست. در تمام دنیا احزاب وقتی در مجالس فراکسیونی تشکیل می‌دهند در آن فراکسیون به نتیجه می‌رسند و بزرگان فراکسیون افکار و ایده‌ها و تحلیل‌هایشان را به افراد کم‌تجربه‌تر انتقال می‌دهند و بعد در مجلس می‌توانند به شکلی قوی روی موضوعی نظر منفی یا مثبت را اعمال کنند. اینکه ما اعضای فراکسیونی را رها کنیم و آنها اجازه داشته باشند با دیدگاه‌های فردی موضع‌گیری کنند روند غلطی است و هیچ شاخص حزبی آن را تایید نمی‌کند. انتقادات دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی و دبیر کل حزب اتحاد ملت و خیلی دیگر از اصلاح‌طلبان در این جهت است که شورای عالی اصلاحات باید ارزیابی دقیق‌تری از عملکرد نمایندگان انجام می‌داد و خودش باید دارای پرورتکل‌هایی می‌بود که این افراد را راهنمایی و رهبری کند که این اتفاق نیفتاده است. نکته دیگر کنار رفتن برخی افراد شاخص از ترکیب شورای عالی اصلاح‌طلبان است که البته من اعتقاد ندارم این به دلیل ضعف مدیریتی این شورا بوده است. بلکه متاسفانه تهدید‌های امنیتی و برخوردهای امینتی با برخی افراد شاخص اصلاح‌طلب باعث پرهیز این افراد از حضور در شورای عالی شده است. این باعث شده شورای عالی نقاط قوت خودش را از دست بدهد و ما از حضور افراد صاحب فکر و اندیشه محروم شویم. اگر شرایط به گونه‌ای پیش برود که این افراد بتوانند وارد شورای عالی شوند و به آقای عارف در مدیریت این شورا کمک کنند این شورا برای انتخابات مجلس می‌تواند حضوری توانمند داشته باشد. اینکه رهبری این شورا به دست چه کسی باشد تصمیمی است که باید شیوخ اصلاحات و به خصوص آقای خاتمی که همه ما ایشان را به عنوان فردی صاحب ایده و صلاحیت قبول داریم، اتخاذ کنند. من فکر می‌کنم آقای عارف باید اجازه دهد اکثریت برای ریاست این شورا تصمیم بگیرد. تصمیم‌گیری در فضایی تعارف‌آلود باید کنار گذاشته شود و هر کسی که توانمندتر است و در میدان سیاست توانمندی رهبری بهتری دارد باید انتخاب شود. شاید این فرد باز هم عارف باشد اما موضوع این است که باید اجازه داده شود تا ارزیابی جدی برای یافتن رهبری قوی در شورای عالی مطرح شود. متاسفانه تا کنون بدون رایزنی و بدون اینکه اجماع فکری اتفاق بیفتد درهمان روز انتخابات رئیس شورای عالی اصلاح‌طلبان گفتند موافقین ریاست آقای عارف دست‌ها را بالا ببرند. در حالی که‌ای کاش اجازه داده می‌شد دو یا چند نفر دیگر هم کاندید می‌شدند و آنها برنامه‌ها و راهبردهایشان را طرح می‌کردند و گزینه مناسب از میان آنها انتخاب می‌شد. با همه اینها این سخنان آقای عارف که انتقادات را شخصی دانسته وارد نیست. هیچ کس خصومت شخصی با ایشان ندارد. آقای عارف شخصیتی فرهیخته است و ما به ایشان احترام زیادی قائلیم اما انتقادات در جهت اصلاح جنبش اصلاحات است و به هیچ وجه موضوع شخصی نیست.
منبع: روزنامه سازندگی