شهربانو امانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
در حالی که هنوز در اذهان عمومی مساله نحوه انتخاب و انتصاب شهردار تهران و انطباق این انتصاب با اصول قانونی این حوزه در هاله‌ای از ابهام است، هر روز شاهد شنیدن اخبار عجیبی از تصمیمات در شهر پایتخت هستیم. بیشترین اخبار نیز در حوزه موضوع تفکیک جنسیتی در بخش‌های مختلف از جمله مساله دیوارکشی در پارک‌ها و یا توجیه مساله با عنوان «راه‌اندازی پارک‌هایی برای بانوان» است. اختصاص برخی پارک‌ها برای بانوان ایده‌ای است که از مدت‌ها قبل اجرا شد و باید به صورت دقیق و تحقیقی درباره میزان موفقیت این موضوع بررسی‌های لازم به عمل آید چراکه برای ادامه یک طرح باید واقع‌بینانه درباره میزان توفیق آن بررسی کرد. شهردار تهران اخیرا گفته‌اند که هفت پارک فرامنطقه‌ای از تعداد کل پارک‌ها، ویژه بانوان است که شهرداری تصمیم دارد پنج پارک دیگر به این تعداد پارک‌ها در تهران اضافه کند و تعداد آن‌ها را به ۱۲ پارک برساند. دلیل و استدلال این کار روشن نیست، علاوه بر این احتمالا مدتی بعد می‌گویند حالا تعداد بیشتری از پارک‌ها را به بانوان اختصاص دهیم و با این دست‌فرمان بقیه پارک‌ها نیز دیوارکشی می‌شود.
فراتر از موضوع تفکیک جنسیتی در پارک‌ها این رویکرد و نگاه است. از ابتدای انقلاب اسلامی جریانی در کشور تلاش کرد هر موضوعی از حکومت قبل را غیراسلامی و غیردینی و غیراخلاقی بنامد و با این استدلال که با انقلاب همه چیز باید تغییر کند و برعکس شود بسیاری از امور از جمله تفکیک جنسیتی را در سطوح مختلف اجرا کردند. تنها مهدکودک‌ها تفکیک نشده بود که در زمان آقای احمدی‌نژاد نیز این موضوع رخ داد. در سال‌های گذشته بارها شاهد بودیم که سعی شد دانشگاه‌ها نیز به صورت کامل تفکیک جنسیتی شود اما به دلایل مختلف توفیقی در این زمینه حاصل نشد گرچه در ماه‌های اخیر از تنگ شدن فضای عمومی در دانشگاه‌ها و فشار روی دانشجویان خبرهای متعددی می‌شنویم.
به نظر می‌رسد شهردار جدید تهران در کنار برخی از مدیران در دولت سیزدهم به شدت دنباله‌رو دیدگاه‌های تفکیک جنسیتی هستند و بی‌صدا در بسیاری از بخش‌ها این رویه را در پیش گرفتند. موضوع پارک‌ها اما به دلیل علنی بودن آن خبرساز شده است. این رفتارها در گام نخست توهین به آقایان است چرا که گویی به اندازه‌ای مردان ما در جامعه آزارگر، بی‌اختیار، متجاوز و دارای رفتارهای غیراخلاقی و هیجانات جنسی هستند که باید زنان را از معرض دید آن‌ها جدا کرد تا مساله و مشکلی به وجود نیاید. در گام دوم این زنان هستند که با این دیدگاه‌ها محصور و محدود می‌شوند. زنان ما می‌توانند موارد و موازین شرعی و عرفی را رعایت کنند هم در محیط‌های اداری و فضای عمومی مراقب خود باشند. این توجیهات که این رفتارها برای تامین امنیت زنان و فراهم کردن محیط‌های امن برای آنان است، حنایی است که دیگر رنگی ندارد. ما در زمان شهرداری آقای قالیباف نیز با بسیاری از این دیدگاه‌ها و رویه‌ها آشنا بودیم و انتقادات مختلفی نیز در این زمینه داشتیم. حالا که آقای قالیباف در مجلس هستند گویی آقای زاکانی با قدرت و اختیار دادن به گروه‌هایی که رفتارهای مشابه طالبان دارند، می‌خواهند تهران را تفکیک جنسیتی کنند.
انتظار می‌رفت 4 دهه بعد از انقلاب اسلامی و آزمودن این آزموده‌های خطا، به این باور برسیم که اصلا این دو جنس از هم تفکیک‌پذیر نیست. اتفاقا اگر آن پارامتر‌های یک جامعه و یک شهروند سالم و مطلوب در دستور کار قرار گیرد و درست تربیت شده باشد و به الگو‌ها، قوانین، ضوابط و احترام به حقوق شهروندی توجه شود، این مسائل پیش نمی‌آید.
علاوه بر رویکردهای جداسازی که هر روز شاهد توسعه آن هستیم، به صورت کلی دیدگاه‌هایی مبنی بر خانه‌نشین کردن زنان نیز در تبلیغات دیده می‌شود. بیلبوردهای شهر مملو از تصاویر مردان و پسران است و بعضا گاهی زنان و دختران در حاشیه حضور آن‌ها دیده می‌شوند. این در حالی است که با حضور زنان، مدیریت اجتماعی خردگرا در مراحل تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری جایگزین مدیریت کنونی خواهد شد. اگر آقای زاکانی براساس شعارهای خود واقعا قصد تغییر در مدیریت را دارند، بی‌شک حضور زنان یکی از ارکان بسیار مهم و تاثیرگذار در این زمینه خواهد بود.
نباید از یاد برد که تهران در حال حرکت به سمت مدیریتی است که در دوره آقای احمدی‌نژاد شاهد آن بودیم. صرف بودجه‌های کلان شهرداری برای اموری که از اساس از حیطه وظایف و اختیارات شهرداری خارج است. بودجه شهرداری تهران از جیب شهروندان تهرانی تامین می‌شود به همین دلیل باید رویکرد و تلاش شهرداری تهران تامین رفاه و آسایش مردم پایتخت باشد نه این‌که این بودجه برای تحقق دیدگاه‌های سیاسی جریان‌های سیاسی در شهرهای دیگر به کار گرفته شود یا به امور مردمی اختصاص یابد که از اساس خود مردم می‌توانند و می‌خواهند این امور را اجرا کنند. شهرداری دیگر سکوی خوبی برای رسیدن به پاستور نیست و شهردار تهران باید بداند نمی‌تواند با طی مسیر‌های گذشته همچون آقای احمدی‌نژاد از شهرداری به پاستور برود.
منبع: روزنامه سازندگی