زمین فوتبال جایی برای سیاست‌ورزی نیست. نگاه به تیم ملی باید حرفه‌ای باشد آنها نماینده ملت ایران هستند

سیدحسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران

این روزها بحث تیم ملی و حضور آن در بازی‌های جام جهانی به نوعی به سیاست آلوده شده و یکی از ضعف‌های نظام اجتماعی و سیاسی ما را عیان کرده است. از نظر نگارنده، ریشه این چالش و نگاه متفاوت به تیم ملی -که دستاوردهای خوبی داشته‌اند و به همه دوستداران تیم ملی، فوتبال و ایران این دستاوردها را تبریک می‌گویم- به یک مشکل مزمن چند 10 ساله بازمی‌گردد؛ همه امور اداری، فنی و اجتماعی آلوده سیاست است و تا زمانی که این به هم تنیدگی و مشکل مزمن و پیچیده کشور را رها نکنیم نمی‌توانیم در قضاوت در مورد پدیده‌های اجتماعی نگاه درستی داشته باشیم. اینکه سیاست مهم است مورد تردید نیست.
مهمترین مسئله‌ای که ملت‌ها، کشورها و دولت‌ها با آن مواجه هستند، موضوع سیاست است. سیاست در همه امور زندگی ما نقش اول را دارد. اگر کشوری پیشرفت نمی‌کند یا اگر کشوری در مسیر انحطاط است، نتیجه سیاست‌های درست و غلط است. اگر مردم در زندگی روزمره دچار مشکل می‌شوند، در زندگی احساس‌ آرامش ندارند یا حس خوشبختی در میان مردم قابل لمس است، همگی در سیاست ریشه دارد و خالصه سیاست همه ابعاد زندگی انسان‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما با این همه اگر خود سیاست، حریم و حرمت خود را رعایت نکرده و در همه امور کشور دخالت داده شود کار لنگ می‌شود.
به طور مثال نوع مواجهه افراد در جامعه پزشکی کشور را تصور کنید و فکر کنید که در این جامعه کوچک به جای نگاه حرفه‌ای، نگاه سیاسی رایج باشد؛ در استخدام استاد دانشگاه انتخاب گزینش سیاسی کنیم و به علم او توجه نکنیم و ببینیم موضع سیاسی چگونه است و رئیس‌جمهور و وزیر را قبول دارد یا خیر. یا برای انتخاب معاون بهداشــت، ببینیم آیا در حوزه تخصصی خــود توانایی و مدیریت دارد یا که در انتخابات به چه کسی رای داده است. در حالت شدیدتر آیا برای مراجعه به پزشک، همفکر بودن سیاسی او را مدنظر قرار می‌دهیم یا پزشک برای مداوای بیمار نگاه به شیعه و سنی، اصلاح‌طلب و اصولگرا بودن، یا رویکردهای دیگر بیمار می‌کند؟ دخالت سیاسی زندگی روزگار را تلخ و جامعه را به مسیر غلط می‌برد. البته ورزش و فوتبال ظرفیت سیاسی بالایی دارد. گاهی دو دولت متخاصم و درحال تنش در عین قطع روابط دیپلماتیک در یک مسابقه بین‌المللی با هم بازی می‌کنند و آن بازی به آب شـدن یخ‌های روابط سیاسی دولت‌ها کمک می‌کند، اما باید توجه داشته باشیم که فوتبالیست‌ها و مربی فوتبال ما باید کار حرف‌های خود را انجام دهند.نباید انتظار داشته باشیم که فوتبالیست سیاست بداند، براساس تمایلات سیاسی در عرصه ظاهر شود. سیاسی کردن یک مربی از هیچ منطقی تبعیت نمی‌کند؛ کمااینکه هیچ کدام از سیاستمداران ما به این دلیل به تیم ملی نمی‌روند تا فوتبال بازی کنند. نگاه همه به فوتبال باید نگاه حرفه‌ای باشد. فوتبالیست‌ها عضو هیچ حزب و باشگاه سیاسی نیستند، نمی‌دانیم در انتخابات به چه کسی رای داده‌اند یا حتی شرکت کردند یا نه و از اساس نباید بدانیم چراکه زمین فوتبال جایی برای سیاست‌ورزی نیست. نگاه به تیم فوتبال باید حرفه‌ای باشد؛ چراکه اینها نماینده ملت هستند. پیش از پیروزی انقلاب تیم ملی ایران به جام‌جهانی رفته است و در تمام طول چهار دهه گذشته این در تاریخ مردم ما ماندگار است؛ تیم ملی ایران به جام‌جهانی رفت، کسی از نخست‌وزیر و پهلوی و انقلاب در آن زمان برای تفکیک موضوع اســتفاده نمی‌کند؛ چراکه این دستاورد تیم ملی برای ملت ایران بوده است. غیرقابل انکار است که بخشی از جامعه ما به خاطر تنش‌ها در التهاب به سر می‌برد، التهاباتی که هنوز تعیین تکلیف نشده، عده‌ای ضربه خوردند و ضربه دیدند از هر دو طرف انسان‌هایی‌ جان باختند و مردم داغدار هستند.
باید متوجه غصه‌های بخشی از مردم ایران بود. وضعیت امروز جامعه ما، همانند خانوادهای است که صبح عزیزی را از دست داده و عصر خداوند فرزندی به آنها اعطا کرده است. باید یاد بگیریم به پدیده‌های پیرامون و اجتماعی خودمان قبل از نگاه سیاسی، نگاهی واقع‌بینانه داشته باشیم.فوتبال بخشی از حیات جوامع امروز است، سیاست بخشی دیگر. نگاه ما به برد تیم ملی ایران باید نگاه ملی باشد، چراکه موضوعی برای دولت نیست و برای ملت است. امیدواریم یاد بگیریم و حاکمان نیز باید بگیرند که سیاست را به سمت رضایت اکثریت مردم ببرند و مردم نیز سیاست را در هر موضوعی دخیل نکنند. تیم ملی نماینده ملتی است با تفاوت‌های سیاسی فراوان و مطلقا نباید عرصه رقابت‌های سیاسی باشد.

منبع: روزنامه سازندگی