سیدحسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی ایران

مناظرات بین کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 تا اینجای کار با واکنش‌های عموما انتقادآمیز از جانب مردم مواجه شده است. به خصوص دور نخست و نوبت اول که باعث تاسف است که باید بگوییم این مناظره و آنچه در آن بیان شد، مشت نمونه خروار از واقعیت انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 بود.

مشتی نمونه خروار که از دو جهت قابل توجه و بررسی است. نخست از این بعد که اشکالات و ضعف‌های انتخاب سیزدهمین رئیس‌جمهور در این مناظره و فعل و انفعالات گفته‌ها و رفتارهای آن عیان شد و دومین مساله ترکیب کاندیداها که پیش از این نیز مورد انتقاد بود خود را در این مناظرات نشان داد. فارغ از تمامی این موارد، چند نکته از مسائل و مباحث مربوط به این دور از انتخابات در مناظرات به خوبی لمس شد:

1 در این انتخابات هم از جهت ترکیب کاندیداها و حضور نماینده‌های جناح‌های سیاسی مختلف با خلاء مواجه است و هم به لحاظ نشاط سیاسی حضور مردم با مشکل جدی روبه‌رو. این دو خلاء در گفت‌وگوها در جریان مناظرات نیز خود را نشان داد و قطع به یقین در آینده نیز نشان می‌دهد. زمانی بود که مجموعه ضعف‌هایی که در این انتخابات با آن مواجه هستیم مباحث اقتصادی و محدود به این مساله خوانده می‌شد – که البته مسائل اقتصادی نیز نقش بسیار مهمی دارد-. بخش قابل توجهی از این نارضایتی‌های اقتصادی ناشی از خود مساله یعنی درگیری مردم با مسائل اقتصادی است و بخش دیگری از این شرایط سخت اقتصادی به شرایط روانی است که برای مردم ایجاد شده بر می‌گردد؛ به توضیحاتی که به مردم داده نشده و مردم را از شرایط کشور مطلع و آگاه نکردند در نتیجه هر کسی توانست به جای رویارویی واقعی با ریشه مشکلات اقتصادی دولت یا هر اشخاص را در این زمینه متهم کند.

2 آنچه در روزهای اخیر در گفته‌های مسئولان، کاندیداها و بسیاری از چهره‌های سیاسی دیده شد نشان از یک تغییر بزرگ و چندبخشی دارد.

بخش مهم این موضوع، تغییر استراتژی نظام در مواجهه با انتخابات است. نظام جمهوری اسلامی تا انتخابات مجلس یازدهم با تاکتیک «مشارکت حداکثری» در انتخابات حاضر می‌شد و آن را برگزار می‌کرد اما از انتخابات مجلس یازدهم، استراتژی نظام تغییر و به جای«مشارکت حداکثری» استراتژی ، «حصول نتیجه مطلوب» در صدر قرار گرفت.در این شرایط «نتیجه مطلوب» بر اصل«انتخابات» رجحان و برتری می‌یابد. در این استراتژی نگاه غال و هدف غایی این است که اصل مساله انتخابات مهم نیست و باید در این زمینه نتیجه مطلوب از انتخابات حاصل شود. این استراتژی یک خروجی دارد که در مناظره‌ها ضعف آن را می‌بینیم؛ فاجعه اصلی در راه است که احدی از این دوستان قرار است کشور را اداره کنند. همین فاجعه تا چند ماه آینده به عرصه ظهور می‌ رسد و رخ می‌دهد.

3 در این مناظرات به دولت فعلی بسیار جفا شد. در نبود دولت یا نمایند های از دولت در صحنه، حملات ناجوانمردانه بسیاری به دولت شد که از انصاف به دور بود. البته این آقایان در چند ماه اخیر بر همین مدار رویه حمله و هجمه به دولت را در پیش گرفته بودند. در نوبت اول مناظرات دکتر همتی مورد هجوم 5 نفر قرار گرفت و عمدتا مجبور شد زمان خود را به دفاع از دولت اختصاص دهد حال آن که ایشان برنامه‌های در خور توجهی در حوزه اقتصاد داشت و می‌توانست این زمان را به تشریح و تبیین برنامه‌های خود اختصاص دهد تا این که مورد هجمه 5 کاندیدای جناح مقابل قرار گرفته و مکررا به عنوان رئیس سابق بانک مرکزی مجبور به پاسخگویی در زمینه عملکرد دولت شود.

4 نکته قابل توجه این که کاندیداهای حاضر در این انتخابات به خصوص 5 کاندیدای جناح اصولگرا که تا پیش از این عموما در حال صحبت و گفت‌وگو و سخن گفتن درباره مساله مذاکره با غرب بودند در ای نباره در سکوت کامل به سر می‌برند. در مناظره نخست هم هیچ سخن و بیانی درباره حوزه سیاست خارجی و نوع مواجهه و مذاکره با غرب گفته نشد. البته رویکرد این آقایان قابل پیش‌بینی است. از اساسا این گروه تصور می‌کنند و فرض را بر این گذاشته‌اند که دولت آقای روحانی کشور را در مساله برجام و مذاکرات با غرب سر خط می‌آورد و به آ نها تحویل می‌دهد و از اساس لازم نیست دولت و رئیس‌جمهور جدیدی در این‌باره هزینه بدهد یا انرژی بگذارد. پیش از این نیز یکی از چهره‌های سیاسی تاکید کرده بود که هر یک از اصولگرایان در صورت پیروزی در انتخابات در نخستین کارهای  خود مساله پیوستن به کنوانسیون FATF را پیگیری می‌کنند و به طور حتم این مساله در مجمع تصویب می‌شود. این پیش‌بینی کاملا درست است و محقق می‌شود. آنها برای این که بتوانند از تنگناهایی که دولت فعلی با آن دست به گریبان بود، عبور کنند در ابتدای امر FATF  را تصویب می‌کنند و شعارهای قبلی‌شان پیش از این نیز مهم نیست. حکومت آنقدر شیرین است که حرف‌های خود را تغییر دهند و جایگاه خود را تثبیت می‌کنند.

منبع: روزنامه سازندگی