علی جمالی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

ظرف دو هفته گذشته پخش سری جدید سریال گاندو با اتهام زنی‌های جدید علیه دولت و تیم دیپلماسی آن حاشیه‌های زیادی ایجاد کرده است. این در حالی بود که کاری که دولت در موضوع برجام انجام داد به طور مشخص تصمیم دولت نبود. بلکه تصمیم مجموعه نظام بود. اما در این سریال تلاش شد تا به مخاطب دیکته شود که برجام تنها تصمیم دولت بوده است. در حالی که ناظران سیاسی و آگاهان وقایع سیاسی در ایران به خوبی می‌دانند که موضوعی در این سطح بدون حمایت کلیت نظام امکان اجرایی شدن ندارد. در نتیجه هر آنچه در برجام انجام شده با تمام جزییات آن محصول عملکرد نظام و تصمیم آن بوده است. اینکه بخش‌هایی از جناح‌های سیاسی ایران تلاش می‌کنند مسئولیت این موضوع را به دولت محول کنند و بگویند تصمیم دولت بوده است فقط می‌تواند ناشی از اغراض سیاسی و جناحی و انتخاباتی آنها باشد. همان زمان که این قرارداد در حال انعقاد بود تمام زوایای پنهان و آشکار آن در معرض قضاوت افکار عمومی و فعالین سیاسی و تمام دستگاه‌های اجرایی کشور قرار داشت. بنابراین اگر موردی وجود داشت که مخالف نظر ارکان عالی نظام و دستگاه‌های تصمیم‌ساز بود قطعا برجام اجرایی نمی‌شد و به خصوص بعد از امضای آن توسط دولت در مجلس اصولگرای نهم به تصویب نمی‌رسید. ولی متاسفانه از آنجایی که تریبون‌های یک‌طرفه‌ای در اختیار برخی از افراد و گروه‌ها قرار دارد این فرصت و این اجازه و امکان را به آنها می‌دهد که از برجام یا FATF که موضوعاتی مهم و ملی هستند برای منافع جناحی خودشان استفاده کنند. البته این گروه در پیگیری همین کار هم ضعیف و ناتوان بود. یعنی دست‌اندرکاران گاندو همین کار را هم به دلیل عدم توانایی و فهم موضوع به صورت ضعیف و مشمئزکننده به مخاطب منتقل کردند. در این سریال دیدیم که به صراحت درباره موضوعات صحبت می‌شد و شخصیت‌های آن در مقام قرائت بیانیه سیاسی خودشان بر می‌آمدند. مثلا جایی که شخصیت اول این سریال گفت FATF یک قرارداد استعماری است و همه شروط آن هم با اغراض استعماری نوشته شده است. یا صحنه‌هایی که در آن طعنه‌های صریح و بی‌مورد به دولت زده می‌شد که کاملا بیانگر نگاه سیاسی یک طیف کوچک در کشور بود. بیان چنین مواردی از یک تریبون یک‌طرفه بدون امکان پاسخگویی، مضحکه‌ای بود که وقت مردم و بودجه اموال عمومی را هدر داده و هیچ نتیجه‌ای جز ناامید کردن مردم و ضعیف کردن دولت در مواجهه با رقبای خارجی و طرفین مذاکرات ندارد. البته در واکنش به اعتراض‌ها پاسخ دست‌اندرکاران این سریال این بود که دولت تحملش کم است و انتقاد نمی‌پذیرد در حالی که ساخت چنین سریال‌هایی در تمام دنیا مرسوم است. این در حالی است که هیچ دولتی به اندازه دولت آقای روحانی و دستگاه دیپلماسی ایشان مورد نقد و البته حمله و توهین و ناسزا و بی‌انصافی قرار نگرفته است. مقام رهبری بارها تاکید کرده‌اند که دیپلمات‌های ما سربازان نظام هستند و در راستای منویات نظام رفتار می‌کنند اما واقعا ناجوانمردانه‌ترین انتقادات و توهین‌ها و غرض‌ورزی‌ها در حق این دولت و تیم دیپلماسی آن صورت گرفت. دولت هم از آنجایی که موضوع را ملی می‌دید تا جایی که می‌توانست سعی کرد جانب احترام و احتیاط را در مقابل مخالفین رعایت کند. بنابراین اینطور نیست که دولت ظرفیت انتقاد را نداشته باشد و هیچ دولتی به اندازه این دولت نقد نشنیده است. نکته دوم اینکه اگر هم بپذیریم که اینها انتقاد است باید بگوییم چرا این انتقادها با بودجه بیت‌المال انجام می‌شود. انتخاباتی در کشور برگزار شده و دولتی بر سر کار آمده است. این دولت در راستای منویات رهبری و در راستای اراده ملت تصمیم گرفته پروژه‌ای را پیش ببرد. اما مخالفان با استفاده از ابزارهایی که بیت‌المال در اختیارشان گذاشته است علیه اراده مردم رفتار می‌کنند. نکته اصلی اعتراض به این رفتارها اینجاست. در غیراین صورت مخالفان دولت در تریبون‌های خودشان و در رسانه‌ها و روزنامه‌هایشان هرچقدر می‌خواهند صحبت کنند (همانطور که تا الان این کار را انجام داده‌اند) هیچ کس اعتراضی به آنها نخواهد کرد. اما در حال حاضر این اتهام‌زنی‌ها از رسانه ملی و با بودجه بیت‌المال علیه انتخابی‌ترین دستگاه حاکمیتی انجام می‌شود که در واقع اقدام علیه رای ملت است.

منبع: روزنامه سازندگی