فرزانه ترکان، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران

در عموم کشورهای دنیا بحث بهداشت و درمان از ارکان اصلی ثبات اجتماعی و امنیت روانی مردم جامعه است همان اندازه که بحث معیشت و امنیت غذایی دارای اهمیت است موضوع بهداشت و درمان نیز دارای اهمیت ویژه‌ای است و دولتمردان و کسانی که سیاست‌گذار بحث بهداشت و درمان هستند باید با برنامه‌ریزی صحیح و کارشناسی پیش‌بینی قابل تحققی در این زمینه داشته باشند. در شرایط فعلی در جامعه ما نوعی از نابسامانی رخ داد و درگیر بحران عجیبی هستیم که در تاریخ بهداشت و درمان در دولتهای قبل در کشور ما بی‌سابقه است. چه در بخش دارو و چه بحث درمان، نگرانی‌های جدی وجود دارد و حتی نمایندگان مجلس که از طیف سیاسی همراه با دولت فعلی هستند مکرر هشدار می‌دهند که در شرایط و وضعیت فعلی در نهایت بتوان ۶ ماه نخست سال تامین دارو را انجام داد و ۶ ماه دوم هیچ آینده‌ای مد نظر نیست.
بحث داروهای بیماری‌های خاص نیز مطرح است که تعداد زیادی از این بیماران هنوز دسترسی مناسبی به داروهایشان ندارند یا مصرف داروهای مشابه داخلی به آنها پیشنهاد می‌شود که خیلی از این داروها از اساس تاثیرگذاری کافی برای کنترل بیماری را ندارد و بیمار درمان نمی‌شود. متاسفانه کسی پاسخگو نیست و وزیر بهداشت و معاونین ایشان در این زمینه برنامه‌ای ندارند بدون شک در سال ۱۴۰۲ در این حوزه درگیر سختی‌های زیادی خواهیم بود، چراکه بحث سیاست‌گذاری‌های درمان با عاقبت اندیشی چیده نشده و پیش‌بینی بودجه لازم در اختیار مراکز درمانی نیست. یکی از بزرگترین مشکلات بحث تعرفه‌های پزشکی است که به رغم شروع سال هنوز وضعیت این تعرفه‌ها بلاتکلیف است و با توجه به تورم فعلی، تعرفه‌های فعلی به هیچ عنوان امکان فعالیت و گردش مالی این مراکز نیست و ورشکستگی تعداد زیادی از این مراکز قابل پیش بینی قطعی است. از طرف دیگر، مشارکت پزشکان در بحث درمان است که به دلیل تعرفه‌های بسیار پایین از سال گذشته، رغبت پزشکان به کار درمانگری بسیار پایین آمده است. به جز پزشکانی که در حوزه زیبایی کار می‌کنند که تعرفه مشخص و ثابتی در حوزه کارشان وجود ندارد و اقدام به دریافت دستمزدهای مختلف برای خدمات متفاوت دارند. عموم این خدمات خارج از تعرفه بیمه‌هاست و کد مشخصی ندارد و هزینه خارج از این تعرفه از بیمار دریافت می‌شود. به غیر از این حوزه پزشکان انگیزه لازمی برای ویزیت بیماران ندارند. وقتی جراحی بعد از سال‌ها تحصیل و کشیک‌های شبانه با مدرک جراحی در اتاق عمل ۲۵۰ هزار تومان با تاخیر بیمه ها دریافت کند طبعاً تمایلی به جراحی در مراکز درمانی ندارد. اینها مسائل مهمی است که ما را به سمت فاجعه‌ای بزرگ می‌برد. وقتی مریضی به مرکز درمانی مراجعه می‌کند و هزینه پارکینگ مقابل بیمارستان از هزینه ویزیت پزشک متخصص بالاتر است طبعاً انگیزه‌ای برای کار درمانگری از جانب جامعه پزشکی باقی نمی‌ماند. تا زمانی که تعرفه ها واقعی نباشد این روند ادامه دارد و شرایط روزبه‌روز نیز بدتر خواهد شد. به نظر می‌رسد نمایندگان مجلس در کمیسیون بهداشت و درمان و چه مسئولان این حوزه در وزارت بهداشت و سازمان نظام پزشکی باید با تشکیل اتاق فکر در این زمینه تصمیم بگیرند. این عدم تمایل پزشکان به کار درمانگری در کنار سیل مهاجرت پزشکان به خارج از کشور و کمبود دارو و خدمات درمانی معضلاتی است که باید مورد توجه خاص باشد. ادامه این روند بحران سلامت جدی را برای جامعه ایجاد می‌کند و محدود به بحث سلامت نخواهد بود و امنیت اجتماعی و روانی جامعه را هم مختل می‌کند.

منبع: روزنامه سازندگی