علی‌محمد نمازی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
از سوالات مهمی که در ذهن‌ها وجود دارد و نیاز است به آن پاسخ قانع‌کننده‌ای داده شود، عبارتند از:
۱) اوضاع کدام‌یک از کشورهای آسیایی کره جنوبی، ترکیه، مالزی، اندونزی، سنگاپور، تایوان و کشورهای حوزه خلیج فارس در قبل از سال ۱۳۵۷ نسبت به ایران پیشرفته‌تر و برخورداری ملت‌های آنها بهتر از ملت ایران بوده است؟ به عنوان نمونه برگزاری با شکوه جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ توسط کشور قطر که موجب تحسین قطر و معرفی این کشور بسیار کوچک در سطح دنیا شد. ایران جام بازی‌های آسیایی را -به عنوان نمونه‌ای از بازی‌های المپیک در سطح قاره آسیا- با شرح مختصر زیر برگزار کرد: هفتمین دوره بازی‌های آسیایی از ۱ تا ۱۶ سپتامبر ۱۹۷۴ (شهریور ۱۳۵۳) در تهران برگزار کرد. این برای نخستین بار بود که بازی‌های آسیایی در خاورمیانه برگزار می‌شد. مجموعه ورزشی آزادی (آریامهر) تهران میزبان اصلی این بازی‌ها بود همچنین ورزشگاه تختی (فرح سابق) برای این بازی‌ها ساخته شدند. تهران میزبان ۳۰۱۰ ورزشکار از ۲۵ کشور بود که بیشترین شمار شرکت‌کنندگان از آغاز برگزاری بازی‌های آسیایی تا آن دوره بود. در این دوره از فناوری‌های پیشرفت‌های مانند پیست مصنوعی و دوربین‌های فتوفینیش استفاده شد. ویژگی دیگر این دوره از بازی‌ها سطح بالای امنیتی آن به خاطر وقوع حادثه المپیک مونیخ ۱۹۷۲ و حضور اسرائیل در این دوره از مسابقات بود... تایید می‌کنید که وضع کشورهای نامبرده از نظر آبادانی و توسعه و پیشرفت و سطح رفاه و آسایش و حتی معنویت ملت‌هایشان اکنون از ایران جلوتر است.
۲) در معدل عوامل اصلی در دستیابی کشوری به پیشرفت و توسعه‌یافتگی از قبیل نیروی انسانی، منابع زیرزمینی، دسترسی آسان به بازارها و تامین تکنولوژی به خصوص دسترسی به آب‌های آزاد و موقعیت سوق‌الجیشی کدام‌یک از ایران بالاتر بوده است؟
۳) اگر موارد فوق را قبول داریم، پس کدامین عامل و یا عوامل موجب توسعه و پیشرفت آنها از ایران شده است؟
۴) اگر گفته شود که جنگ عراق و ایران و دشمنی و تحریم‌های آمریکا و اروپا عامل اصلی در رابطه با وضعیت نامناسب ایران بوده است، جواب داده می‌شود با عنایت به اینکه تقریبا همه کشورها به ویژه آمریکا، انقلاب اسلامی و محصول آن نظام جمهوری اسلامی ایران را به رسمیت شناختند و آمادگی همکاری خود با کشورمان را اعلام کردند. (نمونه آن نامه کارتر رئيس جمهور وقت آمریکا به امام خمینی رحمه‌الله علیه) قطعا امکان فعال نگه داشتن سیاست خارجی و جلوگیری از وقوع تنش در روابط ایران با سایر کشورها وجود داشته و اگر چنین شده بود، اوضاع کشور بر طریق خلاف وضع موجود طی می‌گردید.
۵) به نظر نگارنده اصلی‌ترین عامل در استفاده از نقاط قوت و جبران ضعف‌های هر کشوری و طی طریق به سمت آبادانی و توسعه و پیشرفت و امنیت، رفاه و آسایش ملت و رقابت درست با دیگر ممالک؛ امر منحصربه‌فرد حاکمیت هر کشوری است.
لذا جا دارد در پاسخ به صاحبان سؤالات مذکور و معترضین و تنویر افکار عمومی، حاکمیت با انتخاب تنها راه در جهان که «راستی است» در این باره توضیح و بابت سهم خود از ناکارآمدی از ملت عذرخواهی و با اطمینان دادن مبنی بر اینکه در آینده تنها خواست و اراده ملت فقط و فقط از طریق صندوق رای مبنای تصمیمات و شیوه اداره کشور خواهد بود تا ایران از این شرایط بسیار نامطلوب خارج و به سمت ثبات و آرامش و کار و تلاش رهنمون شود.
منبع: روزنامه سازندگی