امیر اقتناعی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
سرانجام روز بررسی کابینه فرا رسید و سیدابراهیم رئیسی در مقام سیزدهمین رئیس‌جمهوری اسلامی ایران در صحن مجلس شورای اسامی حضور یافت تا از کابینه وزرای پیشنهادی‌اش دفاع نماید.
کابینه‌ای که آیت‌الله علم‌الهدی -روز قبلش- در نمازجمعه مشهد، مسئولیت خروجی نهایی‌اش را متوجه پارلمان دانست و گفت: «اگر در آینده وزیری ناکارآمد درآمد، مردم تقصیرات را از چشم مجلس می‌بینند» و در ادامه به نمایندگان گوشزد نمود که؛ «ارزیابی وزراء، وظیفه مجلس است. اگر در آینده یکی از این وزراء ناکارآمد درآمد، مردم گریبان نمایندگان خود در مجلس را می‌گیرند و دیگر به دولت فحش نمی‌دهند، چون رئیس‌جمهور را بابصیرت انتخاب کرده‌اند و او را می‌شناسند.»
بدین‌ترتیب مشخص گردید که گویی بحمدالله این‌بار، مردم -مصداقاً هم- به‌خوبی به وظیفه خود عمل کرده! و رئیس‌جمهور منتخب نیز چون تنها وظیفه‌اش، «انتخاب شدن» توسط مردم بود، دیگر مسئولیتی بر گردنش نیست و از اینجای کار به بعد، مسئولیت کابینه و میزان کارآمدی حاصل از آن بر دوش پارلمان خواهد بود.
اما رئیس‌جمهور در ابتدای صحبت‌هایش در صحن مجلس، صراحتا گفت که؛ «رابطه سببی، نسبی و خانوادگی و یا فشار از ناحیه هیچ فرد، حزب و جناحی مطلقاً در انتخاب وزراء نقش نداشته است.»
بنده این موضع آقای رئیسی را به فال نیک گرفته و امیدوارم بتوان آن را سرآغاز مسئولیت‌پذیری رئیس‌جمهوریِ منسوب به جریان اصولگرا در کشور دانست که برای یک‌بار هم که شده، از همین آغاز راه، مسئولیت انتخاب‌ها، انتصاب‌ها، عملکردها و درنهایت، خروجی‌های ناشی از آنها را بپذیرد و امید دارم که رفقای اصولگرا، دیگر نه به‌سان دولت اول محمود احمدی‌نژاد به دنبال مقصری خارج از حاکمیت باشند و نه چون دوران دولت دومش، دولتمردان را منبعث از منحرفین بنامند و نه حتی مانند برخی از اظهارنظرهای روزهای اخیر -در همین ابتدای امر- مسئولیت‌های رئیس دولت و دولتش را متوجه سایر قوا و نهادها سازند! امروز و در آستانه قرن پانزدهم هجری خورشیدی، دیگر هیچ قوه و نهادی در کشور نیست که اختیار آن در دست جریانی غیراصولگرا و یا اصلاح‌طلب باشد. لذا اخلاقاً، شرعاً و قانوناً جریان اصولگرا باید شهامت پذیرش مسئولیت اداره کشور در همه امور و نتایج حاصل از آن را شجاعانه بپذیرد.
یقیناً مردم نیز دیگر بهانه‌هایی چون وجود عناصر غیرانقلابی، غربگرا، نفوذی و امثالهم و حتی تاثیر تحریم‌ها در زندگی روزمره خود را از آنان نخواهند پذیرفت. چراکه در طول قریب به یک دهه گذشته، برادران اصولگرای ما، هم ناکارآمدی‌های موجود را ناشی از حضور عناصر فوق‌الذکر در مصادر می‌دانستند و هم معتقد به بی‌اثر بودن تحریم‌ها در صورت تغییر رویکردها و اتّکا به توان داخلی بودند و در این باب چه سخن‌ها که سر نداده و چه کاغذها که سیاه نکرده‌اند...
پس باید به آنها گفت: حال دیگر، این شمائید و این هم مملکت شما، با دولتی که سال‌ها منتظرش بودید و این مدّعا که؛«بهتر می‌زنید»...
ما هم به‌قدر وسع و درصورت نیاز شما -از باب ادای وظیفه- در خدمتیم و اگر نیاز نداشتید و نخواستید هم که دیگر تکلیف از ما ساقط است.
درصورت توفیق یافتن شما، هر ایرانی وطن‌دوست و هر مسلمان مومنی، بی‌تردید شادمان خواهد شد. چراکه خیر این توفیقات، به جامعه باز خواهد گشت و بر اعتلای ایران عزیز خواهد افزود. دعاگوی شما در این مسیر ناهموار خواهیم بود. این گوی و این میدان... بسم‌الله...
منبع: روزنامه سازندگی