سید افضل موسوی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
کمتر از یک سال تا انتخابات ریاست‌جمهوری باقی مانده و اصلاح‌طلبان هنوز از خلسه شکست در انتخابات مجلس بیرون نیامده‌اند. متاسفانه اصلاح‌طلبان در مواجهه با مسائل انتخاباتی گاه دچار افراط و گاه دچار تفریط می‌شوند و چون یک سیاســت متعادل و مشــخصی را در پیش نمی‌گیرند، عمدتا دچار حرکت‌های سینوســی هســتند. گاهی جلو می‌رونــد، گاهی عقب می‌مانند؛ گاهی کم‌کاری می‌کنند و گاهی بیش از حد سینه چاک می‌کنند. مهمترین پیامد این عدم تعادل ناامیدی جامعه از ما اصلاح‌طلبان است. طبیعی اســت که با این ناامیدی ما نمی‌توانیم از مردم انتظار داشته باشیم پای صندوق رای بیایند.
تشکیل یک حزب یا گروه سیاسی انگیزه‌ای جز سهیم شــدن در قدرت و خدمت بهتر به مردم ندارد. اگر بخواهیم در این کشور حضور سیاسی داشته باشیم و در قدرت سهیم باشــیم و به درســتی به مردم خدمت کنیم باید خط مشی مستمر و با چشم‌انداز طولانی‌مدت انتخاب کنیم. اگر بتوانیم چنین برنامه بلندمدتی را برای خودمان تعریف کنیم می‌توانیم به تدریج در مسیر رســیدن به آن حرکت کنیم. در همه دنیا احزاب قدرتمندی که در انتخابات شــرکت می‌کنند و البته تعدادشان معمولا از سه حزب فراتر نمی‌رود، یک خط مشی بلندمدت را دنبال می‌کنند و به همین دلیل حضور آنها در هر دوره انتخابات با کیفیت یکسانی همراه است. یعنی اینطور نیست که یک دوره با انتخابات قهر کنند و آن را تحریم کنند و یک دوره در انتخابات بیش‌فعال شوند. آنها همیشه در هر انتخابات چه پیروز شوند و چه شکست بخورند فعال هستند و تلاش می‌کنند هدفشان را به خوبی برای مردم تبیین کنند. ممکن است مردم دوره‌ای به این برنامه‌ها رای ندهند اما این احزاب وظایف خودشان را بدون تعطیلی دنبال می‌کنند.
متاســفانه در کشور ما به خصوص اصلاح‌طلبان فراز و فرود زیادی دارند و این به نظر من مهمترین ضعف آنهاست. به هرحال لازم اســت اصلاح‌طلبان خط مشــی درســتی انتخــاب کنند، هدف عالی برای خودشــان تعریف کنند و همواره برای رسیدن به آن هدف تلاش کنند. برای رسیدن به قدرت راهی جز صندوق رای وجود ندارد. البته در مسیر رسیدن به آن موانع زیادی هم وجود دارد اما باید به تدریج با مذاکره و مفاهمــه موانع را برطرف کرد. در غیراین صورت گوش هیچ مقامی بدهکار تصمیمات قهرآمیز ما نخواهد بود. اگر ما ادعای اصلاح‌طلبی داریم، اصلاح با قهر و تحریم و.. صورت نمیگیرد. اصلاح همیشه نیازمند پایمردی، ثبات قدم و در واقع مقاومت اســتمراری است. همانطور که سعدی بزرگ می‌گفت صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند. بر اثر صبر نوبت ظفر آید.
آنچه تا اینجا گفتم و نقص مهم اصلاح‌طلبان محسوب می‌شود موجب ناامیدی مردم از اصلاح‌طلبان شده است. اگر در یک سال آینده اصلاح‌طلبان با همین فرمانی که تا اینجا آمده‌اند پیش بروند چشم‌انداز روشنی در انتظار آنها نخواهد بود. حتی ممکن است راه ائتلاف با اصولگرایان میانه‌رو را برگزینند. اما اگر با جدیت به دنبال حضور در انتخابات باشند و همه با هم متحد شوند می‌توانند کاندیدای مستقل خودشان را داشته باشند و پیروز هم بشوند. هیچ چیز بعید نیست. اگر اصلاح‌طلبان بتوانند درست عمل کرده و مردم را ناامید نکنند می‌توانند نامزد مســتقلی داشته باشند؛ به شرط آنکه دچار تفرقه نشــوند پیروزی‌شان حتمی است. البته در کنار سایر الزامات داشــتن ساز و کار مناسب انتخاباتی هم از اهمیت زیادی برخوردار است.
در همه دنیا وقتی تشــکیلاتی برای حضور در انتخابات ایجاد می‌شــود و بعد نتیجه‌ای به دســت نمــی‌آورد و در انتخابات شکست می‌خورد معمولا هیئت رئیسه و رهبری آن تشــکیلات تغییر می‌کند. این امر طبیعی است. اگر آن ترکیب قادر به کســب نتیجه بود موفق می‌شــد اما وقتی کارایی خود را از دســت می‌دهد باید کار به دســت کسانی سپرده شــود که هم انگیزه پیروز شدن دارند و هم می‌توانند پیروزی را رقم بزنند. اگر این تغییر و تحول در این راســتا و برای این هدف باشد تغییر و تحول مبارکی است و می‌تواند در آینــده به پیــروزی اصلاح‌طلبان کمک کنــد. در واقع فرم تشــکیلات چندان اهمیتی ندارد که در قالب شــورای عالی باشد یا مدل‌های دیگر؛ آنچه مهم است این است که تشکیلاتی ایجاد شود که دارای رهبری قدرتمندی باشد و بتواند هدایت همه اصلاح‌طلبان را برعهده گرفته و طیف‌های مختلف درون جریان اصلاحــات را ذیل پرچم خود متحد
کند.چنین تشکیلاتی حتما کارآمد خواهد بود و ما امیدواریم اصلاح‌طلبان به سمت ایجاد چنین سازوکاری پیش بروند.
منبع: روزنامه سازندگی