غلامرضا پناه، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
طرح صیانت از فضای مجازی که در مجلس شورای اسلامی در کمسیون ویژه در حال بررسی است، یک طرح جنجالی، پرحاشيه و پرمناقشه است که در صورت تصویب تبعات فراوانی در پی خواهد داشت. اساساً قوه مقننه یکی از وظایف اصلی آن قانون‌گذاری است، برای تحقق این وظیفه در راستای تدوین و تصویب قوانین لحاظ نمودن دیدگاه‌های کارشناسی و تخصصی، نیازهای جامعه، توجه به اولویت‌ها، به منظور پیشرفت و توسعه کشور، رفاه حال آحاد مردم، تسریع و سهولت در امور، نظم‌دهی و نظم‌پذیری جامعه، به بررسی و تصویب طرح‌ها و لوایح می‌پردازد. فلذا مجلس شورای اسلامی به عنوان عصاره خرد جمعی و نمايندگی خواست و اراده ديدگاه‌ها و افکار عمومی مردم می‌بایست به تصویب قوانینی همت گمارند که در چارچوب موارد ذکر شده و متعارض با روح جامعه و تهدیدکننده و محدودکننده آزادی اساسی و مشروع مردم بر اساس قانون اساسی نباشد.
با عنایت به موارد ذکر شده و با توجه به مشکلات اقتصادی و معیشتی حاد در جامعه، و اعتراضات و نگرانی های اقشار مختلف، تحریم‌های اقتصادی، مذاکرات احیای برجام، جنگ‌های حادث شده در منطقه، پرداختن به مسئله صیانت از فضای مجازی فاقد اولویت و موضوعیت است. در این مقال به چند ایراد اساسی دیگر می‌پردازم:
۱- پرداختن به این موضوع به صورت ضرب الاجل در زمان بسیار مهم بررسی بودجه سال ۱۴۰۱ به صورت سه شیفت، آن هم طرحی با این درجه از اهمیت که تقریبآ با تمام آحاد جامعه سر و کار دارد اذهان را کاملاً دچار ابهام و تردید نموده است.
۲- تجربه چراغ راه آینده است، چرا اصرار داریم که از گذشته درس نیاموزیم و دوباره خطاهای گذشته را تکرار کنیم جای بسی تعجب است، این جاده‌ای که انتخاب شده بن‌بست است و ره به جایی نمی‌برد، ممنوعیت استفاده از ویدئو، تصویب قانون ممنوعیت از استفاده از ماهواره و حتی برخورد فیزیکی و تخریب دیش‌ها بر پشت بام‌ها نتیجه‌اش چه شد؟ و سرانجامش به کجا انجامید؟
امروزه اهمیت و نقش اینترنت با ویدئو و ماهواره اصلاً قابل قياس نيست زیرا فضای مجازی در زندگی فردی، اجتماعی، سیاسی و کاری افراد جامعه عجین شده است، به گونه‌ای که اينترنت بخش جدایی‌ناپذیر از زندگی کاری و روابط اجتماعی اکثریت مطلق جامعه امروزی است، در نتیجه تهدید کردن و محدود کردن بخشی از مردم نه مقدور است و نه امکان‌پذير.
هر تکنولوژی جدید دارای محاسنی است و به طور طبیعی مضراتی نیز دارد که فواید آن قابل مقایسه با نقایص آن نخواهد بود، شما برای انجام ماموریت کاری، سفر تفریحی، مداوای پزشکی به مقاصد مختلف با یک وسیله نقلیه اعم از ماشین، هواپیما و یا قطار می‌بایست حرکت کنید که احتمال و امکان حادثه و احیانا مرگ وجود دارد، پس چرا میلیون‌ها سفر در روز انجام می گیرد با این مفروضات، پس سفر هم نباید رفت چون احتمال بالاترین خطر یعنی مرگ وجود دارد، مثال دیگر در بسیاری از داروهای تجویزی اطباء عوارض جانبی وجود دارد ولی برای یک امر مهمتر به نام بهبودی عوارض جانبی اش را بیمار به جان می‌خرد. نقش فضای مجازی به مثابه دارو است برای شفای بیمار.
و اما نکته آخر که بسیار حائز اهمیت است، و اذهان عمومی را به خود مشغول ساخته این است که فضای مجازی مانند یک آینه اعمال و رفتار حاکميت، دولت و مسئولان را به تصویر می‌کشد، به طوری که بخش وسیعی از اختلاس‌ها، ناکارآمدی و رفتار غیرمسئولانه مدیران به عنوان مثال حرکت نادرست و نسنجیده یک فرماندار در یک شهرستان در کمترین زمان ممکن در فضای مجازی می‌چرخد و بالاترین رده مسئولیت را وادار به واکنش و پاسخ‌گویی می‌کند این اهمیت، نقش و جایگاه فضای مجازی در اطلاع‌رسانی و پاسخ‌گویی را نمایان می‌سازد. وقتی یک نماینده با یک سرباز برخورد می‌کند این قدرت بلاع منازع فضای مجازی است که حقانیت یک فرد در پائین‌ترین رتبه کاری را در مقابل بالاترین فرد به لحاظ قدرت به نمایش و حق‌طلبی می‌گذارد، و بسیاری مثال‌ها و موضوع‌های دیگر، صادقانه بگویم امروز این ذهنیت در جامعه در حال شکل‌گیری است که این طرح برای سرپوش گذاشتن بر ناکارآمدی مدیران و پرده‌پوشی بر فسادهای مالی صاحب‌منصبان قدر قدرت و مسئولان و حاکمان خواهد بود نه برای صیانت از مردم بلکه به نام مردم به کام اصحاب قدرت.
خاضعانه و صادقانه از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی استدعا داریم برای جلوگیری از عوارض نامناسب این طرح و تبعات احتمالی و عدم ترویج قانون‌گریزی و سوق دادن مردم به فیلترشکن و سایر ابزارها و تضعیف قانون‌مداری در کشور و عنایت به نظر و افکار عمومی مردم از تصویب این طرح ممانعت به عمل آید.
روزگاری دور پارک‌های شهرها را دیوار و نرده آهنی می‌کشیدیم فارغ از هزینه های گزاف باعث می‌شد که خیلی از جوانان به جای پیمایش چند کیلومتری تا رسیدن به درب ورودی از نرده‌ها بالاروند برای ورود به پارک، در واقع با یک تصمیم نادرست بی‌نظمی و قانون‌شکنی را در جوانان ترویج می‌کردیم بالاخره یک شهردار در تهران (آقای کرباسچی) پس از سالیان متمادی متوجه شد و دستور حذف نرده را داد. تصمیمی نگیریم که پس از پرداخت هزینه‌های فراوان مجبور به عقب نشینی شویم و به جای تقویت اعتماد عمومی با دست خود به گسست آن در راستای مشی مخالفان نظام ناخواسته گام برداریم.
منبع: روزنامه سازندگی