امیر اقتناعی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران
«آنها درباره آرزوهایی صحبت می‌کنند که عرضه انجام آن را نداشتند و جز خنده، حرف‌های آنان هیچی برای ما ندارد»!!!
این واکنش شهردار پایتخت کشور -سوای از محاجه‌های رسانه‌ای همراهانش- به تیتر یک روزنامه سازندگی با عنوان «برکنارش کنید» در دوشنبه‌ای که گذشت، بود. مطلبی که در آن از اعضای شورای شهر تهران خواسته شده بود تا به‌جای نوشتن نامه به سران قوا درباره وضعیت آلودگی هوای تهران به بررسی و تطابق ایده و عمل شهردار منتخب‌شان در زمان انتخاب با دوران قریب به یک‌و‌نیم ساله صدارتش بپردازند. آنجا که گفته بود؛ برای حل مساله هوای تهران دارای برنامه است و حالا در یک ماهه بحرانی اخیر، ترجیح داده از هر موضوع سیاسی و اقتصادی اعم از اعتراضات اجتماعی یا حتی بازار ارز سخن بگوید اما دقیقاً در باب آن چیز یا چیزهایی که باید، مهر خاموشی بر لب نهد. چه آنکه نه حرفی برای گفتن داشته و نه نفعی برای بردن.
اکنون بر اساس مدعای پیشینش مورد خطاب قرار گرفته که چنانچه وضعیت فعلی، حاصل اجرای برنامه موعود بوده و نتیجه‌اش هم این، یعنی پروژه‌ات به شکست انجامیده و طبیعتاً باید به کنار بروی. اگر هم وضعیت فعلی، ماحصل عدم اجرای برنامه مورد ادعا بوده که باز هم بدتر، و کمترین تاوان خلف وعده نیز فرود آمدن از مسند است.
حال؛ بسنجید سطح و کیفیت پاسخگویی ایشان را به یک نقد مطروحه -آن هم در حوزه محیط زیست و سلامت شهروندان- در شرایطی که هنوز هیچ ورودی نسبت به کارنامه عملکرد دوره تصدی او در سایر حوزه‌های شهر تهران صورت نپذیرفته است. جالب‌تر اینکه جناب زاکانی با این ادبیات و روحیه -در انتخابات ۱۴۰۰- واجد شرایط قرار گرفتن در معرض رای مردم بوده و ادعای حل مشکلات کشور را داشتند! و چه بسا که این رویا را کماکان نیز در سر می‌پرورانند!
اینکه بحران آلودگی هوا دیگر مختصّ تهران نبوده و امروزه شهرهای زیادی در کشور با آن درگیر شده‌اند، موضوعی است که سازمان‌ها و نهادهای متعدد -و در راس آنها شخص رئیس‌جمهور- باید در باب آن پاسخگو بوده و در جهت حل آن چاره‌اندیشی نمایند. اما اینکه جناب شهردار بدون توجه به جایگاه خود و بی‌اعتنا به نهاد برآمده از آن (شورای شهر) که از مدنی‌ترین نهادهای برآمده در ساخت رسمی است، ترجیح می‌دهد تا به‌جای طرح شفاف مساله‌ای که سلامت و حتی جان مردمان بدان وابسته است و به دنبال آن، تلاش موثر در راستای جلوگیری از تضییع حقوق شهروندان تهرانی، پیوسته با تمسّک به فضاسازی‌های رسانه‌ای و کشاندن موضوعات به منازعات سیاسی از زیر بار هرگونه پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری شانه خالی کند و همان‌گونه که در ابتدای این مطلب به نقل از ایشان آوردم، اهمیت جانِ آدمی را تا سر حدّ رقابت‌های سیاسی انتخاباتی تقلیل بخشد، خود حدیث مفصلی است که فارغ از غور در سیر رشد و طریق سلوک جناب زاکانی، برای اهل خرد قابل تبیین نبوده و بنا به تحدید مجال در این مقال نگنجد. گرچه ابعاد زیادی از آن بر همگان آشکار بوده و هست.
به هر روی؛ توجه آقای شهردار را به این گزاره جلب می‌نمایم که -بر فرض صحت ادعای شما خطاب به رقبای سیاسی‌تان نیز- «ضعف دیگران، دالّ بر فضیلت شما تلقی نمی‌گردد». لذا به ایشان توصیه می‌کنم؛ فعلاً به همین جایگاه بسنده کرده و با پذیرش و باورمندی نسبت به مسئولیت‌های محوله، همت خود را مصروف رفع مسائل شهری نمایند و پیگیری و دخالت در امور کلان کشور در حوزه‌های غیرمرتبط به مسئولیت‌شان را به زمانی موکول نمایند که یا به مصادر سیاسی مورد علاقه‌شان در قدرت رسمی تکیه زده باشند و یا فارغ از هر نوع مسئولیت اجرایی رسمی، از سنگر تشکل سیاسی متبوع‌شان مبادرت به موضع‌گیری نمایند.
منبع: روزنامه سازندگی